Transfuzja wewnątrzmaciczna
Transfuzja wewnątrzmaciczna to przetoczenie krwi do płodu będącego jeszcze w łonie matki. Taką transfuzję przeprowadza się, jeśli wystąpił konflikt serologiczny między matką, a płodem. Konflikt serologiczny występuje wówczas, gdy krew matki jest niezgodna antygenowo z krwią płodu. Nieleczony może prowadzić do poważnych powikłań.
Transfuzja wewnątrzmaciczna
Na czym polega konflikt serologiczny?
Konflikt serologiczny oznacza, że we krwi dziecka znajduje się antygen D, a we krwi matki go nie ma. Dziecko może dziedziczyć go po ojcu. Przeciwciała we krwi matki wykrywają nieznany im antygen D i usiłują go zwalczyć, produkując przeciwciała przeciw temu antygenowi. Mówimy, że w przypadku konfliktu serologicznego dziecko ma krew Rh+, a matka Rh-.
Najważniejsza jest profilaktyka konfliktu serologicznego i wczesne jego rozpoznanie. U kobiet z Rh+ konflikt nie wystąpi. Kobiety z Rh-, których partner ma Rh+ powinny planować ciążę oraz stosować się do wszystkich zaleceń ginekologa. Stosuje się zastrzyki z immunoglobuliny, aby zapobiec ewentualnej reakcji immunologicznej w stosunku do dziecka. Jeśli profilaktyki nie wykonano, krew matki i krew dziecka się zmieszały, a organizm matki produkuje już przeciwciała anty-D i zaczyna powodować anemię u dziecka - stosuje się transfuzję wewnątrzmaciczną.
Badania, które pomagają stwierdzić, czy transfuzja wewnątrzmaciczna jest konieczna to:
- amniocenteza (punkcja owodni);
- badanie USG;
- USG dopplerowskie;
- badanie krwi płodu.
Przebieg transfuzji wewnątrzmacicznej i możliwe komplikacje po zabiegu
Transfuzja wewnątrzmaciczna przebiega podobnie jak amniocenteza, czyli punkcja owodni. USG monitoruje przeprowadzenie tego zabiegu, stosuje się je do ustalenia pozycji dziecka i owodni. Na brzuch zostaje nałożony specjalny żel, który ułatwia przesyłanie ultradźwięków. Po przemyciu miejsca wkłucia płynem antyseptycznym, lekarz wprowadza cienką, długą igłę przez skórę brzucha. Transfuzja wewnątrzmaciczna jest przeprowadzana do jamy otrzewnowej płodu lub do żyły znajdującej się w pępowinie. Pacjentka może czuć ukłucie po wprowadzeniu igły do worka owodniowego. W przypadku ciąży konfliktowej, transfuzja wewnątrzmaciczna jest wykonywana w odstępach co 1-4 tygodnie, w zależności od stanu płodu. Transfuzje można rozpocząć po 20. tygodniu ciąży.
Możliwe komplikacje transfuzji wewnątrzmacicznej to:
- krwawienie;
- wymieszanie krwi matki i płodu;
- wyciek płynu owodniowego;
- infekcja płodu;
- infekcja macicy;
- przedwczesny poród.
W celu wczesnego wykrycia konfliktu krwi zaleca się kobiecie ciężarnej badanie grupy krwi na początku ciąży oraz w 3. trymestrze. Dodatkowo zaleca się badanie grupy krwi ojca dziecka. Powikłania nieleczonego konfliktu serologicznego mogą manifestować się w postaci choroby hemolitycznej noworodków. Jest to anemia oraz żółtaczka noworodków. By temu zapobiec, krew kobiet ciężarnych mających przeciwciała jest regularnie monitorowana w kierunku poziomu szkodliwych dla płodu przeciwciał. Postępowanie lecznicze uzależnione jest od wyników badań laboratoryjnych.
Źródła
- Alloimmunologiczna małopłytkowość płodu
- Berek J.S., Novak E. Ginekologia, Medipage, Warszawa 2008, ISBN 978-83-89769-46-6
- Bręborowicz G. Ginekologia i położnictwo, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, ISBN 83-200-3082-X
- Dębski R. Ginekologia kliniczna Tom 1-3, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-013-9
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
