Pierwszy łańcuchowy przeszczep nerki w Polsce
We wtorek, 23 czerwca po raz pierwszy w Polsce przeprowadzono łańcuchowy przeszczep nerki. Wykonał go zespół specjalistów: prof. Artur Kwiatkowski, prof. Andrzej Chmura i dr Rafał Kieszek. Koordynatorem przeszczepu była mgr Aleksandra Tomaszek.
1. Na czym polega przeszczep łańcuchowy?
W łańcuchowym przeszczepie nerek udział wzięły 3 pary: trzech biorców i trzech dawców. Niestety, ze względu na niezgodność immunologiczną bądź różne grupy krwi dawcy nie mogli oddać narządu osobie spokrewnionej. Dlatego w trakcie przeszczepu nastąpiła wymiana między osobami niespokrewnionymi.
Dawca A oddał narząd osobie niespokrewnionej – biorcy B, z którym był zgodny immunologicznie bądź miał taką samą grupę krwi. Z kolei dawca B oddał nerkę biorcy C, a dawca C pozwolił na pobranie nerki dla biorcy A. Dzięki temu dializowani pacjenci mogli otrzymać nerkę od żywego dawcy, nie mając zgodnego dawcy w swojej rodzinie. Operacje polegające na pobraniu oraz przeszczepieniu nerek miały miejsce jednego dnia - zakończyły się tuż pod godz. 20. Wszystko przebiegło zgodnie z planem i nie pojawiły się komplikacje.
Łańcuchowy przeszczep nerek to krok milowy dla rozwoju polskiej transplantologii. Wcześniej ten sam zespół specjalistów przeprowadził krzyżowy przeszczep nerek, w którym wzięły udział 2 pary.
2. Skąd taki pomysł?
Pomysł zrodził się z potrzeby, która narastała od wielu lat. W naszym kraju wciąż wiele osób musi poddawać się dializie (przyczyną jest schyłkowa niewydolność nerek), a Polacy niechętnie godzą się na przeszczepy narządów – nawet od bliskich zmarłych. Stąd pomysł na przeprowadzanie przeszczepów „grupowych” od żywych dawców.
Przeszczepy łańcuchowe narządów są z powodzeniem przeprowadzane w USA. Dopasowanie dawców i biorców odbywa się tam z wykorzystaniem specjalnego programu komputerowego. Drobiazgowo gromadzone dane mają zwiększyć skuteczność przyjęcia przeszczepów. W naszym kraju również dysponujmy takim programem. Został on stworzony przez dr Annę Kornakiewicz oraz Piotra Dworczaka.
3. „Żywy Dawca Nerki”
Jest to nazwa projektu realizowanego w Katedrze i Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Szpitala Dzieciątka Jezus w ramach Narodowego Programu Rozwoju Medycyny Transplantacyjnej. Celem programu jest zwiększenie w Polsce liczby przeszczepów nerek od żywego dawcy, a także rozpropagowanie żywego dawstwa w rodzinach pacjentów zmagających się ze schyłkową niewydolnością nerek.
Dlaczego tak istotne jest pobranie nerki od żywego dawcy? Ponieważ narząd taki znacznie lepiej się przyjmuje i służy biorcy o wiele dłużej niż organ od martwego dawcy. Ponadto na nerkę od żywego dawcy nie trzeba tak długo czekać. Ma to ogromne znaczenie dla osób, które przez lata muszą poddawać się dializie – dla nich każdy dzień się liczy.
Takie przeszczepy nerek są również bezpieczne dla samych dawców. Po oddaniu narządu otrzymują oni niezbędną opiekę medyczną do końca życia.
Program „Żywy Dawca Nerki” gromadzi dane niekompatybilnych par, które chciałyby uczestniczyć w przeszczepie krzyżowym czy łańcuchowym. Obecnie 30 par zgłosiło chęć udziału w projekcie.
Przeszczepienie nerek od dawcy niespokrewnionego nie jest dopuszczalne w polskim prawie, jednak artykuł 13. Ustawy Transplantacyjnej mówi o tym, że można pobrać nerkę od dawcy niespokrewnionego, gdy zaistnieją szczególne względy osobiste.
Źródło: rynekzdrowia.pl
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.
