Fakty i mity dotyczące opryszczki wargowej

Fakt. Okazuje się, że ponad połowa osób zmagających się z nawracającymi zmianami zlokalizowanymi w obrębie warg zaraża się odpowiedzialnym za ich powstawanie wirusem HSV1, zanim ukończy pięć lat. Ryzyko jest szczególnie duże, kiedy schorzenie towarzyszy matce podczas porodu. Zagrożone są także niemowlaki pozostające w kontakcie z przedmiotami dotykanymi przez zarażonych wirusem rodziców, którzy np. podają mu oblizany przez siebie smoczek.

• Czy opryszczka to problem tylko estetyczny?
• Czym jest tzw. zimno? Jak je zwalczać?
• Opryszczka wargowa u kobiety spodziewającej się dziecka
• Skąd się bierze opryszczka?

Fakt. Jak dotąd, niestety, nie udało się wynaleźć skutecznego lekarstwa, które umożliwiłoby trwałe zażegnanie opryszczki. Wirus dostaje się do naszego organizmu poprzez błony śluzowe lub uszkodzony naskórek i „czeka” na odpowiedni moment, by zaatakować ponownie. Możliwe jest jedynie leczenie objawowe.

Mit. Znane są najróżniejsze domowe sposoby na walkę z występującymi na ustach pęcherzykami. Zaleca się m.in. nakładanie na zmienione miejsce pasty do zębów czy pocieranie go cebulą. Niestety takie działania nie są skuteczne. U pewnej grupy osób mogą oczywiście wywołać wrażenie poprawy, jednak efekty nie są stałe. Stosując tego typu zabiegi, możemy jedynie dodatkowo podrażnić chorą skórę.

Mit. Specjalista może przepisać tabletki o działaniu przeciwwirusowym, dlatego zdecydowanie warto skorzystać z jego pomocy. Zastosowane na wczesnym etapie rozwoju zmian, mogą skutecznie je zahamować. Dzięki temu wykwity po prostu się nie pojawią. Przyjęte w momencie, kiedy dolegliwość już się rozwinie, realnie skrócą czas jej trwania. Wizyta u lekarza wskazana jest zwłaszcza wtedy, gdy zarażona osoba ma kontakt z dziećmi.

Mit. Wyróżnić można dwa rodzaje wirusa – wspomniany już HSV1, który wywołuje zmiany na wargach, oraz HSV2 przyczyniający się do powstawania stanów zapalnych w okolicach narządów płciowych. Zakażenie następuje poprzez kontakt seksualny z zarażoną osobą. W przypadku, kiedy występuje u ciężarnej kobiety, zaleca się wykonanie cesarskiego cięcia w celu zminimalizowania ryzyka przeniesienia wirusa na dziecko.

Mit. Opryszczkę kwalifikuje się jako chorobę zakaźną. Wirus może wywołać bardzo poważne komplikacje zdrowotne. Zaatakowanym nią gałkom ocznym grozi uszkodzenie rogówki, natomiast opryszczka narządów płciowych i odbytu sprzyja rozwojowi nowotworu. Zwiększa także ryzyko wystąpienia zapalenia opon mózgowych.

Mit. Wirusa opryszczki przekazać można na wiele sposobów, chociaż pocałunek w istocie jest najpowszechniejszą drogą zakażenia. Najłatwiej bowiem o zainfekowanie na skutek kontaktu ze śliną lub wodnistą substancją znajdującą się we wnętrzu pęcherzyka. Łatwo zarazić się także poprzez używanie z osobą zarażoną tych samych sztućców i kubków. Nie zaleca się pożyczania przedmiotów użytku osobistego. Aby zminimalizować ryzyko zakażenia, należy pamiętać o częstym myciu rąk.

Fakt. Niestety, nie jest możliwe pokonanie wirusa. Na obecnym etapie leczenie służy powstrzymaniu rozwoju zmian. W tym celu warto sięgnąć po leki dostępne w aptekach. Środki tego typu błyskawicznie zmniejszają ból, świąd, kłucie i mrowienie, a terapia może trwać bardzo krótko.

Mit. Wyniki przeprowadzonych badań jasno pokazują, że nosicielami wirusa opryszczki może być nawet 80 proc. osób, które przekroczyły 30. rok życia, natomiast widoczne jej oznaki występują zaledwie u jednej na pięć osób.

Fakt. Aby uchronić się przed nieprzyjemnymi skutkami związanymi z zarażeniem, należy starać się unikać pocałunków z nosicielem. Odradza się także korzystania z tych samych naczyń i akcesoriów osobistych. Nie możemy jednak w pełni kontrolować wirusa, zwłaszcza kiedy u zarażonej nim osoby, z którą pozostajemy w bezpośrednim kontakcie, nie występują widoczne jego objawy, a ona sama nie jest nawet świadoma choroby.

Chociaż pozbycie się wirusa nie jest możliwe, podjęcie odpowiednich działań w momencie, w którym pojawią się niepokojące objawy w postaci choćby swędzenia, może skutecznie powstrzymać postępujące zmiany.