Soczewki wewnątrzgałkowe fakcyjne
Soczewki wewnątrzgałkowe fakcyjne to soczewki wykonane z plastiku lub silikonu, które są wszczepiane do oka pacjenta na stałe, by ograniczyć konieczność korzystania z okularów lub soczewek. Zaleca się zabieg tym pacjentom, którzy mają dużą wadę wzroku. Określenie fakcyjne odnosi się do tego, że są one wszczepiane bez usuwania naturalnej soczewki oka. Podczas zabiegu wykonuje się małe nacięcie oka, przez które wkłada się sztuczną soczewkę i umieszcza się ją tuż za lub przed tęczówką. Soczewki wewnątrzgałkowe fakcyjne używane są do korekcji wad refrakcji. Obecnie FDA rekomenduje je do leczenia krótkowzroczności.
1. Proces refrakcji i soczewki wewnątrzgałkowe
Rogówka i soczewka skupiają światło na siatkówce, tworząc obraz. Proces ten nazywany jest refrakcją. Zaburzenia refrakcji powodują, że obraz na siatkówce jest zamazany lub nie jest skupiony i przez to jest niewyraźny w odbiorze. Osoby z krótkowzrocznością nie widzą wyraźnie dalszych obiektów, a wyraźnie te, które są blisko. Spowodowane jest to tym, że obraz skupia się przed siatkówką, a nie na niej. Soczewki wewnątrzgałkowe powodują skupianie obrazu na siatkówce i prawidłowe widzenie. Do korekty krótkowzroczności zaleca się noszenie okularów lub soczewek zamiast wykonywania operacji. Można jednak poddać się zabiegowi LASIK lub PRK. Soczewki wewnątrzgałkowe wszczepia się na stałe. Można je usunąć, ale nie wiadomo, czy pacjent będzie widział tak, jak przed operacją wszczepienia ich.
2. Przeciwwskazania do wszczepienia soczewek wewnątrzgałkowych
Soczewki wewnątrzgałkowe nie są wszczepiane osobom:
- niepełnoletnim;
- u których wada nie jest stabilna, tzn. w ciągu ostatnich 6-12 miesięcy przepisano im nowe okulary, by lepiej widziały;
- które mogą w ten sposób narazić swoją karierę zawodową – w niektórych zawodach nie jest wskazane przeprowadzanie żadnych operacji refrakcji;
- z chorobami, które mogą mieć wpływ na gojenie rany – choroby autoimmunologiczne, obniżające odporność, cukrzyca, środki farmakologiczne utrudniające gojenie;
- z niską liczbą komórek śródbłonka lub nieprawidłowymi komórkami śródbłonka;
- z dobrym wzrokiem w jednym oku;
- z powiększoną źrenicą;
- z płytką komorą przednią;
- z nieprawidłową tęczówką;
- z zapaleniem błony naczyniowej;
- z kłopotami z tylną częścią oka.
Należy porozmawiać z lekarzem, jeśli pacjent cierpi na jaskrę, wysokie ciśnienie w gałce ocznej, zespół pseudoeksfoliacji, wykonywane były już wcześniej operacje oka, ma więcej niż 45 lat.
3. Przygotowania do wszczepienia soczewki fakcyjnej
Przed podjęciem decyzji o wszczepieniu soczewek wewnątrzgałkowych fakcyjnych należy wykonać badanie oka, by upewnić się, że można przeprowadzić operację. Lekarz zbiera dokładne informacje o stanie zdrowia pacjenta i jego oczu. Osoby, które noszą szkła kontaktowe, proszone są o niezakładanie ich kilka dni przed operacją. Należy także poinformować lekarza o wszelkich zażywanych lekach, alergiach, innych operacjach oka, chorobach. Przed podjęciem decyzji należy także porozmawiać z lekarzem, czy soczewki wewnątrzgałkowe są odpowiednie dla pacjenta, czy istnieją jakieś czynniki, podnoszące ryzyko związane z operacją, dowiedzieć się, jak procedura będzie przebiegać, jakie mogą być efekty i działania niepożądane. Warto w spokoju rozważyć decyzję o tej operacji.
Około 1-2 tygodni przed zabiegiem lekarz może skierować pacjenta na laserowe przecięcie tęczówki, by przygotować oko na przyjęcie soczewki. Przed zabiegiem lekarz zapuszcza krople, by zwęzić źrenicę i znieczulić oko. Laser wykonuje niewielki otwór, który ma zapobiec gromadzeniu płynu i wzrostowi ciśnienia po wszczepieniu soczewki. Pacjent po tym zabiegu idzie do domu oraz po skontrolowaniu oka przez lekarza. Przepisywane mu są krople do oczu, które mają zapobiec stanowi zapalnemu.
Przed samą operacją wszczepienia soczewek wewnątrzgałkowych lekarz zaleca, aby pacjent nie nosił szkieł kontaktowych ani nie brał pewnych leków, by nie zwiększać możliwości krwawienia podczas operacji. Pacjent powinien także zapewnić sobie transport po operacji, a w nocy przed nią nic nie jeść ani nie pić.
Bezpośrednio przed operacją lekarz zapuszcza pacjentowi krople. Zwykle pacjent nie otrzymuje znieczulenia, ale można otrzymać dożylnie środki uspokajające. Poza tym lekarz może wokół oka zaaplikować substancje, która uniemożliwią ruch oka i widzenie. Przestrzeń wokół oka zostanie oczyszczona, a specjalny przyrząd przytrzyma powiekę. Lekarz zrobi niewielkie nacięcie w rogówce. Następnie wprowadzi do oka substancję, mającą chronić tylną część rogówki. Poprzez nacięcie wprowadza sztuczną soczewkę za rogówką, a przed tęczówką. W zależności od rodzaju soczewki lekarz przymocuje ją z przodu tęczówki lub przesunie ją za źrenicę. Potem lekarz usuwa wcześniej nałożoną substancję i zszywa nacięcie. Następnie zakrapla krople i przykrywa oko opatrunkiem. Operacja trwa około 30 minut.
4. Po operacji wszczepienia soczewki fakcyjnej
Po operacji pacjent przebywa jeszcze przez jakiś czas w pokoju, by doszedł do siebie i mógł wyjść do domu. Otrzymuje również antybiotyki i krople, mające działanie przeciwzapalne. Dostaje również kartę identyfikacyjną implantu. Po zabiegu pacjent może być nadwrażliwy na światło, czuć dyskomfort w oku. Dzień po operacji należy zgłosić się na kontrolę do lekarza – usunie on opatrunek, zbada oko i wzrok. Wytłumaczy także, jak używać prawidłowo kropli po operacji, które należy przyjmować przez kilka tygodni. Wzrok przez kilka dni po zabiegu może być zamglony. Zwykle stabilizuje się po 2-4 tygodniach. Przez pierwsze kilka dni nie wolno pocierać oczu. Pacjent do końca życia powinien przechodzić regularne badanie wzroku.
Ryzyko związane z operacją, to: utrata wzroku, rozwój symptomów osłabiających widzenie, konieczność wykonania drugiej operacji poprawiającej ułożenie soczewki, jej wymianę lub usunięcie, zbyt słabe poprawienie wady lub zbyt mocne, podniesienie ciśnienia w oku, zmętnienie rogówki, zaćma, odwarstwienie siatkówki, infekcje, krwawienie, stany zapalne.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.