5 z 6Świerzbowiec ludzki
Świerzbowiec to pasożyt należący do roztoczy. Wywołuje on chorobę nazywaną świerzbem. Dawniej uważano, że dotyka on ludzi niedbających o higienę osobistą, chorych czy z marginesu społecznego. Niestety, okazuje się, że wystarczy krótki kontakt z nosicielem – uściśnięcie dłoni lub dotknięcie rzeczy należących do chorego – aby pasożyt przeniósł się na nas. Swędzenie całego ciała najbardziej dokuczliwe jest w nocy. Po około miesiącu od zagnieżdżenia się pasożyta w ciele, objawy są trudne do zniesienia, a sen staje się wręcz niemożliwy. Towarzyszą temu najczęściej wypryski, pokrzywka lub atopowe zapalenie skóry.
Leczenie jest bardzo żmudne, ponieważ zwykle zakażony jest cały dom chorego i wszystkie osoby, które miały z nim styczność. Objawy choroby ujawniają się po 3-4 tygodniach od zarażenia, a pacjent przez cały czas roznosi chorobę. Dlatego leczeniu powinny zostać poddane także osoby, z którymi chory miał w tym okresie styczność. U dorosłych oraz dzieci powyżej drugiego roku życia stosuje się miejscowe środki przeciwświerzbowcowe (permetrynę, benzoesan benzylu, preparaty siarki), które należy nakładać równomiernie na całe ciało z wyjątkiem głowy.
Ważnym uzupełnieniem terapii jest podjęcie działań zmniejszających ryzyko ponownej infekcji. W tym celu po zakończeniu terapii należy zmienić pościel i bieliznę oraz ubrania i wyprać je w wysokiej temperaturze (powyżej 50 st. C) lub przechowywać w plastikowych workach przez 72 godziny, czyli dłużej niż świerzbowiec jest w stanie przeżyć poza ludzką skórą.