Znak ostrzegawczy w ogrodzie. Inwazyjny gatunek stanowi zagrożenie dla psów i kotów

Ślinik luzytański jest dość duży, jego ciało może osiągać długość nawet do 14 cm. Kolor ślimaka jest zróżnicowany - od żółtawego, przez czerwony i różowy, aż po pomarańczowy i brązowy.

Charakterystyczną cechą tego gatunku jest przezroczysty śluz, który wydziela. W momencie kontaktu z substancjami drażniącymi, śluz staje się mętny i biały. Często mylony jest ze ślinikiem wielkim, jednak różni się od niego bardziej zmiennym ubarwieniem i agresywnym zachowaniem.

To niezwykle żarłoczny gatunek. Jest wszystkożerny, co oznacza, że może zjadać nie tylko rośliny, ale także szczątki organiczne i odpady zwierzęce. Jego dieta obejmuje szeroki zakres roślin uprawnych, takich jak sałata, kapusta, ziemniaki czy truskawki, co czyni go prawdziwym postrachem rolników i ogrodników.

Co więcej, ślinik luzytański nie ma w Polsce naturalnych wrogów, co przyczynia się do jego szybkiego rozprzestrzeniania się. Jego inwazyjny charakter sprawia, że wypiera rodzime gatunki ślimaków, zakłócając tym samym równowagę ekosystemu.

Duża liczba składanych jaj (od 200 do 500 przez jednego osobnika) sprawia, że populacja tego gatunku szybko rośnie. W sprzyjających warunkach klimatycznych jego liczebność może wzrastać w zastraszającym tempie.

Ślinik luzytański zagraża nie tylko roślinom, ale także zwierzętom, a w szczególności psom i kotom oraz dzikim psowatym, takim jak lisy i wilki. Ślimak ten jest nosicielem pasożytniczych nicieni Angiostrongylus vasorum, które mogą powodować poważne schorzenia układu oddechowego u zwierząt.

Gdy zainfekowany ślimak zostanie zjedzony przez zwierzę, larwy nicienia wnikają do jego organizmu, osiedlają się w tętnicach płucnych i sercu, powodując poważne zaburzenia zdrowotne.

Objawy infekcji u zainfekowanych zwierząt obejmują kaszel, problemy z oddychaniem, a nawet trudności z poruszaniem się. Nieleczona infekcja może prowadzić do śmierci. Dlatego tak ważne jest, aby właściciele zwierząt domowych byli świadomi tego zagrożenia i unikali kontaktu swoich pupili z tym niebezpiecznym ślimakiem.

Choć ślinik luzytański nie jest bezpośrednim zagrożeniem dla ludzi, to jego obecność w ogrodach i uprawach może stwarzać pewne problemy. Przede wszystkim, przez swój inwazyjny charakter i brak naturalnych wrogów, wpływa na równowagę ekosystemu, co może mieć długofalowe skutki dla bioróżnorodności.

Pośrednio, zanieczyszczając uprawy, może przyczyniać się do problemów zdrowotnych u ludzi, jeśli spożywane będą warzywa i owoce zanieczyszczone jego śluzem.

Dodatkowo, kontakt z jego śluzem, zwłaszcza jeśli jest zanieczyszczony bakteriami, może prowadzić do podrażnień skóry lub reakcji alergicznych u osób szczególnie wrażliwych. Dlatego zaleca się ostrożność w przypadku pracy w ogrodzie i stosowanie rękawic ochronnych podczas usuwania ślimaków.

Walka ze ślinikiem luzytańskim nie jest łatwa, ale istnieje kilka metod, które mogą pomóc w ograniczeniu jego populacji:

• zbieranie ręczne - regularne zbieranie ślimaków z ogrodu, zwłaszcza w wilgotne dni, może pomóc w ograniczeniu ich liczby,
• pułapki na ślimaki - specjalne pułapki na ślimaki, które można kupić w sklepach ogrodniczych, mogą być skuteczne w ich łapaniu,
• naturalne metody odstraszania - sadzenie roślin, które odstraszają ślimaki, takich jak czosnek, szałwia czy lawenda, może pomóc w ochronie upraw,
• preparaty chemiczne - w ostateczności można sięgnąć po preparaty chemiczne, ale należy to robić z rozwagą, aby nie zaszkodzić innym organizmom w ogrodzie.

Warto pamiętać, że w walce ze ślinikiem luzytańskim ważna jest konsekwencja i systematyczność. Tylko wtedy można skutecznie zminimalizować jego wpływ na nasz ogród i otoczenie.

Źródła: Instytut Ochrony Roślin PIB, Instytut Ochrony Przyrody PAN

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl

Źródła

1. ReseatchGate