Insulinoopornośc to stan chorobowym, w którym układ hormonalny nie działa prawidłowo. Insulinooporność jest często zarówno przyczyną, jak i objawem cukrzycy typu 2.
Insulinooporność jest także częstą przyczyną wystąpienia nadwagi i otyłości. Główną funkcją insuliny jest uregulowanie poziomu cukru we krwi. Po spożyciu węglowodanów w organizmie wzrasta poziom glukozy.
Wówczas trzustka zaczyna produkować insulinę, która wyłapuje cząsteczki glukozy i transportuje je do poszczególnych komórek krwi. W ten sposób dostarczana jest niezbędna do życia energia.
Jeśli trzustka zmuszona jest do produkcji zwiększonej ilości insuliny, jednocześnie w organizmie wytwarza się hormon o przeciwnym działaniu - glukago. Jego zadaniem jest spalanie zapasów energetycznych.
Jeśli glukagon jest na niskim poziomie, zgromadzona energia zaczyna odkładać się w tkankach tłuszczowych, co prowadzi do nadwagi i otyłości. Można więc powiedzieć, że glukagon blokuje działanie insuliny, przez co organizm jest na nią uodporniony.
Charakterystycznym objawem insulinooporności jest tzw. otyłość brzuszna - wówczas człowiek może mieć optymalną wagę, a cała nadmierna tkanka tłuszczowa zgromadzona jest w okolicy brzucha.
Jest to sytuacja dość niebezpieczna, ponieważ wówczas otłuszczeniu ulegają kluczowe narządy wewnętrzne.
Inne objawy insulinooporności to zaburzenia koncentracji, snu, a także ciągłe zmęczenie. Czasem pojawiają się także nawracające bóle głowy, zachcianki na określone jedzenie i podwyższone ciśnienie krwi.
Zdiagnozowanie insulinooporności nie jest łatwe, ponieważ nie ma żadnego konkretnego badania, które mogłoby jednoznacznie stwierdzić oporność organizmu na insulinę. W tym celu można jedynie wykonać krzywą insulinową, co także nie zawsze daje jednoznaczny wynik.
Aby insulinooporność nie była zagrożeniem, należy dbać przede wszystkim o odpowiednią, zdrową dietę. Ważna jest także regularna, umiarkowana aktywność fizyczna, która na bieżąco będzie wymagać od glikogenu spalania energii.
