Ropień - przyczyny, objawy, leczenie, ropień okołoodbytniczy
Ropień powstaje na skutek zakażenia gronkowcem i beztlenowcami. Pojawia się wtedy bolący, miękki wykwit w kolorze sinym lub ciemnoczerwonym. Jego wnętrzne jest wypełnione ropą, ponieważ granulocyty i makrofagi rozpuszczają masy martwicze. Z ropniami często mylone są ropniaki, a różnica między nimi polega na tym, że w przypadku tych drugich ropa wypełnia naturalne jamy ciała, a nie nowo uformowane. Co warto wiedzieć o ropniach?
1. Przyczyny ropnia
Ropnie mogą się tworzyć w wyniku zakażenia bakteryjnego lub pasożytniczego, a także na skutek obecności ciała obcego (np. drzazgi, kuli, igły) w skórze. Tworzenie się ropni jest reakcją obronną tkanek, której celem jest zapobieganie rozprzestrzeniania się infekcji w całym organizmie.
Obce ciała lub drobnoustroje po przekroczeniu bariery skóry niszczą okoliczne komórki, w wyniku czego produkowane są cytokiny. To właśnie te cząsteczki białkowe inicjują odpowiedź immunologiczną, co prowadzi do gromadzenia się dużych ilości białych krwinek w miejscu dotkniętym chorobowo i zwiększenia w tym miejscu przepływu krwi.
W końcowym etapie tworzenia się ropnia zostaje on otoczony ścianą lub kapsułą, uformowaną przez okoliczne zdrowe tkanki w celu odgrodzenia ropy i zapobieganiu zakażenia sąsiadujących struktur.
2. Objawy ropnia
Ropień może pojawić się w tkankach miękkich i kościach. Najczęściej formuje się na skórze (w jej warstwach powierzchownych lub głębokich), ale mogą się także tworzyć w płucach, mózgu, zębach, nerkach i migdałkach.
Czasami ropnie są bolące, skóra jest zaczerwieniona i gorąca. Można także zaobserwować tzw. objaw chełbotania - wyczuwalne pod palcami przesuwanie się ropy. Przy gruźlicy mogą wystąpić ropnie zimne, które nie są ciepłe w dotyku i trzeba je często nakłuwać.
3. Leczenie ropnia
Rzadko zdarza się, że ropnie same się goją, dlatego też ich pojawienie się powinno skłonić chorego do wizyty u lekarza. Zmiany te leczy się operacyjnie – nacina się je i zakłada sączki, by oczyścić z ropy.
Stosuje się także okłady wysuszające na zmiany powstałe na skórze. W przypadku ropnia jamy brzusznej, możliwe jest samoistne opróżnienie się do światła jelita. Wskazane jest wtedy podawanie leków przeciwbakteryjnych: penicyliny i metronidazolu.
Najpoważniejszym powikłaniem ropni jest ich rozprzestrzenianie się na sąsiednie, a nawet odległe tkanki. W wyniku tego może dojść do miejscowej martwicy tkanek, a nawet gangreny.
4. Ropień okołoodbytniczy
Ropnie okołoodbytnicze tworzą się u osób cierpiących na nieswoiste zapalenia jelit (np. chorobę Leśniowskiego-Crohna) lub cukrzycę. Często ropień zaczyna się od wewnętrznej rany spowodowanej owrzodzeniem, defekacją twardych stolców lub penetracją przy użyciu obcych przedmiotów.
Do zakażenia rany dochodzi ze względu na obecność kału w odbytnicy, w wyniku tego rana przekształca się w ropień. Objawia się to zgrubieniem tkanki w okolicy odbytu, które z czasem staje się coraz większe i coraz bardziej bolesne.
Przy ropniach okołoodbytniczych operację należy przeprowadzić jak najszybciej, gdyż podczas oddawania stolca u pacjenta może dojść do pęknięcia jelita grubego.
Zobacz także:
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.