Jedząc dużo ziemniaków, pomidorów i ogórków narażamy się na większe ryzyko choroby Alzheimera

Zgodnie z wynikami nowego badania, nie należy jeść zbyt dużo ziemniaków, pomidorów i ogórków. Powód? Produkty te zawierają białko, które może prowadzić do choroby Alzheimera.

Dr Steven Gundry, kardiolog z Kalifornii, powiedział, że znalazł związek między utratą pamięci a lektynami, które znajdują się w ogórkach, pełnych ziarnach, soi, zbożach, papryce, kiełkach i niektórych produktach mleczarskich. Gundry powiedział, że spożywanie żywności z tej listy może nawet prowadzić do rozwoju demencji.

Zdaniem naukowców, lektyny nie są dobre dla naszych jelit i mogą powodować wiele problemów zdrowotnych, a być może nawet utratę pamięci. W czasie badań odkryto, że białko może również mieć wpływ na rozwój zaburzeń mózgu.

Zobacz film: "Co robić, by zmniejszyć ryzyko choroby Alzheimera?"

Greenfield stwierdził ponadto, że lektyny wpływają na układ odpornościowy. Mogą również blokować receptory insuliny i z czasem mogą oddziaływać na naczynia krwionośne, nawet te w mózgu.

Inny badacz, Dr David Jockers, powiedział, że lektyny blokują wchłanianie substancji odżywczych, co również może prowadzić do problemów ze zdrowiem.

Choroba Alzheimera dotyczy ok. 10 proc. osób po 65. roku życia i niemal 50 proc. 80-latków. Niestety, choć poznano mechanizm działania choroby, jej dokładne przyczyny nie są znane. Lekarze wymieniają natomiast czynniki ryzyka, które mogą wpływać na rozwój schorzenia.

Wśród nich należy wymienić wiek (powyżej 65 lat), doznanie urazu głowy, wysokie ciśnienie krwi, zakażenie opryszczką, wysoki poziom cholesterolu LDL i cukrzycę. Co ciekawe, statystyki wykazały również, że osoby o niskim poziomie wykształcenia częściej chorują na alzheimera. Czynnikiem ryzyka choroby są też mutacje w obrębie określonych genów.

Niestety diagnoza nie jest ani szybka, ani prosta. Jest to złożony, kilkuetapowy proces. Początkowo choroba objawia się po prostu problemami z pamięcią. Jednak wraz z postępem alzheimera osoba chora wymaga ciągłej opieki. Pacjent pod koniec życia nie zgłasza potrzeb fizjologicznych, ani też nie jest w stanie sam jeść.

Choroba stanowi ogromne obciążenie finansowe zarówno dla państwa, jak i dla rodziny chorego. Wiąże się również z ogromnym ciężarem psychicznym dla najbliższej rodziny, a nierzadko depresją.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.