Oponiak – przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie, rokowanie
Oponiak to w większości przypadków łagodny guz mózgu wywodzący się z opon mózgowo-rdzeniowych. Stanowi od 10 do 20 proc. wszystkich guzów mózgu. Oponiak należy do guzów, które rosną bardzo powoli i najczęściej występuje u osób między 40. a 70. rokiem życia.
1. Charakterystyka oponiaka
Oponiak w większości przypadków jest nowotworem łagodnym, który najczęściej występuje u osób między 40. a 70. rokiem życia i częściej atakuje kobiety. Ten typ nowotworu jest bardzo rzadko wykrywany u dzieci. Wywodzi się on z komórek nabłonkowych pajęczynówki, czyli jednej z opon mózgowo-rdzeniowych i lokalizuje się głównie w okolicy sierpa mózgu, kości klinowej i siodła tureckiego.
2. Przyczyny oponiaka
Oponiaki w większości przypadków występują sporadycznie, zdarza się jednak, że występują genetycznie. Na większe ryzyko zachorowalności narażone są osoby, które wcześniej były poddawane napromieniowaniu czaszki. Z powodu tej przyczyny zazwyczaj oponiaki pojawiają się u osób młodszych.
3. Wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego
Oponiaki należą do guzów, które rosną bardzo powoli i przez wiele lat nie muszą dawać żadnych objawów. Najczęściej wykrywane są przypadkowo podczas diagnozowania innych dolegliwości. W późniejszej fazie oponiak daje objawy związane ze wzrostem ciśnienia wewnątrzczaszkowego, co objawia się przez: narastające bóle głowy, zaburzenia świadomości, wymioty, zwolnienie tętna, napady padaczkowe. Ból głowy i napady padaczkowe powinny zwrócić najbardziej naszą uwagę, bo to właśnie one są pierwszymi objawami, które świadczą o obecności guza. Mogą występować także inne objawy oponiaka, które związane będą z zajmowaniem poszczególnych części mózgu i zalicza się do nich: niedowłady, zaburzenia mowy oraz czucia.
4. Diagnoza oponiaka
Do postawienia diagnozy na obecność oponiaka niezbędne jest wykonanie tomografii komputerowej, czasami wykorzystuje się także badanie rezonansu magnetycznego. Badaniem bardzo prostym, a jednocześnie bardzo ważnym w diagnozowaniu oponiaka jest badanie dna oka, co pomaga w wykryciu tarczycy zastoinowej.
Zobacz także:
5. Leczenie guza
W początkowej fazie rozwoju guza pacjent nie potrzebuje innego leczenia oprócz kontroli radiologicznej i neurologicznej. W przypadku, kiedy oponiak jest duży i daje objawy, konieczne jest jego wycięcie, możliwy jest jednak jego nawrót, dlatego pacjent pozostaje pod obserwacją przez kilka lat. W sytuacji, kiedy nie można wyciąć całego guza lub kiedy oponiak należy do nowotworów złośliwych, konieczne jest dodatkowo stosowanie radioterapii.
6. Rokowanie oponiaka
Można całkowicie operacyjnie usunąć oponiaka. Ewentualne nawroty występują w przypadku, kiedy nie dało się w całości usunąć guza ze względu np. na jego położenie. Do nawrotów dochodzi średnio po około 6-7 latach po operacji i są one bezobjawowe. Rzadko dochodzi do przerzutów poza ośrodkowy układ nerwowy.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.