Trwa ładowanie...

Diagnostyka nietrzymania moczu

Diagnostyka nietrzymania moczu
Diagnostyka nietrzymania moczu

Nietrzymanie moczu (inaczej inkontynencja), to powszechny problem, z którym zmaga się nawet 10-12% społeczeństwa. Wyróżnia się kilka rodzajów tego schorzenia, przy czym najczęstsze jest lekkie wysiłkowe nietrzymanie moczu. Mimo iż niekontrolowane oddawanie moczu występuje statystycznie częściej niż cukrzyca, depresja lub nadciśnienie, wiele chorych bagatelizuje tę przypadłość. Według danych szacunkowych ponad 40% kobiet decyduje się na konsultację z lekarzem dopiero po 5 latach od pojawienia się pierwszych objawów inkontynencji. W tym czasie nietrzymanie moczu może nasilić się i utrudniać normalne funkcjonowanie. Jak wykryć przyczynę inkontynencji?

spis treści

1. Wywiad lekarski w diagnostyce nietrzymania moczu

Pierwszym krokiem w diagnostyce inkontynencji jest zgromadzenie szczegółowych danych odnośnie do objawów u danego pacjenta. Jeśli w ostatnim czasie doświadczyłaś/eś niekontrolowanego wycieku moczu i planujesz wizytę u lekarza, możesz spodziewać się następujących pytań:

  • Kiedy zaczęły się problemy z nietrzymaniem moczu?
  • Jak często oddaje Pani/Pan mocz?
  • Ile płynów przyjmuje Pani/Pan dziennie?
  • Czy pije Pani/Pan alkohol lub kawę?
  • Jak często pojawia się wyciek moczu? W jakich sytuacjach dochodzi do niego? Ile moczu traci Pani/Pan mimowolnie?
  • Jak często oddaje Pani/Pan mocz w nocy?
  • Czy po oddaniu moczu odczuwa Pani/Pan pustkę w pęcherzu?
  • Czy w momencie oddawania moczu czuje Pani/Pan ból lub pieczenie?
  • Czy ma Pani/Pan problem z rozpoczęciem lub przerwaniem strumienia moczu?
  • Z jaką siłą leci strumień moczu?
  • Czy mocz jest zabarwiony krwią, nietypowo pachnie lub ma inną niż zwykle barwę?
  • Jakie operacje przebyła Pani/Pan, i kiedy?
  • Czy urodziła Pani dziecko? Jeśli tak, kiedy miał miejsce poród?
  • Jakie leki przyjmuje Pani/Pan?
Zobacz film: "Główne osiągnięcia polskiej transplantologii"

Diagnozując nietrzymanie moczu, lekarz może zastosować test polegający na zadaniu trzech pytań, który pozwala odróżnić wysiłkowe nietrzymanie moczuod nietrzymania moczu z parcia. Pytania są następujące:

  • Czy w ciągu ostatnich trzech miesięcy zauważyła Pani u siebie mimowolny wyciek moczu (nawet niewielkiej ilości)?
  • Kiedy doszło do niekontrolowanego oddania moczu? (w czasie ćwiczeń fizycznych; gdy nie zdążyła Pani do toalety; przy braku aktywności fizycznej; bez uczucia parcia na pęcherz)
  • Kiedy najczęściej dochodzi do wycieku moczu? (w czasie aktywności fizycznej; podczas parcia na pęcherz; bez aktywności ruchowej i bez parcia; przy aktywności fizycznej i przy parciu na pęcherz).

Lekarz może zalecić prowadzenie dzienniczka mikcji i notowanie wszystkich incydentów nietrzymania moczu przez 3-4 dni. Należy zapisywać ilość przyjmowanych płynów, częstotliwość oddawania moczu, ilość wydalanego moczu, a także szczegóły epizodów inkontynencji (ilość wydalonego mimowolnie moczu, obecność parcia na pęcherz, rodzaj aktywności w momencie wycieku moczu). Ponadto w diagnostyce nietrzymania moczu wykonuje się badanie moczu, które pozwala na wstępne wykrywanie infekcji dróg moczowych, obecności krwi lub innych nieprawidłowych składników moczu. Lekarz może również zalecić badanie krwi. Niekiedy konieczne jest przeprowadzenie dodatkowych badań (cystoskopii, USG jamy brzusznejitp.).

Zioła na nietrzymanie moczu. Naturalne metody wspomagające leczenie
Zioła na nietrzymanie moczu. Naturalne metody wspomagające leczenie

Zioła na nietrzymanie moczu są dobrym wsparciem w przypadku problemów z kontrolą pęcherza. Ta dolegliwość

przeczytaj artykuł

2. Testy diagnostyczne w rozpoznaniu przyczyn inkontynencji

Aby ustalić przyczynę nietrzymania moczu, wykonuje się następujące badania:

  • Badanie objętości moczu zalegającego po mikcji – w czasie tego badania pacjent oddaje mocz do specjalnego pojemnika, po czym lekarz sprawdza ilość moczu pozostałego w pęcherzu za pomocą cewnika lub badania ultrasonograficznego. Duża ilość moczu zalegającego w pęcherzu może oznaczać niedrożność dróg moczowych albo problem dotyczący mięśni lub unerwienia pęcherza.
  • Badanie USG miednicy – badanie to może być wykorzystane do oceny dróg moczowych i narządów płciowych.
  • Badanie reakcji pęcherza na ucisk spowodowany kaszlnięciem lub zgięciem tułowia.
  • Badanie urodynamiczne – badanie polega na pomiarze ciśnienia w pęcherzu w momencie spoczynku i w trakcie napełniania się. Lekarz lub pielęgniarka wprowadza cewnik do cewki moczowej i pęcherza, po czym napełnia go wodą. Jednocześnie dokonywany jest pomiar ciśnienia w pęcherzu. Badanie urodynamiczne pozwala ocenić czynność zwieracza pęcherza.
  • Cystografia – badanie polega na wprowadzeniu cewnika do cewki moczowej i pęcherza moczowego. Lekarz wprowadza kontrast zawierający specjalny barwnik przez cewnik do pęcherza. W miarę jak pacjent oddaje mocz i wydala płyn, uzyskiwane są zdjęcia rentgenowskie cewki i pęcherza.
  • Cystoskopia – badanie polega na umieszczeniu cystoskopu w pęcherzu moczowym, co umożliwia ocenę dróg moczowych od wewnątrz.

Ustalenie przyczyny nietrzymania moczu jest konieczne, by zastosować odpowiednie leczenie. Czasami wystarczy wykonać podstawowe badanie moczu, aby znaleźć przyczynę inkontynencji. W niektórych przypadkach należy poszerzyć diagnostykę, najlepiej u specjalisty urologa.

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Następny artykuł: Domowa profilaktyka nietrzymania moczu
Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze