Trwa ładowanie...

Pelviskopia

Avatar placeholder
Marta Bednarska 05.09.2013 14:51
Pelviskopia
Pelviskopia

Pelviskopia jest badaniem umożliwiającym ocenę narządów miednicy mniejszej i wykrycie ewentualnych zmian w ich obrębie. Badanie nazywane jest laparoskopią miednicy mniejszej. Polega na wprowadzeniu do jamy brzusznej przyrządu optycznego, zwanego laparoskopem, umożliwiającego oglądanie narządów miednicy mniejszej. W tym celu wprowadzona zostaje igła odmowa, za pomocą której jest wyprowadzone powietrze. Następnie zostaje wprowadzony właściwy laparoskop.

1. Wskazania i przygotowanie do pelviskopii

Sytuacje, w których badanie wykonuje się to:

Na dzień przed badaniem powinna być stosowana dieta lekkostrawna, a najlepiej jest przyjmować wówczas głównie płynne pokarmy. Lekarz zaleca przed laparoskopią miednicy mniejszej wykonanie badania EKG, oznaczenia grupy krwi oraz badanie układu krzepnięcia krwi.

Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi"

Przed przeprowadzeniem pelviskopii należy zgłosić wykonującemu badanie miednicy, czy przebyty był zawał serca w okresie ostatnich 4 miesięcy, czy też nastąpiło nasilenie objawów choroby wieńcowej w tym okresie. Należy zgłosić także, czy występuje duszność spoczynkowa lub po niewielkim wysiłku, nadciśnienie tętnicze, ciąża, krwawienie miesiączkowe, odwrotne ułożenie trzewi, przepuklina, skaza krwotoczna, gorączka, silny kaszel, uczulenie na jakiekolwiek leki, jaskra oraz czy wykonywane były jakiekolwiek operacje na jamie brzusznej.

2. Przebieg pelviskopii

Laparoskopia miednicy mniejszej jest wykonywana na zlecenie lekarza, w szpitalu. Czas wykonywania badania to kilkadziesiąt minut. Pelviskopię przeprowadza się w pozycji leżącej na plecach przy znieczuleniu ogólnym. Wykonujący badanie wprowadza, na wysokości 1/2 – 1/3 na linii między pępkiem, a kolcem biodrowym większym, grubą igłę odmową. Poprzez igłę wpompowuje się do jamy brzusznej dwutlenek węgla lub powietrze w ilości 3 - 5 litrów, aby unieść powłoki i rozepchać jelita. Powstaje tzw. odma otrzewnowa. Zabieg ten umożliwia oglądanie miednicy mniejszej. Następnie wykonywane jest niewielkie nacięcie (ok. 1 cm) na odległości ok. 2 cm od pępka. W tym miejscu wprowadzany jest laparoskop. Gdy stwierdza się jakąś zmianę, wykonuje się kolejne dwa niewielkie nacięcia, a następnie wprowadza przez nie ostro zakończone rurki nazywane troakarami, które przypominają tunele dla wprowadzonych kolejnych narzędzi. Po obejrzeniu jamy otrzewnej wysuwa się laparoskop, wpuszcza gaz i zaszywa powłokę brzuszną. W trakcie badania należy zgłosić wszelkie pojawiające się dolegliwości, jak np. ból, osłabienie, duszność itp.

Pacjent po zakończeniu badania powinien pozostać w łóżku co najmniej jedną dobę. Wynik przekazywany jest choremu w postaci opisu. Laparoskopia miednicy mniejszej wiąże się z możliwością pojawienia się pewnych powikłań, do których zalicza się: odma podskórna, śródpiersiowa lub opłucnowa, zator powietrzny, krwawienie z miejsca wkłucia, żółciowe zapalenie otrzewnej. Mogą wystąpić także powikłania ze strony układu krążenia.

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze