Serce twarde jak kość
Czy komórki mięśnia sercowego mogą kostnieć? To pytanie dla większości osób może wydawać się abstrakcyjne, nie mniej jednak, do tej pory to słabo poznane zjawisko zostaje wytłumaczone za pomocą badań. W normalnych warunkach, tkanki pozakostne nie kostnieją.
W pewnych wyjątkach, wraz z wiekiem, wskutek cukrzycy czy też choroby nerek, może zachodzić kalcyfikacja. To zjawisko mineralizacji obserwowane jest w naczyniach krwionośnych, nerkach i sercu.
Serce jest szczególnym narządem i zjawisko to może doprowadzić do zaburzenia przewodnictwa elektrycznego serca. Skutki mogą być poważne, oddziałując na każdy organ, a w zasadzie na obecną chwilę, nie dysponujemy odpowiednim leczeniem.
Według statystyk, kalcyfikacja jest jednym z częstszych powodów zaburzenia przewodnictwa serca. Mineralizacja jest obserwowana podczas wielu sytuacji, ale akurat ta patologia nigdy nie była bliżej analizowana - wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi.
Badacze z Eli and Edythe Broad Center of Regenerative Medicine and Stem Cell Research z Uniwersytetu California Los Angeles, postanowili wnikliwie spojrzeć na tę gałąź medycyny.
Aby zrozumieć istotę kalcyfikacji tkanki sercowej, naukowcy postanowili obserwować fibroblasty używając genetycznej technologii znakowania i przeanalizowali jak doszło do przekształcenia się właśnie fibroblastów w osteoblasty. Kolejnym etapem była próba implantacji skostniałych tkanek do zdrowych, nie zmienionych.
Efekt? Zdrowe tkanki zaczęły kostnieć. Odkrycia Deb’a opublikowane w magazynie „Cell stem cel”, określają także, jakie tkanki mogą mieć zdolność do przejścia w inną strukturę. Kolejnym krokiem będzie określenie, jak powstrzymać ten efekt i czy jest możliwe jego odwrócenie.
Naukowcy postanowili sprawdzić wpływ molekuły ENPP1 na proces wapnienia. Jej nadeskpresja często występuje w konsekwencji uszkodzenia mięśnia sercowego. Według badań, odpowiednie zablokowanie ENPP1 przed urazem może zmniejszyć nawet o 50 procent proces kalcyfikacji.
Zastosowanie leku o nazwie Etydronian przyniosło 100 procentową skuteczność w prewencji wapnienia. Klasycznie, lek ten używany jest do leczenia choroby Pageta. Zagadnienie to nie jest dokładnie poznane, a przedstawione badania dają nowe możliwości na przyszłość.
Jak dodaje Deb: „Teraz musimy zbadać, czy jest to wspólny mechanizm prowadzący do zwapnień w obrębie mięśnia sercowego”. Badacze już pracują nad wytworzeniem innych molekuł chroniących przed kalcyfikacją naczyń krwionośnych.
Wspomniane badania są z pogranicza biologii, biochemii i medycyny - dziedzin, które ściśle ze sobą współpracują. Pozostaje pytanie ile minie czasu, zanim eksperymentalne badania wejdą w fazę testów klinicznych i będzie można sprawdzić ich efekt działania bezpośrednio u ludzi.
Bez wątpienia zjawisko wapnienia tkanek w organizmie jest warte zainteresowania, a wprowadzenie odpowiedniego leczenia przyczyni się do stworzenia modelu terapeutycznego, który pozwoli ograniczyć ekspansję wielu chorób.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.
