zaburzenia psychiczne

Zaburzenia psychiczne to ogól zaburzeń zachowania i czynności psychicznych. Zwykle są one powodem utrudnień w funkcjonowaniu w społeczeństwie oraz cierpienia. Są przedmiotem zainteresowania psychiatrii klinicznej.

Do psychicznych zaburzeń zaliczany jest szereg różnego rodzaju problemów. W pojęciu tym mieści się zarówno depresja, jak też starcze zespoły otępienne lub całościowe zaburzenia rozwoju u dzieci. Zaliczamy również do nich zaburzenia snu, osobowości lub odżywiania.

Zaburzenia psychiczne dzielimy tradycyjnie na zaburzenia psychotyczne (inaczej psychozy - stany chorobowe), takie jak:

zaburzenia świadomości,
zaburzenia nastroju i emocji,
omamy,
urojenia,
zaburzenia myślenia.

oraz na zaburzenia niepsychotyczne, które obejmują:

uzależnienia od alkoholu i substancji psychoaktywnych,
nerwice,
niektóre dewiacje seksualne,
stany lękowe,
część zaburzeń psychosomatycznych,
niepełnosprawność intelektualna.

Podział ten nie do końca jest ścisły, ponieważ w przebiegu niektórych zaburzeń niepsychotycznych, mogą pojawić się również psychozy.

zaburzenia psychotyczne - psychoza, schizofrenia,
zaburzenia łaknienia - anoreksja, bulimia,
zaburzenia obsesyjno-kompulsywne - nerwica natręctw,
zaburzenia osobowości - zaburzenia paranoiczne, antyspołeczne,
zaburzenia lękowe - lęk uogólniony, lękliwość społeczna, zaburzenia paniczne, fobie,
zaburzenia nastroju - depresja, choroba afektywna dwubiegunowa, cyklotomia,
uzależnienia - alkohol, narkotyki, pornografia, kleptomania, seks, nikotyna.

Zaburzenia psychiczne objawiają się w różny sposób. W przypadku chorób jak psychoza czy schizofrenia charakterystyczne będą omamy oraz urojenia. Do objawów innych zaburzeń zaliczamy:

brak poczucia sensu życia,
nieuzasadnione stany euforii lub depresji,
nagłe zmiany zachowania,
autoagresja,
pesymizm,
derealizacja,
depersonalizacja,
niska samoocena,
zmienny apetyt,
lęka,
apatia,
problemy z kontaktach społecznych,
gonitwa myśli.

Wyznaczenie granic normalności jest dość trudne. W psychiatrii biologicznej zaburzenia psychiczne łączą się z przyczynami neurochemicznymi. W psychologii zaś większość zaburzeń łączona jest z doświadczeniami społecznymi, poziomem nasilenia stresu lub czynnikami intrapsychicznymi. Niektóre dziedziny, jak np. psychologia systemowa, czy antypsychiatria zrzucają ciężar patologii z intrapsychicznych procesów na interakcje społeczne, głównie związane z pochodzeniem jednostki i jej rodziną.