Kto będzie następnym dyrektorem generalnym WHO?
We wrześniu Organizacja Narodów Zjednoczonych ogłosiła sześciu kandydatów, czterech mężczyzn i dwie kobiety, którzy mają szansę na posadę dyrektora generalnego Światowej Organizacji Zdrowia.
W ciągu najbliższych kilku miesięcy kraje członkowskie wskażą jednego kandydata, który zastąpi obecną dyrektor, dr Margaret Chan. Przekazanie urzędu nastąpi w lipcu 2017 r.
W serii wywiadów opublikowanych przez czasopismo „The Lancet”, kandydaci przedstawiali swoje priorytety zdrowotne. W przeważającej części dotyczą one tych samych spraw: kandydaci chcą, by WHO wypracowało szybsze i skuteczniejsze metody reagowania na epidemie i katastrofy humanitarne, aby uwzględniło wpływ zmian klimatycznych na zdrowie i zbadało, jak radzić sobie ze środkami przeciwdrobnoustrojowymi, które zagrażają oporności.
Oto krótkie spojrzenie na każdego kandydata.
1. Flavia Bustreo, Włochy
Lekarz i epidemiolog, jest obecnie dyrektorem generalnym do spraw rodziny, kobiet i zdrowia dzieci w WHO.
"Jako jedyny kandydat związany z WHO, mam doświadczenie w zarządzaniu i szeroką wiedzę z zakresu organizacji. Przeprowadzałam reformy i wprowadzałam innowacje związane z problematyką płci, sprawiedliwością i prawami człowieka" - powiedziała Bustreo.
Bustreo mówi w pięciu językach: angielskim, francuskim, hiszpańskim, portugalskim i włoskim oraz studiowała arabski i rosyjski.
2. Philippe Douste-Blazy, Francja
Podsekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych, były francuski minister zdrowia i spraw zagranicznych. Założył UNITAID, agencję ONZ, która pomaga obniżyć koszty leczenia HIV i AIDS, gruźlicy i malarii, poprzez zwiększenie środków przeznaczanych na ten cel i akcje charytatywne.
Choć praca w polityce dała mu umiejętności w zakresie dyplomacji i innowacji, działalność w rodzinnym regionie Francji również wiele go nauczyła.
"Jako burmistrz Tuluzy, udało mi się utrzymać roczny budżet w wysokości 1,5 mld $. Działało ze mną 30 tys. pracowników, są to liczby porównywalne do budżetu i siły roboczej WHO. Mam duże doświadczenie administracyjne i potrafię zarządzać" - powiedział Douste-Blazy.
W tym roku jest profesorem wizytującym na Uniwersytecie Harvarda, naucza o zdrowiu na świecie na Uniwersytecie Zdrowia Publicznego T.H Chan.
3. Tedros Adhanom Ghebreyesus, Etiopia
Obecnie etiopski minister spraw zagranicznych, wcześniej był ministrem zdrowia. Jest jedynym kandydatem, który nie jest lekarzem (ma doktorat w zakresie zdrowia publicznego), ale uważa, że jest przygotowany na wyzwania stojące przed dyrektorem WHO.
"Nauczyłem się, co jest potrzebne do stworzenia prawdziwej i trwałej zmiany. Przeprowadziłem rewitalizację słabych systemów ochrony zdrowia na poziomie krajowym i wspólnotowym Etiopii; zmobilizowałem zasoby ludzkie i finansowe oraz zorganizowałem akcję na dużą skalę w sytuacji zagrożenia zdrowia" - powiedział Ghebreyesus.
Ojciec pięciorga dzieci, w 2015 roku został uznany za jednego z 100 najbardziej wpływowych ludzi w Afryce w czasopiśmie „New African”, przekształcił system opieki zdrowotnej Etiopii, wdrażając ogromne liczby pracowników służby zdrowia.
Zobacz także
4. David Nabarro, Wielka Brytania
Nabarro, 40-letni weteran zdrowia publicznego, zajmował kierownicze stanowiska w ONZ i WHO, specjalizuje się w powstrzymaniu rozprzestrzeniania się chorób. Obecnie nadzoruje akcje ONZ przy epidemii cholery na Haiti. W 2014 roku robił to samo w przypadku epidemii wirusa Ebola w Afryce Zachodniej.
"Mam doświadczenie w pracy przy epidemiach i katastrofach. Oferuję parę rąk doświadczonych w sytuacjach kryzysowych i jestem skuteczny w zarządzaniu ludźmi w taki sposób, żeby działali efektywnie” - powiedział Nabarro.
Był lekarzem w takich miejscach jak Afryka Wschodnia, Nepal i Irak. W ubiegłym roku zdobył nagrodę Humanitarian Helen Keller za pracę w zwalczaniu niedożywienia i przeciwdziałanie wirusowi Ebola.
5. Sania Nishtar, Pakistan
Kardiolog i współprzewodnicząca komisji, która ma przeciwdziałać otyłości u dzieci. Jest także założycielem i prezesem Heartfile, think tanku, który koncentruje się na zdrowiu publicznym w kraju.
"Jestem pomostem między światem muzułmańskim a Zachodem i mam zaufanie zarówno do krajów rozwiniętych, jak i rozwijających się. Jako lider-kobieta i orędowniczka zmian, jestem szczególnie wrażliwa na płeć. Mogę dopuścić różne głosy do stołu negocjacyjnego" - powiedziała Nishtar.
Nishtar jest bohaterką filmu dokumentalnego z 2016 roku „Zatkane rury” który pokazywał jej starania o stworzenie w Pakistanie lepszej opieki medycznej.
6. Miklós Szócska, Węgry
Szócska jest założycielem Health Services Management Centre Training, węgierskiego think tanku polityki zdrowotnej, wspieranego przez WHO i Bank Światowy. Jest także byłym ministrem zdrowia, pomagał w egzekwowania zakazu palenia w miejscach publicznych, ograniczeniu tłuszczów w żywności, a wprowadzeniu podatku na jedzenie i napoje z dodatkiem cukru i soli.
W swoim oświadczeniu dla „The Lancet” Szócska powiedział, że nie może uprawiać żadnej polityki bez zespołu. "Ja zazwyczaj wykonuję swoją pracę w zespołach, Jestem gotów zmobilizować WHO i najlepszych ekspertów w dziedzinie zdrowia publicznego po to, by wsparli nasze decyzje i działania" - mówi.
Jego życie różni się od tego, które prowadzili inni kandydaci. We wczesnych latach 80-tych, Szócska był członkiem kapeli punk rockowej o nazwie ETA, gdzie pisał politycznie utwory z wulgarnymi tekstami, ale powiedział węgierskiej prasie, że te pieśni młodzieńczego buntu nie są dziś aktualne.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.