Leczenie antyretrowirusowe
AIDS jest wywoływany przez HIV, który jest retrowirusem. Współczesna medycyna nie zna skutecznego lekarstwa, ale leczenie antyretrowirusowe pozwala przeżyć choremu nawet 40 lat. Najskuteczniejsze jest oczywiście leczenie od pierwszej fazy rozwoju AIDS. Zwłaszcza, że druga faza, czyli okres ostrych objawów występująca u 60% populacji chorych, nakreśla specjalistom dalszy kierunek rozwoju choroby. Badania wykazują, że u pacjentów, u których ostre objawy utrzymywały się ponad 2 tygodnie, faza utajenia trwała zaledwie 3 lata. Przeciętna długość tego okresu to 9 lat.
1. Diagnostyka AIDS
AIDS jest chorobą osłabiającą układ immunologiczny człowieka. Leczenie odbywa się poza szpitalem. W ostrzejszych fazach rozwoju następuje konsultacja ze specjalistą od chorób zakaźnych, bądź długotrwałe leczenie szpitalne. Podczas pierwszej wizyty lekarskiej zaleca się wykonanie odpowiedniego wywiadu oraz wykonanie szeregu badań.
W wywiadzie powinny znaleźć się takie zagadnienia jak:
- wskazanie przebytych i trwających chorób, zwracając szczególną uwagę na choroby weneryczne i gruźlicę,
- przeprowadzenie wywiadu socjalnego,
- wymienienie przebytych szczepień (przeciw grypie i pneumokokom),
- zwrócenie szczególnej uwagi na objawy występujące w drugiej fazie AIDS (gorączka, nudności, wymioty, odwodnienie, ogólne zmęczenie organizmu, powiększenie węzłów chłonnych),
- wykonanie badania na obecność wirusa HIV wraz z wymazem szyjki macicy, w razie niejasnych wyników badania powtórzyć,
- inne badania dodatkowe: badania krwi ze szczególnym uwzględnieniem ilości białych krwinek, serologiczne pod kątem kiły, tuberkulinowe (ilość limfocytów CD4, antygen HBs i przeciwciała anty Hbs).
2. Leczenie AIDS
W zależności od liczby limfocytów CD4 leczenie pacjenta przedstawia się następująco:
- 500 limfocytów lub mniej - leczenie zydowudyną i innymi lekami przeciwretrowirusowymi,
- 200 limfocytów lub mniej (stosowane także w przypadku występowania kandydozy jamy ustnej i innych objawów obniżonej odporności) - leczenie (lub profilaktyka w wypadku niewystępowania objawów choroby) zakażenia Pneumocystis carinii,
- 70 limfocytów lub mniej – leczenie (lub profilaktyka w wypadku nie występowania objawów choroby) Mycobacferium avium.
Leczenie antyretruwirusowe obejmuje wszystkie aspekty życia człowieka. Wliczamy do tego odpowiednią dietę oraz aktywność fizyczną. Dieta powinna zawierać wszystkie składniki odżywcze, z uwzględnieniem odpowiedniej ilości owoców i warzyw. Należy unikać wszelkich potencjalnych źródeł salmonelli, czyli surowych jaj czy niepasteryzowanego mleka. Sallmonella jest jedną z chorób oportunistycznych, która u chorych na AIDS przebiega bardzo ciężko.
Na rynku dostępnych jest obecnie 5 leków antyretrowirusowych (didanozyna, lamiduwina, stawudyna, zalcytabina, zydowudyna). Pojawienie się jednak ich większej ilości jest tylko kwestią czasu, gdyż badania nad HIV i wszystkimi aspektami dotyczącymi tej choroby są jednym z przodujących kierunków.
3. Zapobieganie chorobom retrowirusowym
Ważne jest także zapobieganie chorobom retrowirusowym, ze względu na fakt, ze żadne preparaty obecne za rynku nie dają 100% skuteczności. Najlepszym sposobem zapobiegania jest unikanie częstych kontaktów seksualnych z różnymi partnerami, zwłaszcza bez zabezpieczenia prezerwatywami. Prezerwatywy niwelują zagrożenie nawet do 0,065%, ale nigdy nie dają 100% skuteczności. Powszechnie stosowane żele antyspermowe lub wkładki wewnątrzmaciczne zwiększają nawet ryzyko, ponieważ mogą powodować mikrouszkodzenia skóry. Należy także o ile to możliwe, unikać kontaktu z krwią chorego.
Przy odpowiednim leczeniu i wczesnym wykryciu rokowania dotyczące leczenia są dosyć dobre. Zależy to jednak od formy retrowirusa. U każdego człowieka przebieg choroby wygląda nieco inaczej, więc nie da się przewidzieć wszelkich powikłań jakie mogą nastąpić. Nie wszyscy nosiciele HIV muszą cierpieć na AIDS. Choroby oportunistyczne występują dopiero wtedy u pacjenta, gdy liczba limfocytów CD4 spadnie poniżej 200. Wtedy włączane jest leczenie szpitalne i ciągły kontakt ze specjalistą.
4. Ciąża a HIV
Kobiety w ciąży częściej chorują na bakteryjne zapalenie płuc. Dodatkowo istnieje ryzyko zarażenia wirusem HIV dziecka. Nie ma jednego toku postępowania, do każdej pacjentki dostosowuje się indywidualne leczenie. Warto pamiętać, aby poinformować o chorobie swojego lekarza prowadzącego, gdyż odpowiednie prowadzenie pacjentki zmniejsza ryzyko zarażenia potomka.
Leczenie pacjenta z chorobą retrowirusową wymaga odpowiedniej współpracy z lekarzem, przestrzeganie zaleceń oraz ustalenie najczęściej indywidualnego planu leczenia w celu zwiększenia jego skuteczności.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.