Choroba Albersa-Schönberga - przyczyny, objawy, diagnostyka i leczenie
Choroba Albersa-Schönberga, znana również jako osteopetroza, to rzadka choroba genetyczna, która charakteryzuje się nieprawidłowym procesem resorpcji kości, prowadzącym do ich nadmiernej gęstości. Schorzenie wywołuje wiele dolegliwości związanych z układem kostnym, ale wpływa również na układ nerwowy, wzrok i słuch. Czy choroba Albersa-Schönberga jest dziedziczna? Jakie są objawy charakterystyczne dla choroby Albersa-Schönberga? Jak przebiega proces diagnozy choroby Albersa-Schönberga?
1. Czym jest choroba Albersa-Schönberga?
Choroba Albersa-Schönberga (osteopetroza, marmurkowatość kości) to rzadka jednostka chorobowa związana z układem kostnym. Powoduje nadmierną resorpcję, co prowadzi do zwiększonej gęstości kości w wyniku zaburzenia równowagi pomiędzy procesem wzrostu a ubytkiem tkanki kostnej.
U dzieci diagnoza schorzenia zazwyczaj następuje krótko po urodzeniu, podczas gdy u dorosłych rozpoznaje się ją dopiero wtedy, gdy pacjent zaczyna doświadczać złamań kości w wyniku drobnych urazów.
2. Przyczyny choroby Albersa-Schönberga
Choroba Albersa-Schönberga, znana również jako osteopetroza, ma swoje źródło w mutacjach genetycznych. Istnieją dwie postaci tego schorzenia:
- postać dziedziczona w sposób autosomalny dominujący - jest spowodowana mutacją w genie CLCN7, objawia się bólami kotnymi i obecnością ropni okołozębowych,
- postać dziedziczona w sposób recesywny - w większości przypadków jest śmiertelna w okresie niemowlęcym, jej objawy obejmują niedorozwój szkliwa, podwyższony poziom wapnia w surowicy, powiększenie wątroby, śledziony i węzłów chłonnych, dzieci dotknięte tę postacią osteopetrozy charakteryzują się nietypowym wyglądem twarzy, mają szeroko rozstawione oczy, wydatne kości policzkowe oraz usta.
Choroba Albersa-Schönberga rozwija się na skutek dziedziczenia dwóch zmutowanych kopii genu od obojga rodziców, co sprawia, że występuje stosunkowo rzadko.
3. Objawy choroby Albersa-Schönberga
Objawy osteopetrozy mogą różnić się w zależności od stopnia zaawansowania choroby. Najczęściej występujące symptomy to:
- bóle kostne,
- zaburzenia równowagi,
- trudności w chodzeniu,
- drętwienie i mrowienie,
- zwiększona podatność na złamania kości,
- obecności ropni okołozębowych,
- opóźnienie wyrzynania się zębów,
- deficyty wzrokowe,
- utrata słuchu,
- obniżona liczba płytek krwi,
- powiększenie wątroby, śledziony i węzłów chłonnych,
- szeroko rozstawione oczy,
- wydatne kości policzkowe oraz usta,
- osłabienie układu odpornościowego,
- problemy z oddychaniem,
- skaza krwotoczna.
4. Diagnostyka choroby Albersa-Schönberga
Diagnostyka choroby Albersa-Schönberga jest złożonym procesem obejmującym różnorodne badania kliniczne, laboratoryjne i obrazowe. Kluczowym krokiem jest przeprowadzenie badań genetycznych w celu identyfikacji mutacji, mogących stanowić przyczynę schorzenia, zwłaszcza w genie CLCN7.
Ważne są również badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny, ponieważ pozwalają na ocenę struktury kości, stawów i narządów wewnętrznych. Pacjent jest też kierowany na morfologię krwi, badanie audiologiczne i stomatologiczne.
5. Leczenie Choroby Albersa-Schönberga
Jakie są metody leczenia choroby Albersa-Schönberga? Ze względu na złożony charakter i częstotliwość występowania schorzenia podejście lecznicze wymaga współpracy wielu specjalistów, takich jak genetycy, ortopedzi, stomatolodzy i hematolodzy.
Podstawą jest leczenie objawowe koncentrujące się na łagodzeniu bólów kostnych i innych powikłań, takich jak infekcje, złamania, problemy z układem krwiotwórczym i defekty sensoryczne.
W niektórych przypadkach, szczególnie gdy choroba jest poważna i prowadzi do istotnych zaburzeń hematologicznych, może być rozważany przeszczep szpiku kostnego, który ma na celu dostarczenie zdrowych komórek krwiotwórczych i poprawę procesu resorpcji kości.
Pacjenci z chorobą Albersa-Schönberga powinni korzystać z programów rehabilitacyjnych, które pomagają w utrzymaniu sprawności ruchowej i poprawie jakości życia. Ćwiczenia fizyczne i terapia zajęciowa mogą być stosowane w celu minimalizacji skutków ubocznych tej choroby.
Ze względu na potencjalne problemy z zębami regularna opieka stomatologiczna jest niezwykle istotna. Profilaktyczne zabiegi, jak również leczenie ewentualnych ubytków są ważne dla zachowania zdrowia jamy ustnej.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.
