Syndrom Raynauda: badania (WIDEO)

Syndrom Raynauda to napadowe skurcze naczyń krwionośnych w obrębie dystalnych części palców u rąk. Objawia się nagłym zasinieniem puszków palców, bólem i parestezjami. Z czasem w obrębie palców może dochodzić do pojawiania się owrzodzeń, a nawet martwicy. Fenomen Raynauda często jest uznawany za chorobę idiopatyczną, ale w niektórych przypadkach udaje się zdiagnozować chorobę leżącą u podłoża tego schorzenia. Forma idiopatyczna fenomenu Raynauda zwykle nie prowadzi do powikłań, gdyż ma łagodny przebieg. Zespół Raynauda towaryszący innym chorobom, może mieć charakter postępujący, co zwiększa ryzyko pojawienia się poważnych powikłań.

Diagnostyka fenomenu Raynauda jest trudna, ze względu na niejasne przyczyny tej choroby. Stosowane są badania obrazowe, czyli badania ultrasonograficzne, rezonans magnetyczny, arteriografia lub tomografia komputerowa z użyciem kontrastu. One pozwalają na zbadanie przepływu krwi przez naczynia krwionośne.

Stosowane są także badania takie jak oznaczenie immunoglobulin klasy E czy klasy M, które pozwalają na odnalezienie choroby wywołującej objaw Raynauda. Chorobami wywołującymi syndrom Raynauda są na przykład:

• cukrzyca,
• miażdżyca,
• twardzina układowa,
• toczeń rumieniowaty układowy,
• reumatoidalne zapalenie stawów.

W przypadku, jeśli choroba leżąca u podłoża zespołu Raynauda nie zostanie znaleziona, należy uznać, że fenomen Raynauda ma formę idiopatyczną, to znaczy występuje bez znanej przyczyny. Wtedy też syndrom Raynauda można nazywać chorobą Raynauda.

O badaniach pozwalających na diagnozę choroby Raynauda i jej przyczyn opowiada dr n. med. Adam Lewszuk, chirurg.