Defibrylator automatyczny zewnętrzny - rodzaje, zasady używania
Automatyczny defibrylator zewnętrzny (AED) stosowany jest w reanimacji osoby ulegającej nagłemu wypadkowi, np. wypadkowi komunikacyjnemu. AED jest wykorzystywany głównie przez wyspecjalizowanych ratowników medycznych, ale możliwe jest także jego użycie przez zwykłe osoby przy udzielaniu pierwszej pomocy poszkodowanemu, jeżeli defibrylator jest dostępny na miejscu zdarzenia. Wykorzystuje się go, gdy występuje utrata przytomnościu pacjenta oraz brak oddychania.
1. Defibrylator automatyczny zewnętrzny - rodzaje
Klasyczny defibrylator zewnętrzny używany jest do przywrócenia odpowiedniego krążenia i ustabilizowania zaburzonego rytmu serca u osób dorosłych i dzieci powyżej 8 roku życia. Dzieci w wieku 1-8 lat wymagają zastosowania elektrod pediatrycznych i funkcji pediatrycznej w defibrylatorze. Jednak gdy brak takiego defibrylatora na miejscu wypadku, można użyć standardowego defibrylatora zewnętrznego.
U dzieci poniżej 1 roku życia nie stosuje się automatycznych defibrylatorów zewnętrznych. Istnieją także w pełni automatyczne defibrylatory zewnętrzne, które w przypadku wykrycia rytmu serca wymagającego defibrylacji, same wykonują wyładowanie bez żadnej pomocy ratownika medycznego lub niemedycznego. Automatyczne defibrylatory zewnętrzne znajdują się w miejscach często uczęszczanych przez ludzi, np. na lotniskach, w samolotach, kasynach, teatrach, centrach handlowych itp.
2. Defibrylator automatyczny zewnętrzny - zasady używania
Przy nagłym wypadku należy upewnić się, że nie zagraża nikomu żadne niebezpieczeństwo. Następnie należy wysłać drugą osobę po defibrylator automatyczny zewnętrzny i poprosić o wezwanie pogotowia ratunkowego. W tym czasie osoba ratująca powinna rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową poszkodowanego, zgodnie z zasadami udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej, która powinna trwać do momentu przyniesienia AED.
Gdy dostępny będzie już defibrylator, należy włączyć go i nakleić elektrody na odpowiednie miejsca na klatce piersiowej rannego. Jeżeli są dwie osoby ratujące, resuscytacja powinna być prowadzona cały czas, aż do momentu naklejenia elektrod. Następnie należy wykonywać polecenia głosowe lub wizualne zaprogramowane na defibrylatorze.
Przy podłączeniu AED aparat dokonuje oceny rytmu serca, na której podstawie stwierdza, czy konieczna jest defibrylacja, czy nie. W przypadku zalecenia defibrylacji należy przycisnąć odpowiedni przycisk „defibrylacja”. Stosowana jest defibrylacja dwufazowa lub defiblyracja jednofazowa. Defibrylator wykonuje pojedyncze wyładowania. Po defibrylacji nie należy oceniać tętna i oddechu po wyładowaniu.
W przypadku, gdy ratujący ulegnie wyczerpaniu, powinna go zastąpić druga osoba. Po zakończeniu defibrylacji konieczna jest dalsza resuscytacja krążeniowo-oddechowa – 30: 2 (30 uciśnięć klatki piersiowej i 2 wdechy powietrza) przez 2 minuty. Następnie należy wykonać kolejną ocenę oddechu i krążenia za pomocą AED. Należy wykonywać polecenia w AED do momentu, gdy poszkodowany zacznie odpowiednio oddychać lub gdy na miejsce wypadku przybędą wyspecjalizowani ratownicy medyczni. Skuteczność AED zależna jest od czasu wypadku i jego zastosowania. Im ten czas krótszy, tym przeżywalność pacjentów jest większa.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.