Odruch Heringa-Breuera - charakterystyka, historia, mechanizm
Odruch Heringa-Breuera związany jest z pobudzaniem wolno adaptujących receptorów płuc (SAR), zwanych również receptorami inflacyjnymi. Odkrycie tego odruchu zawdzięczamy austriackiemu lekarzowi Josefowi Breuerowi oraz profesorowi fizjologii, Ewaldowi Heringowi.
1. Co to jest odruch Heringa-Breuera?
Odruch Heringa-Breuera, nazywany również odruchem inflacyjnym z płuc, powstaje pod wpływem pobudzania wolno adaptujących się mechanoreceptorów płuc SAR (Slow Adapting Receptors), znajdujących się w obrębie mięśni oddechowych gładkich klatki piersiowej (dokładniej w obrębie mięśniówki gładkiej tchawicy oraz oskrzeli). Do pobudzenia tych receptorów inflacyjnych dochodzi wówczas, gdy zmienia się objętość płuc.
Dodatkowo SAR pobudzane są czynnikami kurczącymi mięśnie gładkie oskrzeli (przykładem może być tutaj zastosowanie histaminy).
Kontrola odruchu Heringa-Breuera oparta jest o zasadę ujemnego sprzężenia zwrotnego. Dzięki odruchowi możliwe jest regulowanie intensywności wdechu czy długości trwania wdechu. Odruch inflacyjny z płuc pozwala także zapobiec zbyt dużemu rozciąganiu się płuc i klatki piersiowej.
Rekomendowane przez naszych ekspertów
2. Historia odruchu Heringa-Breuera
Odkrycia odruchu inflacyjnego z płuc dokonał austriacki lekarz, fizjolog, filozof, Josef Breuer, wraz z Ewaldem Heringiem, profesorem fizjologii, a także nauczycielem akademickim, związanym z Uniwersytetem Karola w Pradze w latach 1870–1895.
Pierwsi fizjolodzy wierzyli, że odruch odgrywał główną rolę w ustalaniu tempa i głębokości oddychania u ludzi. Chociaż może to być prawdą w przypadku większości zwierząt, nie tyczy się to dorosłych osób, znajdujących się w stanie spoczynku.
Warto nadmienić jednak, że odruch Heringa-Breuera może mieć decydujące znaczenie u niedawno narodzonych dzieci (w tym wypadku może on decydować o tempie i głębokości oddychania).
3. Mechanizm odruchu Heringa-Breuera
W trakcie rozciągania tkanki płucnej podczas wdechu następuje pobudzenie wolno adaptujących receptorów płuc SAR, czyli receptorów inflacyjnych. Następstwem tej sytuacji jest przekazanie za pośrednictwem nerwu błędnego odpowiedniej informacji.
Informacja ta musi zostać wysłana do neuronów wdechowych znajdujących się w rdzeniu przedłużonym. W międzyczasie dochodzi również do zahamowania ośrodka wdechowego, a także pobudzenia ośrodka wydechowego.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.
