Jak rozwija się opryszczka?

Opryszczka, określana także mianem „zimna”, jest chorobą wywoływaną przez wirus HSV1. Pojawia się najczęściej na wargach, zwłaszcza w okresach osłabionej odporności. Schorzenie to jest bardzo zaraźliwe – wirus przenosi się przede wszystkim przez kontakt bezpośredni z zainfekowanymi osobami lub przedmiotami. Jak wyglądają etapy rozwoju tego schorzenia?

1. Czynniki sprzyjające rozwojowi opryszczki

Wirus opryszczki, który dostaje się do naszego organizmu poprzez błony śluzowe, początkowo pozostawać może w stanie uśpienia, by uaktywnić się na skutek działania niesprzyjających czynników zewnętrznych. Atakuje on barierę ochronną skóry, po czym zakaża liczne komórki, namnażając własny materiał DNA.

Co wywołuje opryszczkę? Powstaniu bolesnej nadżerki sprzyja osłabienie układu odpornościowego, które występuje zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. Pęcherzyki często towarzyszą przeziębieniu. Powodem mogą być także zmiany hormonalne, stres czy przemęczenie. Opryszczkę wywołać może ponadto uszkodzenie błony śluzowej, związane np. z leczeniem stomatologicznym lub zabiegiem chirurgicznym. Wysiew związany bywa również z długotrwałą ekspozycją na szkodliwe promieniowanie UV lub długotrwałe przebywanie na zimnym powietrzu.

2. Fazy powstawania opryszczki

W przebiegu opryszczki możemy wyróżnić kilka etapów:

Faza I: Pierwszym jej objawem jest uciążliwe swędzenie. Występuje ono najczęściej na wargach bądź na skórze pod nosem, chociaż zdarzyć się może, że zainfekowane zostaną inne części twarzy, np. podbródek. Jest to faza prodromalna, określana także jako faza mrowienia. W największej liczbie przypadków trwa ona ok. 2 dni. Podjęte w tym właśnie momencie leczenie najczęściej zapobiega dalszemu rozwojowi nieestetycznego schorzenia.

Faza II: Na etapie kolejnym pojawia się zazwyczaj zaczerwienienie i lekka opuchlizna. Niewielkich rozmiarów plamka stopniowo zaczyna się powiększać, a w jej wnętrzu tworzy się płyn surowiczy, który jest wypełniony aktywnymi wirusami.

Faza III: W ten sposób dochodzi do uformowania się bolesnego pęcherza (a w niektórych przypadkach skupiska pęcherzyków, które mogą zlać się w jeden duży wykwit), z którego w niedługim czasie zaczyna sączyć się płyn, na skutek czego owrzodzenia stają się jeszcze większe. To właśnie w tej fazie najłatwiej o zarażenie. W tym czasie szczególnie niewskazane są bliskie kontakty w innymi osobami, a także dotykanie pęcherzy. Jest to jednocześnie etap, na którym opryszczka jest najbardziej bolesna. Pękanie wykwitów może doprowadzić do powstania piekących ran.

Faza IV: Etap ostatni obejmuje stopniowe zasychanie wykwitów, na skutek czego tworzą się strupki. Należy wówczas zachować ostrożność – są one dosyć delikatne, a uszkodzenie zmienionego miejsca może doprowadzić do krwawienia, któremu towarzyszy nieprzyjemne pieczenie. Zdrapanie strupka sprawia, że proces gojenia znacznie się wydłuża.

Opryszczka to uciążliwa dolegliwość, która skutecznie obniża komfort życia. Stanowi ona nie tylko defekt natury kosmetycznej, ale może znacząco wpływać na kontakty towarzyskie i samopoczucie zainfekowanego. Chociaż, jak dotąd, nie odkryto metody, która pozwoliłaby całkowicie pozbyć się wirusa, istnieją sposoby, dzięki którym możliwe jest zahamowanie rozwoju wywoływanych nim dolegliwości.