Endoskopia to wziernikowanie przewodów rurowych ciała bez przerywania ciągłości tkanek. Polega na wprowadzeniu specjalnego wziernika do wnętrza ciała. Wziernik (czyli endoskop) ma wbudowane źródło światła i mechanizm przesyłający obraz z wnętrza organizmu na zewnątrz. Dzięki wziernikowaniu lekarz może dokładnie obejrzeć ewentualne zmiany, ale nie tylko. W czasie endoskopii można pobrać próbki do dalszych, mikroskopowych badań, a także zatamować krwotok czy przeprowadzić inne drobne zabiegi.
Obecnie w endoskopii wykorzystuje się coraz nowocześniejsze i cieńsze endoskopy. Początkowo endoskopy były grube i sztywne, co wiązało się w dużym dyskomfortem dla pacjenta i większą urazowością badania. Dużym postępem w endoskopii jest wykorzystanie giętkich endoskopów, czyli fiberoskopów. Giętkie endoskopy poszerzyły zakres badań wziernikowych.
Badania endoskopowe dzieli się na:
- gastroskopię, czyli badanie górnego odcinka przewodu pokarmowego, badanie przeprowadza się przez nos lub jamę ustną;
- bronchoskopię, czyli badanie układu oddechowego (oskrzeli i oskrzelików płucnych);
- kolonoskopię, czyli badanie całego jelita grubego przez odbyt;
- sigmoidoskopię, czyli badanie ostatniego odcinka jelita grubego przez odbyt;
- rektoskopię, czyli badanie odbytu sztywnym, krótkim wziernikiem.
Endoskopia nosogardzieli to z kolei badanie nosa, ujścia zatok nosowych, migdałków i podniebienia. To badanie laryngologiczne wiele daje diagnostyce zapaleń zatok, chrapania i innych zaburzeń laryngologicznych.
O endoskopii opowiada lekarz Marcin Radkowski.
Komentarze