Leczenie zaburzeń erekcji

Zaburzenia erekcji (ang. erectile dysfunction, ED) to problem, który dotyczy mężczyzn przeważnie po 40. roku życia. Na całym świecie odsetek panów z impotencją sięga 50 proc., w Polsce wynosi on ok. 10 proc. - z czego połowa przypadków zaburzeń wzwodu wykrywana jest przy okazji leczenia innych chorób. Jak widać, problem jest powszechny. Znając jego naturę możemy skutecznie mu przeciwdziałać.

1. Mechanizm wzwodu

Prącie składa się z dwóch tzw. ciał jamistych (przebiegających równolegle) i tzw. ciała gąbczastego tworzącego żołądź prącia. Ciała te są bogato unaczynione i unerwione. W czasie pobudzenia seksualnego, tzw. ośrodek erekcji znajdujący się w rdzeniu kręgowym wysyła bodźce nerwowe do narządów płciowych.

Odpowiednie zakończenia nerwowe znajdujące się w ciałach jamistych i gąbczastych prącia, stymulują wydzielanie substancji zwanej tlenkiem azotu. Substancja ta powstaje w organizmie z aminokwasu – argininy. Tlenek azotu powoduje silne rozszerzenie naczyń krwionośnych (zwłaszcza tętnic). Następnie, stymuluje on produkcję tzw. cGMP - substancji zmniejszającej stężenie wapnia w naczyniach krwionośnych ciał jamistych. Powoduje rozkurcz mięśniówki naczyń krwionośnych, dzięki czemu mogą się one wypełnić krwią. Ustępowanie wzwodu spowodowane jest enzymem rozkładającym cGMP, zwanym fosfodiesterazą typu 5.

Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi"

Podczas erekcji, powiększone tętnice uciskają żyły, przez co odpływ krwi jest czasowo zablokowany. Krew zalega w naczyniach krwionośnych prącia powodując znaczny wzrost ciśnienia krwi w ciałach jamistych – może ono dochodzić nawet do 160 mmHg.

2. Przyczyny zaburzeń erekcji

Niezdolność do osiągnięcia erekcji i utrzymania członka w tym stanie jest problemem przewlekłym i ma tendencję do nasilania się wraz z wiekiem. Czynniki predysponujące do wystąpienia zaburzeń erekcji mogą wynikać z uwarunkowań zarówno psychicznych, jak i fizycznych.

Czynniki fizyczne:

• choroby (cukrzyca, miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, stwardnienie rozsiane, choroby nerek),
• stosowane leki (przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe oraz leki stosowane w przypadku nietrzymania moczu),
• stulejka lub uszkodzenia naczyń krwionośnych prącia,
• stosowanie używek (papierosy, alkohol, narkotyki),
• naturalne obniżenie poziomu testosteronu wynikające ze starzenia się organizmu.

Czynniki psychogenne:

• problemy w relacji z partnerem,
• lęk przed odbyciem stosunku (np. z powodu obawy o zarażenie się chorobą weneryczną),
• złe doświadczenia seksualne z przeszłości (w tym molestowanie seksualne),
• temperament introwertyczny (z tendencją do skupiania uwagi na sobie i przeżyciach wewnętrznych),
• niska samoocena,
• stan przewlekłego stresu, stany lękowe lub depresyjne.

3. Zapobieganie impotencji

Należy zadbać o prawidłowy tryb życia, wolny od nałogów i przedłużających się sytuacji stresowych. Ważna jest regularna aktywność fizyczna i kontrola masy ciała (wskaźnika BMI). Dzięki temu znacznie zmniejsza się prawdopodobieństwo wystąpienia chorób cywilizacyjnych (m.in. cukrzycy, miażdżycy) wpływających na erekcję. Również poprawa relacji z partnerem wpływa na ogólny komfort psychiczny i jest konieczna do prawidłowej ''komunikacji seksualnej".

4. Leczenie problemów z erekcją

Niefarmakologiczną metodą terapii impotencji jest ćwiczenie tzw. mięśni Kegla (znajdują się one w okolicach gruczołu krokowego i odbytu). Podczas tych ćwiczeń należy zatrzymać strumień moczu na 10-15 sekund i powtarzać w ten sposób kilka razy.

Metoda ta skutkuje nie tylko złagodzeniem objawów zaburzeń erekcji, ale u mężczyzn z prawidłowym pełnym wzwodem może prowadzić do wielokrotnego orgazmu. Przy łagodnej postaci impotencji, stosowane są również pierścienie uciskowe zakładane na prącie. Mają one za zadanie utrudnić odpływ krwi z naczyń żylnych ciał jamistych.

Najczęstszym sposobem terapii zaburzeń erekcji jest leczenie farmakologiczne. Zapewnia ono wyleczenie niemal 90 proc. przypadków impotencji. Najbardziej skuteczną i powszechną metodą jest doustne stosowanie preparatów zawierających substancję hamującą enzym fosfodiesterazę typu 5. Są to preparaty wydawane na receptę. Grupa tych leków otrzymała nazwę inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 (sildenafil, wardenafil, tadalafil).

Badania naukowe potwierdzają wysoką skuteczność tych środków, mimo działań niepożądanych, które mogą wywoływać (m.in. bóle głowy, zaczerwienienie twarzy, niestrawność, nieżyt nosa). Leki z tej grupy mogą także nieznacznie obniżać rozkurczowe i skurczowe ciśnienie krwi. Grupa tych leków nie jest jednak jednorodna pod względem czasu działania. Najdłużej działa tadalafil (aż do 36 godzin), podczas gdy sildenafil i wardenafil wykazują swoje działanie jedynie do 6-8 godzin.

Inny lek, apomorfina, pobudza wydzielanie substancji zwanej oksytocyną, która wywołuje erekcję już po 15 minutach od podania leku. Do zadziałania leku nie jest potrzebna stymulacja seksualna, erekcja następuje ''automatycznie". Preparaty zawierające tą substancję wydawane są na receptę.

Jedną z przyczyn zaburzeń erekcji może być zbyt niskie stężenie testosteronu we krwi. Leki zawierające ten hormon powodują wzrost syntezy tlenku azotu, który rozszerza naczynia krwionośne i powoduje ich napełnianie się krwią.

Na rynku aptecznym znajduje się wiele preparatów wspomagających funkcje seksualne mężczyzn, które są wydawane bez recepty. Do jednych z bardziej skutecznych należą preparaty zawierające substancję zwaną dehydroepiandrosteronem (DHEA). Jest on naturalnym hormonem steroidowym, podobnym chemicznie do testosteronu. Suplementacja preparatami zawierającymi DHEA powoduje znaczny wzrost tego związku we krwi.

Substancja ta gromadzi się w organizmie, a następnie przekształca się w testosteron. Preparatem roślinnym, stosowanym przy zaburzeniach erekcji jest też wyciąg z Buzdyganka ziemnego (Tribulus terrestris). Związki chemiczne (tzw. saponiny i fitosterole) zawarte w tym ekstrakcie przeciwdziałają nie tylko impotencji, ale również zwiększają libido, pobudzają spermatogenezę oraz syntezę białek w organizmie. Efekty działania tego ekstraktu wynikają ze wzrostu stężenia naturalnego testosteronu we krwi. Bardzo podobny mechanizm działania posiadają leki zawierające wyciąg z owocu cytryńca chińskiego (Schizandrae chinensis) oraz owocu palmy Sabalowej (Serenoa repens).

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.