Mediacja rodzinna – zasady, przedmiot, cena
Mediacja rodzinna jest dobrowolną, poufną metodą rozwiązywania konfliktu w sprawach rodzinnych, gdy jej przedmiotem są kwestie dotyczące alimentów czy sposobu sprawowania opieki nad dzieckiem. W procedurze biorą udział skłócone strony i mediator. Tematy omawiane w toku mediacji zależą od woli jej uczestników. Co warto wiedzieć?
1. Co to jest mediacja rodzinna?
Mediacja rodzinna to jeden ze sposobów rozwiązywania konfliktu, w której bezstronny i neutralny mediator towarzyszy członkom rodziny w procesie uzgodnień. Spór muszą rozwiązać same strony sporu.
Ten sposób rozwiązywania rodzinnych konfliktów umożliwia osiągnięcie porozumienia, kompromisu i zawarcie ugody. Jest procedurą, zasadą której jest:
- dobrowolność, ponieważ strony konfliktu nie są zmuszane do udziału w mediacji. Jest to ich swobodna decyzja,
- bezstronność, ponieważ mediatorzy powinni w równym stopniu angażować się w pomoc każdej ze stron,
- poufność, ponieważ przebieg i efekty mediacji są objęte tajemnicą.
2. Kim jest mediator?
Mediator to osoba wpisana do wykazu prowadzonego przez sąd okręgowy, której zadaniem jest pomoc w wypracowaniu porozumienia poprzez ułatwienie stronom rozmowy, łagodzenie napięć w trakcie negocjacji czy zadawanie pytań.
Mediator pomaga stronom w zdefiniowaniu kwestii spornych, określeniu potrzeb i interesów stron oraz, o ile taka jest ich wola, wypracowaniu wzajemnie satysfakcjonującego oraz świadomego porozumienia. Mediatora wspólnie wybierają strony albo wyznacza go sąd.
3. Przedmiot mediacji rodzinnej
Przedmiotem mediacji rodzinnych mogą być sprawy dotyczące:
- pojednania małżonków,
- ustalenia warunków rozstania,
- sposobu sprawowania władzy rodzicielskiej,
- kontaktów z dziećmi,
- zaspokojenia potrzeb rodziny, alimentów,
- spraw majątkowych,
- spraw mieszkaniowych,
- ale także: wydania paszportu, wyboru kierunku edukacji dziecka, kontaktów z dalszą rodziną, zarządzania majątkiem dziecka.
W sprawach rodzinnych wyłączeniu mediacji podlegają sprawy o przyznanie, ograniczenie lub odebranie opieki nad dzieckiem. Poprzez ugodę nie można także rozwiązać małżeństwa ani też ustalić pochodzenia dziecka. Mediację rodzinną należy odróżnić od terapii, grupy wsparcia, pośrednictwa czy arbitrażu.
Mediacje prowadzi się także w sprawach, w których jest możliwe zawarcie ugody:
- w stosunkach z zakresu prawa rzeczowego, prawa pracy,
- w stosunkach gospodarczych czy w zakresie innych stosunków umownych,
- w sprawach z zakresu odpowiedzialności kontraktowej,
- w sprawach o charakterze niemajątkowym.
4. Korzyści z mediacji rodzinnej
Mediacja, która umożliwia stronom rozwiązanie konfliktu, ma wiele zalet:
- sprzyja obniżeniu poziomu negatywnych emocji,
- pomaga w zrozumieniu potrzeb własnych i drugiej osoby,
- zmniejsza obciążenie psychiczne związane z sytuacją konfliktową,
- pozwala także na utrzymanie wzajemnych relacji,
- daje szansę na szybsze zakończenie sporu,
- jest szybsza i mniej kosztowna niż postępowanie sądowe.
5. Jak sprawa trafia do mediacji?
Mediacja rodzinna może być prowadzona przed wniesieniem sprawy do sądu lub po wszczęciu postępowania, to jest na podstawie postanowienia sądu. Niemniej w każdym wypadku warunkiem prowadzenia mediacji jest zgoda stron.
Jeżeli strony nie dokonały wyboru osoby mediatora, to sąd, kierując strony do mediacji, wyznacza osobę mającą odpowiednią wiedzę i umiejętności w zakresie prowadzenia mediacji w sprawach danego rodzaju.
6. Ile kosztuje mediacja?
Do kosztów mediacji należy wynagrodzenie mediatora i wydatki przez niego poniesione. Regulują je strony sporu.
Wynagrodzenie mediatora w zakresie mediacji sądowych reguluje Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 20 czerwca 2016 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia i podlegających zwrotom wydatków mediatora w postępowaniu cywilnym (Dz.U. z 2016 r. poz. 921).
7. Kto może być mediatorem sądowym?
W myśl ustawy mediatorem może zostać osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych, korzystająca z pełni praw publicznych. Ponadto mediator musi posiadać wykształcenie wyższe, niekoniecznie prawnicze. Pożądane są osoby legitymujące się dyplomem ukończenia kierunków takich jak psychologia czy socjologia.
Ponieważ mediator powinien być specjalistą posiadającym teoretyczną i praktyczną wiedzę o negocjacjach, mediacjach, źródłach sporu czy konfliktów, swoje kwalifikacje musi poświadczyć dyplomami odpowiednich kursów, szkoleń czy studiów podyplomowych. Ważne są także takie cechy jak cierpliwość, umiejętność zachowania obiektywizmu i bezstronności w rozwiązywanych konfliktach.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.