Neuroblastoma – opis choroby, objawy, diagnostyka, leczenie, rokowanie
Neuroblastoma to rodzaj nowotworu atakującego dzieci. Jej objawami są ból brzucha, nudności i szybka utrata wagi. W Polsce co roku udaje się uratować ok. 60 proc. chorych.
Zobacz film: "Choroby weneryczne dzieci"
- 1. Czym charakteryzuje się Neuroblastoma?
- 2. Które z objawów powinny nas zaniepokoić?
- 3. Jakie są sposoby diagnozowania?
- 4. Jak skutecznie leczyć Neuroblastomę?
1. Czym charakteryzuje się Neuroblastoma?
Neuroblastoma to choroba dziecięca. Nowotwór rozwija się w życiu płodowym dziecka w wyniku nieprawidłowości układu współczulnego. 50 proc. chorych na neuroblastomę dzieci ma mniej niż 2 lata, ¾ pacjentów to czterolatkowie, natomiast 90 proc. diagnozowanych nie osiągnęło jeszcze wieku 10 lat.
Choroba atakuje niespodziewanie i może rozwijać się bardzo szybko. W ostrej neuroblastomie guz może podwoić swój rozmiar w ciągu doby.
Nowotwór powstaje z komórek układu współczulnego, odpowiadającego za reakcje organizmu w sytuacjach zagrożenia. Neuroblastoma wpływa na zablokowanie reakcji takich jak rozszerzanie się źrenic, pocenie, pojawianie się gęsiej skórki czy wydzielanie śliny. Choroba uniemożliwia też regulację tempa pracy serca.
2. Które z objawów powinny nas zaniepokoić?
Neuroblastoma jest często mylona z przeziębieniem, niestrawnością i infekcją wirusową. Najbardziej charakterystycznym objawem jest przewlekły ból brzucha. W Polsce co roku diagnozuje się zaledwie 70-80 przypadków zachorowań na neuroblastomę, dlatego podiatrzy nie zlecają wykonania dodatkowych badań, polecając preparaty osłonowe i elektrolity.
Utrata apetytu i wagi, wymioty i nieruchomy, twardy guzek w jamie brzusznej mogą świadczyć o rozwoju neuroblastomy. Choroba może również występować poza obrębem brzucha, np. w kręgosłupie, powodując ból pleców, zaburzenie unerwienia kończyn, a nawet ich niedowład.
Neuroblastoma daje też objawy w obrębie oczu i oczodołów. Wytrzeszcz, zez, opadanie powiek, zwężenie źrenicy i zapadanie się gałki ocznej w głąb czaszki mogą świadczyć o guzie oczodołów lub szyi.
Trudności z połykaniem, ból gardła, duszności, chroniczne zapalenie płuc, obrzęk gardła i krtani, a także problem w załatwianiu potrzeb fizjologicznych mogą natomiast świadczyć o neuroblastomie klatki piersiowej i miednicy mniejszej.
Choroba daje przerzuty do wątroby, kości i skóry.
3. Jakie są sposoby diagnozowania?
Pierwszymi diagnostami neuroblastomy są rodzice. W przypadku wystąpienia niepokojących objawów, należy wykonać w domu pierwsze badanie palpacyjne – dotykając i uciskając brzuch dziecka, sprawdzamy obecność ewentualnych guzów.
Lekarz powinien zlecić panel podstawowych badań krwi i moczu, a także skierować pacjenta na USG, rezonans magnetyczny, tomografię komputerową lub RTG. W celu wykluczenia neuroblastomy konieczna może okazać się również biopsja szpiku kostnego.
4. Jak skutecznie leczyć Neuroblastomę?
Szybka diagnoza neuroblastomy jest kluczem do sukcesu. Aż 95 proc. dzieci u których wykryto neuroblastomę w pierwszym stadium pokonuje chorobę. Najgorsze rokowania daje niestety najbardziej popularny typ choroby, zlokalizowany w jamie brzusznej. Dzieci, które ukończyły rok mają ok. 65 proc. szans na przeżycie w zależności od stopnia zaawansowania neuroblastomy.
Decyzja o rodzaju leczeni zależy od stopnia uszkodzenia układu współczulnego. Najbardziej efektywnym krokiem w kierunku wyleczenia neuroblastomy jest wycięcie zmiany. Terapia jest często wspomagana chemioterapią i radioterapią.
Leczenie neuroblastomy obejmuje również transplantację komórek krwiotwórczych lub krew obwodową. Lekarz może również zaproponować immunoterapię z wykorzystaniem przeciwciał anty-G2.
Komentarze