Trwa ładowanie...

Odruch wazowagalny - charakterystyka, przyczyny, zespół wazowagalny, leczenie zespołu wazowagalnego

 Katarzyna Wąś-Zaniuk
27.07.2021 14:42
Odruch wazowagalny, nazywany również reakcją wazowagalną, związany jest z rozszerzeniem naczyń krwionośnych oraz zwolnieniem częstotliwości rytmu serca.
Odruch wazowagalny, nazywany również reakcją wazowagalną, związany jest z rozszerzeniem naczyń krwionośnych oraz zwolnieniem częstotliwości rytmu serca. (Pixabay: Zdjęcie, Autor zdjęcia: Geralt)

Odruch wazowagalny, nazywany również reakcją wazowagalną, związany jest z rozszerzeniem naczyń krwionośnych oraz zwolnieniem częstotliwości rytmu serca. Konsekwencją takiego stanu zazwyczaj jest omdlenie wazowagalne, zaliczane do omdleń neurokardiogennych.

spis treści

1. Charakterystyka odruchu wazowagalnego

Odruch wazowagalny, zwany także reakcją wazowagalną polega na nagłym spadku ciśnienia krwi, co jest związane z rozszerzeniem naczyń krwionośnych, a także na zwolnieniu częstotliwości rytmu serca (bradykardii). Reakcja ta odpowiada za występowanie zespołu wazowagalnego u pacjentów.

2. Odruch wazowagalny i jego najczęsztsze przyczyny

Odruch wazowagalny, poprzedzający omdlenie wazowagalne może być spowodowany różnymi czynnikami. Wśród najczęstszych przyczyn omdleń neurokardiogennych specjaliści wymieniają:

Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czy warto wykonywać badania profilaktyczne?"
  • długotrwałe przebywanie w pozycji stojącej ( do omdlenia może dojść np. w kościele, w pociągu, autobusu, w kolejce do specjalisty, w kolejce do sklepu),
  • hematofobię – zjawisko to występuje u osób, które boją się widoku, pobierania lub badań krwi. Osoba dotknięta tym rodzajem fobii może zemdleć na widok swojej krwi lub krwi innej osoby.
  • nagłą utratę kilogramów,
  • dietę redukcyjną lub wprowadzenie drastycznych zmian w swoim dotychczasowym jadłospisie,
  • miesiączkę,
  • zaburzenia pracy układu immunologicznego,
  • ciągłe zmęczenie,
  • brak snu,
  • nadużywanie alkoholu,
  • odwodnienie organizmu,
  • defekację, oddawanie moczu,
  • uprawianie ekstremalnych sportów lub wyczerpujących ćwiczeń fizycznych,
  • kaszel poinfekcyjny,
  • kaszel w przebiegu astmy,
  • stosowanie niektórych środków farmaceutycznych lub leków,
  • wysoką temperaturę powietrza,
  • przebywanie w zatłoczonym miejscu,
  • ograniczoną ilość tlenu.

Zobacz także:

3. Czym jest zespół wazowagalny?

Zespół wazowagalny to zaburzenie autoregulacji naczyń krwionośnych człowieka. U osób dotkniętych tym zaburzeniem dochodzi do rozszerzenia naczyń, nagłego spadku ciśnienia tętniczego, a także spowolnienia akcji serca, konsekwencją czego zazwyczaj są omdlenia.

Omdlenie wazowagalne, będące jednym z omdleń neurokardiogennych może być spowodowane długotrwałm przebywaniem w pozycji z wyprostowaną postawą ciała, nie jest to jednak reguła.

Może stanowić również konsekwencję wykonywania czynności, która pobudza napięcie nerwu błędnego. Przykładem może być tutaj fizjologiczne zjawisko oddawania stolca lub czynność, w trakcie której dochodzi do nadmiernej antywacji tłoczni brzusznej. Omdleniom wazowagalnym towarzyszą zwykle następujące dolegliwości takie jak nadmierna potliwość, zaburzenia widzenia, zawroty głowy.

Zespół omdleń odruchowych w wielu przypadkach wpływa na pogorszenie jakości życia pacjenta, uniemożliwia wykonywanie codziennych czynności, a także niesie ogromne ryzyko wystąpienia urazu, jeśli dojdzie np. do upadku na podłogę.

4. Leczenie zespołu wazowagalnego

W leczeniu zespołu wazowagalnego wykorzystuje się trening pionizacyjny. Dodatkowo zaleca się stosowanie ćwiczeń izometrycznych. Na czym polega trening pionizacyjny? Osoba, u której występuje omdlenie spowodowane rozszerzeniem naczyń krwionośnych, zwolnieniem częstotliwości rytmu serca powinna jak najczęściej trenować utrzymywanie wyprostowanej pozycji ciała w bliskiej odległości od ściany. Pacjenci powinny zaczynać swoją przygodę z treningiem pionizacyjnym powoli, a następnie stopniowo wydłużać czas treningu.

Regularne wykonywanie ćwiczeń pionizacyjnych może spowodować polepszenie jakości życia chorego, zmniejsza częstotliwość występowania omdleń neurokardiogennych. Dodatkowo trening wpływa pozytywnie na psychikę pacjentów, zmniejszając poziom lęku związanego z możliwością nawrotu omdlenia.

Oprócz treningu niezwykle ważne jest, aby pacjent zadbał o odpowiednią suplementację soli, unikał sytuacji, które wywołują odruch wazowagalny, utrzymywał odpowiedni poziom nawodnienia organizmu.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze