Zespół Tourette'a - przyczyny, objawy, leczenie
Zespół Gillesa de la Tourette’a, znany także jako zespół Tourette'a, to dziedziczne zaburzenie neuropsychiatryczne, które zalicza się do chorób tikowych. Przez długi czas zespół Tourette'a był uznawany za dziwaczne zaburzenie, kojarzone najczęściej z wykrzykiwaniem obscenicznych wyrazów i robieniem niepoprawnych politycznie i społecznie komentarzy. W rzeczywistości te symptomy występują u niewielkiej liczby chorych.
Osoba chora na zespół Tourette'a podskakuje, dotyka siebie lub innych osób lub wypowiada pozbawione sensu słowa
W tym artykule:
Zespół Tourette'a nie jest już klasyfikowany jako rzadka dolegliwość, ale stosunkowo często zdarza się, że nie jest odpowiednio zdiagnozowany, ponieważ objawy zespołu Tourett'a w większości przypadków są łagodne. Choroba nie ma wpływu na poziom inteligencji lub na długość życia. Po okresie dojrzewania tiki zwykle stają się mniej dokuczliwe, a ciężka postać zespołu Tourette'a u dorosłych to rzadkość.
Zespół Tourette’a - przyczyny
Na zespół Tourette’a częściej zapadają chłopcy niż dziewczynki, przy czym nie wiadomo do końca, jakie zmiany genetyczne i w jaki sposób go powodują. Choroba ujawnia się gwałtownie pomiędzy 2. a 15. rokiem życia, najczęściej w wieku 7 lat. Osoba z zespołem Tourette'a ma 50% szansy na przekazanie choroby swojemu potomstwu. Jednak odziedziczenie genetycznej skłonności do choroby nie jest jednoznaczne z wystąpieniem symptomów.
Nawet osoby blisko spokrewnione mogą mieć różne objawy, a ich postaci mogą wahać się od łagodnych do ciężkich. Oprócz czynników dziedzicznych na chorobę wpływają również czynniki środowiskowe. Mimo iż nie wywołują zespołu Tourette'a, mogą przyczyniać się do pogorszenia symptomów. Niekiedy choroba autoimmunologiczna powoduje pojawienie się lub zwiększenie intensywności tików. Konkretne przyczyny wystąpienia zespołu Tourette'a pozostają jednak nadal niewyjaśnione.
Zespół Aspergera
Zespół Tourette’a - objawy i leczenie
Dziecko z zespołem Tourette'a staje się nadpobudliwe ruchowo, ma tiki ruchowe i głosowe, powtarza te same wyrazy (ten objaw to tak zwane perseweracje) lub wypowiada wulgaryzmy (koprolalia). Poza tym nie jest w stanie zapanować nad tym – pojawiają się niezależnie od ich woli. Początkowe tiki to mruganie oczami, ruchy ramion lub głowy, grymasy, pochrząkiwania czy mlaskania. W ciężkiej postaci choroby występują tiki złożone.
Osoba chora podskakuje, dotyka siebie lub innych osób, kręci się w kółko, może wypowiadać słowa, które są pozbawione sensu. Choroba trwa do końca życia, czasem zdarzają się okresy remisji. U większości chorych podjęcie leczenia nie jest konieczne. Nie istnieje skuteczne lekarstwo na wszystkie objawy choroby, ale stosowane metody często przynoszą rezultaty. W leczeniu zespołu Tourette'a stosuje się:
- farmakoterapię – szczególnie przy przewlekłych tikach o dużym nasileniu; najczęściej stosuje się preparaty z grupy neuroleptyków, blokerów kanału wapniowego,
- psychoterapię – skupia się na nauce kontroli oraz zamiany nieprawidłowego zachowania na zachowanie bardziej akceptowane społecznie.
Zobacz także:
W Polsce działa organizacja pomagająca dzieciom oraz rodzinom dotkniętym zespołem Tourette’a – Polskie Stowarzyszenie Syndrom Tourette’a.
Źródła
- Zespól Tourette’a
- Baron-Cohen S., Robertson M., Zespół Tourette'a, Wydawnictwo Naukowe PWN., Warszawa 2001, ISBN 83-01-13466-6
- Namysłowska I., Psychiatria Dzieci i młodzieży., Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011, ISBN 978-83-200-4394-5
- Jarema M., Rabe-Jabłońska J., Psychiatria, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2011, ISBN 978-83-200-4180-4
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
