Trwa ładowanie...

Eunuchoidyzm - objawy i leczenie

Eunuchoidyzm
Eunuchoidyzm

Eunuchoidyzm jest niezwykle rzadko występującą w Europie chorobą męskich hormonów. Nazwa choroby pochodzi od greckiego słowa „eunuch”, oznaczającego „strażnika łoża”. Terminem tym określano wykastrowanych mężczyzn, którzy strzegli haremów głównie na dworach chińskich, egipskich i bizantyjskich. Eunuchoidyzm wiąże się z nieprawidłową pracą układu hormonalnego, w wyniku której dochodzi do niepełnego wykształcenia męskich narządów płciowych.

spis treści

1. Objawy eunuchoidyzmu

Przyczyny choroby tkwią w nieprawidłowym przebiegu dojrzewania płciowego.

Wrodzony brak jąder
Wrodzony brak jąder

Wrodzony brak jąder - jedna z przyczyn eunuchoidyzmu.

zobacz galerię
Zobacz film: "Podstawowe badania, jakie powinna wykonać każda kobieta"

Eunuchoidyzm wywołany jest przez niedobór testosteronu wskutek niedorozwoju lub niedoczynności jąder, ale również kastracją lub uszkodzeniem jąder. Na rozwój choroby wpływa także niedobór hormonów wydzielanych przez przysadkę mózgową. Choroba znacznie obniża samoocenę mężczyzn.
Objawy choroby są następujące:

  • niedorozwój narządów płciowych,
  • małe jądra,
  • owłosienie typu kobiecego, czyli duża ilość włosów na głowie i brak zarostu na twarzy i reszcie ciała,
  • nadmiernie wysoki wzrost i długie kończyny,
  • zmniejszona siła mięśni,
  • wysoki głos (dyszkant),
  • mniejszy popęd płciowy,
  • odkładanie się tkanki tłuszczowej typu kobiecego, czyli na wzgórku łonowym, na brzuchu, na pośladkach i na biodrach,
  • powiększenie sutków,
  • skóra typu kobiecego,
  • niepłodność.

W zależności od niedoboru hormonu męskiego, objawy są silniejsze lub słabsze. Mężczyźni ci są bierni psychicznie, unikają podejmowania decyzji, brakuje im stanowczości, całkowicie podporządkowują się woli otoczenia. Zaburzenia wynikają z całkowitego braku testosteronu.

Ponadto u mężczyzn tych niedorozwinięte są drugo- i trzeciorzędne cechy płciowe, do których zaliczamy między inny specyficzną budowę ciała – u mężczyzn biodra są węższe, a ramiona szersze. Ponadto sylwetka mężczyzn jest zdecydowanie umięśniona. Występuje u nich również tzw. jabłko Adama, czyli wypukłość na szyi wynikająca z mutacji chrząstki tarczowatej. U mężczyzn cierpiących na eunuchoidyzm powyższe cechy mogą się nie pojawić bądź wykształcić tylko w nieznacznych stopniu.

2. Leczenie eunuchoidyzmu

Leczenie polega na substytucyjnym podawaniu preparatów hormonalnych, czyli dożywotnim przyjmowaniu testosteronu. Stosowanie testosteronu ma na celu wykształcenie u mężczyzny cech płciowych charakterystycznych dla płci męskiej. Choroba znacznie obniża jakość życia mężczyzn. Wpływa negatywnie na jakość ich życia seksualnego – mężczyźni dotknięci eunuchoidyzmem wrodzonym nie odczuwają w ogóle popędu seksualnego, bardzo często rezygnują z tego aspektu życia. Świadomość bezpłodności przyczynia się u mężczyzn dotkniętych eunuchoidyzmem do powstania stanów depresyjnych. Czują się oni pozbawieni męskości, nie w pełni wartościowi. Dlatego też, oprócz leczenia hormonalnego, wskazana jest terapia u psychologa bądź psychiatry, by podnieść niską samoocenę mężczyzny i nie dopuścić do rozwoju poważnych chorób psychicznych, których konsekwencją mogą być nawet próby samobójcze.

Eunuchoidyzm rozpoznaje się poprzez badania hormonalne w specjalistycznych placówkach i na podstawie wyżej wymienionych objawów.

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze