Łysienie androgenowe u mężczyzn
Łysienie androgenowe stanowi około 95% przypadków łysienia u mężczyzn. Wywołane jest zmianami hormonalnymi w organizmie człowieka. Dotyczy ono 25% mężczyzn w wieku 25 lat, 40% w wieku około 40 lat i ponad 50% mężczyzn po pięćdziesiątce. Łysienie nie tylko duży problem natury estetycznej, ale jest również poważnym problemem psychologicznym. Traktowane jest jako oznaka starzenia się i przyczyna zmniejszenia atrakcyjności. Łysienie utrudnia kontakty interpersonalne i obniża samoocenę.
1. Przyczyny łysienia androgenowego u mężczyzn
Dokładnej przyczyny powstawania łysienia androgenowego do tej pory nie udało się poznać. Przypuszcza się, że największe znaczenie mają czynniki genetyczne. Prawdopodobieństwo wystąpienia łysienia androgenowego typu męskiego i jego nasilenie zależy od liczby łysych krewnych I i II stopnia. Jeśli łysienie wystąpiło u matki, bądź siostry pacjenta prawdopodobieństwo wystąpienia łysienia znacznie wzrasta. U mężczyzn z predyspozycjami genetycznymi bardzo często poziom męskich hormonów płciowych (androgenów) jest w normie.
Drugim ważnym czynnikiem rozwoju łysienia androgenowego jest zwiększone stężenie androgenów, zwłaszcza testosteronu i jego aktywnego metabolitu dihydroepitestosteronu. Powodują one stymulację owłosienia na twarzy i okolicach narządów płciowych, a hamują rozwój włosów na owłosionej skórze głowy. Największy wpływ androgeny mają na włosy położone w okolicy kątów skroniowo-czołowych i na szczycie głowy, zaś najmniejszy na potylicy. Tłumaczy to, dlaczego wyłysieniu ulegają okolice kątów i szczyt głowy, a włosy w okolicy potylicznej są zachowane. Ponadto androgeny wpływają na cykl rozwojowy włosa, powodując zmniejszenie ilości włosów w fazie anagenu (faza intensywnego wzrostu), a zwiększenie odsetka włosów w fazie telogenu (faza, w której włosy ulegają ścieczeniu, osłabieniu i wypadają). Prowadzi to do stopniowego zmniejszania się liczby włosów.
2. Objawy łysienia androgenowego u mężczyzn
Pierwsze objawy łysienia androgenowego pojawiają się po okresie dojrzewania, między 20. a 30. rokiem życia. Dochodzi wówczas do pogłębiania się kątów czołowo-skroniowych, linia włosów na czole ulega cofnięciu. Stopniowo do tych zmian dochodzi przerzedzenie się włosów na szczycie głowy. Utrata włosów następuje stopniowo, obszar łysiejący nie jest odgraniczony od otoczenia. Dopiero w stadiach zaawansowanych istnieje ostry podział pomiędzy pozostałymi włosami a gładką, łysą skórą pokrytą meszkiem. Skóra na tym obszarze może sprawiać wrażenie ścieńczałej, a gruczoły łojowe, które znajdują się w skórze, mogą wystawać w postaci żółtawych grudek i wywoływać przetłuszczanie skóry głowy. Wypadanie włosów poprzedzone jest często łojotokiem skóry głowy lub łupieżem tłustym. U części chorych wokół mieszków włosowych dochodzi do rozwoju nacieku zapalnego, co skutkuje wytworzeniem blizny w miejscu po utraconym włosie. Ten typ łysienia nazywa się łysieniem androgenowym z bliznowaceniem i zdecydowanie gorzej rokuje niż postać prosta.
3. Leczenie łysienia androgenowego u mężczyzn
Obraz kliniczny łysienia androgenowego typu męskiego jest bardzo charakterystyczny, dlatego do jego rozpoznania wystarczą lekarzowi jedynie dokładnie zebrany wywiad i badanie przedmiotowe. Badania dodatkowe, które potwierdzają diagnozę łysienia androgenowego to:
- trichogram (badanie polegające na ocenie korzeni włosów oraz zliczające odsetek włosów w poszczególnych fazach cyklu włosowego),
- biopsja niewielkiego fragmentu skóry wraz z mieszkami włosowymi (pozwala ocenić obecność nacieku zapalnego wokół mieszka włosowego),
- badania hormonalne (mają za zadanie ocenić poziomy męskich hormonów płciowych.
3.1. Leki wykorzystywane w kuracji łysienia androgenowego
Do niedawna nie było skutecznej metody leczenia łysienia androgenowego. Przełomem było przypadkowe stwierdzenie pobudzenia porostu włosów u chorych na nadciśnienie tętnicze, leczonych preparatem powodującym rozszerzenia naczyń krwionośnych skóry. Stwierdzono wówczas u nich miejscową poprawę krążenia, hamującą postęp łysienia i częściowy odrost włosów. Efekt leczenia pojawia się po kilku miesiącach i utrzymuje się jedynie podczas stosowania preparatu. Po odstawieniu włosy ponownie wypadają, a proces łysienia na nowo zacznie postępować.
Drugim lekiem, który jest stosowany w leczeniu łysienia androgenowego u mężczyzn jest preparat hamujący powstawanie dihydroepitestosteronu. Jest to aktywny metabolit testosteronu i to on najsilniej oddziaływuje na mieszki włosowe. Zahamowanie przekształcenia powoduje zatrzymanie wypadania włosów i po kilku miesiącach można zaobserwować ich wyraźny odrost. Niestety po zaprzestaniu przyjmowania leku efekty leczenia ulegają cofnięciu.
3.2. Przeszczep włosów
Wobec braku powodzenia terapii farmakologicznej wiele osób decyduje się na zabieg przeszczepiania włosów. Jest to metoda bardzo żmudna i długotrwała. Polega ona na tym, że łyse okolice pokrywa się przeszczepami niewielkich fragmentów skóry zawierających mieszki włosowe pobranymi z miejsc obwodowych skóry głowy, w których włosy są zachowane.
Leczenie łysienia androgenowego zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet, jest długotrwałe, kosztowne i skomplikowane. Wymaga cierpliwości, czasu i pewnych nakładów finansowych.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.