Kalendarz szczepień dla dorosłych
Niektórzy z nas błędnie myślą, że szczepienia są zarezerwowane tylko dla dzieci. Tężec, błonica czy odra to przecież choroby, na które każdy z nas był szczepiony w dzieciństwie. Tymczasem warto zainteresować się tym, jakie szczepienia są zalecane do wykonania w dorosłości. Dzięki nim unikniemy nie tylko egzotycznych chorób na tropikalnych wakacjach, ale też grypy czy wirusowego zapalenia wątroby. Jak więc wygląda kalendarz szczepień dla osoby dorosłej?
1. Moda na nieszczepienie
Chociaż coraz więcej osób decyduje się na niekorzystanie ze szczepień, to faktem jest, że mogą one nas skutecznie uchronić przed groźnymi dla zdrowia i życia chorobami. Warto wiedzieć, że naturalnym wynikiem szczepienia jest wystąpienie w miejscu ukłucia odczynu poszczepiennego, który może pojawić się od 2 do 48 godzin po podaniu szczepionki. Odczyn na skórze może wiązać się z bólami mięśni, złym samopoczuciem, bólem głowy i wysypką. W przypadku jego wystąpienia skuteczny okaże się zimny okład lub tabletka przeciwbólowa. Odczyn poszczepienny znika zazwyczaj po 3–4 dniach. Czasem jednak utrzymuje się przez kilka tygodni i towarzyszą mu inne skutki uboczne szczepionki. Są jednak dużo mniej poważne i zagrażające życiu niż ewentualne zrezygnowanie ze szczepienia.
2. Szczepienie przeciwko grypie
Szczepionka przeciwko grypie to szczepienie sezonowe, co oznacza, że powinna być podawana każdego roku o tej samej porze. Najczęściej zaleca się ją w okresach wzmożonej zachorowalności na grypę, czyli na jesieni lub pod koniec zimy. Obowiązkowo powinni potraktować ją chorzy na cukrzycę, astmę, niewydolność nerek lub układu krążenia, a także osoby po 55. roku życia i te, które pracują w służbie zdrowia i mają kontakty z dużą liczbą ludzi. Jej 90% skuteczność w uniknięciu grypy opiera się na produkowaniu przeciwciał przez organizm. Po jej wprowadzeniu do organizmu układ immunologiczny rozpoczyna wytworzenie własnej obrony przeciw chorobie. Produkcja przeciwciał trwa zazwyczaj przez 2–3 tygodnie od podania szczepionki, a wytworzone przeciwciała wykazują skuteczność przez następne 6–12 miesięcy.
3. Szczepienie przeciw WZW typu A
Wirusowe zapalenie wątroby typu A jest chorobą zakaźną, która przenosi się dzięki wirusom znajdującym się w zanieczyszczonym jedzeniu i brudnej wodzie. Choroba początkowo objawia się nudnościami, brakiem apetytu oraz osłabieniem organizmu. Z czasem pojawia się zażółcenie skóry i gałki ocznej, a także stan podgorączkowy i ciemniejszy niż zazwyczaj mocz. Szczepienie na WZW A powinno być wykonane u wszystkich osób, które w pracy zawodowej mają kontakt z wodą lub jedzeniem oraz często wyjeżdżają za granicę zwłaszcza do krajów, w których panują upały, a warunki sanitarne są wątpliwe. Skuteczność szczepionki utrzymuje się przez 20 lat, ale tylko wówczas, gdy w odstępie 6–12 miesięcy zostaną podane dwie dawki szczepionki.
4. Szczepienie przeciw WZW typu B
Na szczepionkę przeciw WZW B powinien zdecydować się każdy z nas, ponieważ wszyscy korzystamy z usług szpitali, gabinetów dentystycznych czy kosmetyczek. Wirusowym zapaleniem wątroby typu B można się także zarazić przez kontakty seksualne z chorym oraz używanie tych samych akcesoriów higienicznych, na których może znajdować się krew, np. obcinacza do paznokci. Zakażenie WZW B może prowadzić nawet do niewydolności i marskości wątroby. Szczepienie to najbardziej jest zalecane wówczas, gdy mamy zaplanowaną operację lub gdy planujemy zajść w ciążę. Cykl szczepienia na WZW B obejmuje trzy szczepionki, z których ostatnia powinna zostać podana w 6 miesięcy po pierwszej dawce. Przyjęcie szczepionki pozwala ustrzec się przed zakażeniem przez 10 lat.
5. Szczepienie na kleszczowe zapalenie opon mózgowych
Z roku na rok rosnące statystyki dotyczące liczby kleszczy w Polsce sprawiły, że szczepionka na kleszczowe zapalenie opon mózgowych została wpisana na listę szczepionek zalecanych do przyjęcia przez dorosłych. Kleszczowe zapalenie opon mózgowych jest wywoływane przez arbowirusy, których głównymi nosicielami są właśnie kleszcze. Namnożenie wirusa w organizmie człowieka może spowodować rozwój groźnych chorób neurologicznych, w tym zapalenia opon mózgowych oraz uszkodzeniu układu nerwowego i rdzenia kręgowego. Następstwem choroby mogą być zaniki mięśni i niedowłady kończyn. Warto jednak pamiętać, że szczepionka na zapalenie opon mózgowych nie chroni przed zachorowaniem na boreliozę.
6. Szczepienia na choroby tropikalne
Planując egzotyczne wakacje, warto pamiętać o zabezpieczeniu się przed panującymi w danym rejonie świata chorobami. Jeśli wybieramy się do Afryki lub Ameryki Południowej, to warto pomyśleć o szczepionce przeciwko żółtej febrze. Żółta febra jest chorobą wirusową, która może wywołać zaburzenia pracy układu krwionośnego oraz zapalenie wątroby. Śmiertelność u osób, które na nią zapadają wynosi aż 20%, a jest przenoszona zazwyczaj przez ukąszenia miejscowych komarów. Jedna dawka szczepionki chroni nas przez 10 lat.
Jeśli natomiast celem naszej podróży jest Afryka bądź Azja, to warto pomyśleć o szczepionce na dur brzuszny. To choroba, która w organizmie człowieka rozwija się przez zakażoną bakterią wodę i żywność. Na wakacjach warto więc pić wodę tylko z butelki, wystrzegać się napojów z kostkami lodu i obranych owoców. Dla pewności warto jednak wykonać całą serię szczepionki na dur brzuszny, która uchroni nas nawet na 5 lat.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.
