Urosepsa – przyczyny, objawy, leczenie i rokowania
Urosepsa, inaczej posocznica moczowa, to zespół uogólnionej reakcji zapalnej pojawiający się w reakcji na zakażenie układu moczowego. Może się rozwinąć niezależnie od wieku, choć częściej rozpoznaje się ją u dzieci. Za jej pojawienie się odpowiadają zwykle bakterie. Jakie są inne przyczyny uropsepsy? Jakie objawy powinny niepokoić? Na czym polega jej rozpoznanie i leczenie?
1. Co to jest urosepsa?
Urosepsa, inaczej posocznica mocznicowa, to zespół reakcji zapalnych, które pojawiają się wskutek zakażenia układu moczowego (ZUM). Ponieważ bakterie przedostają się z układu moczowego do krwiobiegu, stan ten oznacza obecność patogenów we krwi, czego przyczyną są infekcje układu moczowego
Bakteryjne zakażenie ogólnoustrojowe, którego przyczyną są choroby układu moczowego, najczęściej rozpoznaje się ją u dzieci, możliwe jednak jest wystąpienie urospesy u osób dorosłych.
2. Przyczyny urosepsa
Urosepsa u dzieci jest najczęściej skutkiem wrodzonych wad układu moczowego, czyli refluksu pęcherzowo-moczowodowego. Może być także powikłaniem zakażenia układu moczowego.
Czynnikami etiologicznymi urosepsy są najczęściej Gram−ujemne Enterobacteriaceae (Escherichia, Proteus, Enterobacter, Klebsiella spp.), a także bakterie niefermentujące (Pseudomonas spp.), bakterie Gram-dodatnie, rzadko grzyby.
Ryzyko urosepsy u dorosłych związane jest z zaburzeniami w odpływie moczu i takimi patologiami jak kamica moczowa, przerost prostaty, guzy oraz zwężenia górnych lub dolnych dróg moczowych, pęcherza neurogennego czy refluks moczowodowego.
Posocznica moczowa może być także związana z przeprowadzeniem zabiegu w obrębie dróg moczowych, na przykład cewnikowania pęcherza moczowego, niedoborami odporności, przyjmowaniem leków immunosupresyjnych, alkoholizmem, cukrzycą, niewydolnością nerek oraz wiekiem podeszłym.
3. Urosepsa objawy
Urosepsa, tak jak i posocznica, ma to do siebie, że może pojawić się nagle i rozwinąć bardzo szybko. Oznacza to, że stan osoby chorej może pogorszyć się w przeciągu zaledwie kilku godzin. Zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej, SIRS (akronim od ang. systemic inflammatory response syndrome) – niespecyficzny, uogólniony proces zapalny wywołuje wiele objawów. To:
- gorączka lub obniżenie temperatury ciała, czyli temperatura ciała poniżej 36 °C lub powyżej 38 °C,
- dreszcze,
- przyspieszona praca serca, czynność serca powyżej 90 uderzeń na minutę,
- przyspieszony oddech, częstość oddechów spontanicznych powyżej 20 na minutę,
- obniżone ciśnienie,
- nudności, wymioty,
- bóle brzucha,
- biegunka,
- zmiany skórne,
- złe samopoczucie, zmiana zachowania (u dzieci).
Pojawienie się posocznicy może sugerować stwierdzenie co najmniej trzech symptomów.
4. Rozpoznanie urosepsy
Do postawienia rozpoznania urosepsy konieczne jest rozpoznanie ZUM (zakażenie układu moczowego, znamienna bakteriuria) oraz stwierdzenie obecności objawów zespołu SIRS.
Aby je potwierdzić, konieczne jest wykonanie badań laboratoryjnych zarówno z krwi, jak i moczu. Kluczowe jest wykonanie morfologii krwi z rozmazem oraz ustalenie poziomu glukozy, a także badanie ogólne moczu oraz posiew z krwi (gdy stwierdza się obecność krwi, wynik jest dodatni, co jest potwierdzeniem posocznicy). Czasem konieczne jest wykonanie badań obrazowych: USG, RTG czy tomografii komputerowej.
5. Urosepsa – leczenie, śmiertelność i rokowania
Stan septyczny może przyjmować trzy formy nasilenia, określane jako sepsa, ciężka sepsa i wstrząs septyczny. Najlżejsza postać sepsy oznacza SIRS, któremu nie towarzyszy niewydolność narządów i niewydolność krążeniu. Ciężką sepsę rozpoznaje się, gdy doszło do dysfunkcji narządowej, czemu towarzyszy spadek perfuzji tkankowej lub ciśnienia tętniczego. Wstrząs septyczny manifestuje się okresowym niedociśnieniem prowadzącym do niedotlenienia tkanek.
Ciężkie przypadki choroby wymagają intensywnej terapii, która polega na włączeniu antybiotyków (leczenie przyczynowe) oraz wdrożenia innych leków, takich jak preparaty przeciwgorączkowe, przeciwbólowe (leczenie objawowe).
Podaje się również tlen oraz nawadnia organizm. Czasem konieczne jest leczenie wspomagające (np. diuretyki), organozastępcze (np. hemodializa) lub odprowadzenie moczu znad przeszkody. W przypadku rozpoznania ciężkiej sepsy konieczne jest postępowanie zgodne z zasadami prowadzenia resuscytacji.
Urosepsa – jak długo w szpitalu?
Urosepsa wymaga przebywania w warunkach szpitalnych. Ile trwa leczenie? Trudno to ustalić. W zależności od wieku, stanu zdrowia, reakcji na leczenie czy ciężkości zakażenia, okres ten może wynosić od kilku do kilkunastu dni. Jak wygląda życie po urosepsie? Z pewnością konieczna jest rekonwalescencja.
Urosepsa – śmiertelność
Urosepsa jest groźna, ponieważ może prowadzić do niewydolności lub uszkodzenia narządów wewnętrznych, głównie nerek i wątroby, zaburzenia układu krążenia, kwasicy metabolicznej i śmierci. Ciężka sepsa jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia i wymaga natychmiastowego wezwania kwalifikowanej pomocy medycznej.
Dobra wiadomość jest taka, że jeżeli szybko nastąpi rozpoznanie i właściwe leczenie, ryzyko nieodwracalnych uszkodzeń organizmu oraz zgonu zdecydowanie się zmniejsza.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.