Trwa ładowanie...

Najczęstsze przyczyny przewlekłych zaparć

 Agnieszka Gotówka
27.11.2018 13:15
zaparcia
zaparcia (123rf)

Niemal każdy z nas w swoim życiu doświadczył zaparć. Dość często problem ten występuje wśród małych dzieci (w wieku 2-4 lat), jednakże osoby dorosłe również mogą mieć problem wynikający ze spowolnienia perystaltyki jelit.

Zaparcia mogą być wczesnym objawem wielu chorób
Zaparcia mogą być wczesnym objawem wielu chorób

O zaparciach można mówić wówczas, gdy częstotliwość wypróżnień jest zbyt niska (nie więcej niż 2 wypróżnienia w ciągu tygodnia), a oddawaniu stolca towarzyszy dyskomfort bądź nawet ból. Problem może też przybierać inną postać i wiązać się m.in. z oddawaniem twardego, zbyt zbitego stolca czy uczuciem niepełnego wypróżnienia. Zaparcia to problem każdej grupy wiekowej, natomiast statystycznie częściej dotyczy płci żeńskiej. Kłopoty z regularnymi wypróżnieniami mają też częściej osoby starsze.

Trudno jednoznacznie wskazać przyczynę rozwoju zaparć. Czynników negatywnie wpływających na motorykę przewodu pokarmowego jest dużo. Zaliczyć tu należy z pewnością nieprawidłową, źle zbilansowaną dietę.

Lekarze najczęściej diagnozują zaparcia idiopatyczne (czynnościowe). Nie są one objawem żadnej choroby. W ich przebiegu nieprawidłowo działają mięśnie dna miednicy lub też pasaż przez jelita jest zwolniony. Za taki stan rzeczy najczęściej odpowiada zła dieta (m.in. uboga w błonnik), zbyt mała ilość wypijanych płynów oraz niewystarczający poziom aktywności fizycznej.

Zaparcia bywają również skutkiem ubocznym przyjmowania określonej grupy leków. Takie działanie wykazują m.in. doustne środki antykoncepcyjne oraz leki stosowane w leczeniu parkinsonizmu, padaczki, depresji i nadciśnienia tętniczego. Preparaty żelaza, wapnia i glinu również mogą powodować problemy z wypróżnianiem.

1. Zaparcia objawem wielu chorób

Przewlekłe zaparcia mogą towarzyszyć wielu schorzeniom. Pojawiają się w przebiegu chorób układu nerwowego (np. neuropatii cukrzycowej, chorobach naczyniowych mózgu, chorobie Parkinsona), chorobach metabolicznych i depresji. Zmagać się z nimi muszą często również osoby cierpiące na cukrzycę, niedoczynność tarczycy, niedoczynność przysadki oraz nadczynność przytarczyc. Zaparciom sprzyjają też uchyłki jelita grubego i hemoroidy.

Długo utrzymujące się problemy z wypróżnianiem mogą też wynikać z innych chorób przewodu pokarmowego, mogą być między innymi objawem zespołu jelita nadwrażliwego. Zaparcia mogą również zwiastować chorobę nowotworową, m.in. raka jelita grubego, dlatego nigdy nie powinny być bagatelizowane (zwłaszcza jeśli towarzyszą im inne tzw. alarmowe objawy, np. obecność krwi w kale, nagła utrata masy ciała, bóle brzucha w nocy).

2. Jakie badania wykonać?

W przypadku chronicznych zaparć, często sięga się po metody naturalne, które mają pomóc w złagodzeniu tego problemu. Korzystna może się okazać zmiana diety i stylu życia, np. zwiększona podaż błonnika pokarmowego w diecie czy regularne ćwiczenia fizyczne.

Gdy modyfikacje te okażą się nieskuteczne, bądź zaparciom towarzyszą wspomniane objawy alarmowe, konieczna będzie konsultacja z lekarzem specjalistą (gastroenterologiem). Po przeprowadzeniu dokładnego wywiadu chorobowego, lekarz zleci najprawdopodobniej wykonanie bardziej szczegółowych badań (np. gastroskopii czy kolonoskopii).

Lekarz może również zdecydować o stosowaniu leków regulujących perystaltykę jelita. Pozytywne efekty daje też suplementacja probiotykami. Skuteczne w łagodzeniu problemów z zaparciami są także preparaty zawierające maślan sodu. Wspomagają one regenerację nabłonka jelit i korzystnie wpływają na perystaltykę jelit.

Zaparcia to nie tylko problem wstydliwy, ale też mało komfortowy i obniżający jakość życia chorego. Jeśli występują przez długi okres i towarzyszą im inne, niepokojące objawy, koniecznością jest wizyta u lekarza specjalisty. Domowe sposoby, choć skuteczne, nie zawsze są wystarczające.

Weryfikacja merytoryczna artykułu - dr Patrycja Szachta

Partnerem artykułu jest marka Debutir

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze