Milurit - wskazania, przeciwwskazania, dawkowanie, skutki uboczne
Lek Milurit stosuje się w takich dziedzinach medycyny jak urologia, ortopedia i reumatologia. Preparat zmniejsza stężenie kwasu moczowego w moczu i we krwi. Jest dostępny wyłącznie na receptę, a dawkowanie ustala lekarz w zależności od wieku i rodzaju choroby. Co to jest Milurit? Jakie są wskazania i przeciwwskazania do stosowania tego leku? Czy Milurit jest bezpieczny dla kobiet w ciąży i w trakcie karmienia ciąży? Czy w trakcie leczenia można jeździć samochodem i zażywać inne leki? Jak wygląda podstawowe dawkowanie Miluritu?
1. Co to jest Milurit?
Substancją czynną leku Milurit jest Allopurynol, która wpływa na zmniejszenie stężenia kwasu moczowego we krwi i w moczu.
Działanie Miluritu polega na zahamowaniu powstawania kryształów kwasu moczowego i wywołaniu rozpadu tych istniejących. Najlepsze działanie preparat osiąga najczęściej po około dwóch tygodniach terapii.
Milurit dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie we krwi występuje po 90 minutach od zażycia leku. Preparat w znacznej części jest wydalany z moczem.
2. Wskazania do przyjmowania leku Milurit
Główne wskazania do przyjmowania leku Milurit to:
- hiperurykemia,
- kamica nerkowa,
- dna moczanowa,
- dnawe zapalenia stawów,
- guzki dnawe,
- zespoły mieloproliferacyjne
- zawyżony poziom kwasu moczowego po radioterapii i chemioterapii,
- nawracająca kamica szczawianowa
- nefropatia moczanowa,
- rozpuszczenie kamieni moczanowych,
- zapobieganie powstawaniu kamieni moczanowych,
- nowotwór,
- zespól Lescha i Nyhana,
- choroba spichrzeniowa glikogenu.
3. Przeciwwskazania do stosowania leku
Zdarzają się sytuacje kiedy zabronione jest stosowanie leku, przeciwwskazania do zażywania Miluritu to:
- nadwrażliwość na którykolwiek ze składników leku,
- bezobjawowe stężenie kwasu moczowego we krwi,
- ostry napad dny moczanowej.
4. Ostrzeżenia
Niektóre choroby wymagają zmiany dawkowania lub wykonania dodatkowych badań diagnostycznych. Jeżeli po zażyciu preparatu pojawi się postępująca wysypka z obecnością pęcherzy lub zmianami na błonach śluzowych konieczna jest wizyta u lekarza.
Chory powinien przerwać terapię, ponieważ symptomy mogą oznaczać powstawanie zespołu Stevensa i Johnsona lub martwicy toksycznej rozpływnej.
W przypadku podobnej reakcji zabronione jest stosowanie leków, zawierających allopurynol. Ryzyko pogorszenia samopoczucia zwiększa obecność allelu HLA-B*5801.
U pacjentów posiadających allel stosowanie Miluritu jest zalecane w szczególnych sytuacjach, gdy korzyści przewyższają ewentualne ryzyko.
Na nadwrażliwość są również bardziej podatne osoby z przewlekłą niewydolnością nerek, które stosują leki moczopędne (w szczególności tiazydowe).
Leczenie w takiej sytuacji wymaga szczególnego nadzoru. Zaburzenia czynności nerek i wątroby wymagają natomiast zmiany dawkowania.
Szczególna ostrożność jest wymagana w przypadku zażywania leków moczopędnych, inhibitorów konwertazy angiotensyny przez chorych z nadciśnieniem tętniczym lub niewydolnością serca.
Milurit można wprowadzić dopiero po całkowitym zakończeniu ostrego napadu dny moczanowej. Stosowanie preparatu na początku może wywołać ostre dnawe zapalenie stawów.
W celu zapobiegania tej sytuacji lekarz najczęściej zaleca stosowanie leku przeciwzapalnego lub kolchicyny przez co najmniej 30 dni.
Jeżeli w trakcie terapii wystąpi ostry napad dny moczanowej nie należy modyfikować dawek, a jedynie wprowadzić dodatkowe środki przeciwzapalne.
Milurit nie powinien być łączony z 6-merkaptopuryną lub azatiopryną, ponieważ powoduje on wydłużenie działania tych leków.
W trakcie terapii pacjent powinien przyjmować dużą ilość płynów, ponieważ Milurit może powodować odkładanie się złogów ksantyny w drogach moczowych.
Jest to naturalna sytuacja, gdy stężenie kwasu moczowego jest znacznie podwyższone, na przykład w przypadku zespołu Lescha i Nyhana oraz nowotworów złośliwych.
Lek ma wpływ na rozpuszczanie dużych moczanów w miedniczkach nerkowych, rzadko może to skutkować ich zaklinowaniem się w moczowodzie.
U chorych długotrwale leczonych allopurynolem może wystąpić zwiększenie wartości TSH. Szczególna ostrożność jest wymagana u osób z hemochromatozą, a także u ich bliskich krewnych.
Milurit w 100 mg tabletkach zawiera laktozę i nie powinny go stosować osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Milurit w 300 mg tabletkach nie ma w składzie laktozy.
4.1. Milurit a jazda samochodem
Lek może wywoływać senność, zawroty głowy i niezborność ruchów. Dolegliwości mają bezpośredni wpływ na sprawność psychofizyczną i mogą powodować zagrożenie. Rezygnacja z obsługi maszyn i prowadzenia pojazdów mechanicznych jest wymagana do momentu przyzwyczajenia się do leku.
4.2. Milurit a ciąża i karmienie piersią
W czasie ciąży nie można stosować żadnego leku bez konsultacji z lekarzem. Specjalista przed zalecaniem jakiejkolwiek terapii powinien wyjaśnić korzyści i zagrożenia, które mogą mieć miejsce.
Milurit w ciąży jest uzasadniony jedynie w sytuacjach, gdy nie ma bardziej bezpiecznego leku, a korzyści jest więcej niż potencjalnego ryzyka. Preparat przenika do mleka matki i nie może być zażywany w okresie karmienia piersią. W takiej sytuacji konieczna jest zmiana leku lub używanie mleka modyfikowanego.
5. Interakcje z innymi lekami
Lekarz musi zostać poinformowany o wszystkich stosowanych lekach, również tych dostępnych bez recepty i środkach zażywanych niedawno. Milutir i 6-merkaptopuryna lub azatiopryna powoduje zwiększenie stężenia i wydłużenie działania tych preparatów.
W takiej sytuacji niezbędne jest zmniejszenie dawkowania przez lekarza. Milurit stosowany jednocześnie z widarabiną może wydłużać czas półtrwania substancji i zwiększać jej toksyczne działanie.
Salicylany i preparaty zwiększające wydalanie kwasu moczowego mogą przyspieszać wydalanie Miluritu i obniżać jego skuteczność.
Lek stosowany przed pacjentami z zaburzeniami czynności nerek może przedłużać działanie chlorpropamidu. Milurit nasila wpływ leków przeciwzakrzepowych, konieczna jest obserwacja lekarska.
Interakcja preparatów hamuje utlenianie fenytoiny, ale nie istnieją badanie określające znaczenie tej reakcji. Osoby stosujące teofilinę muszą mieć regularne sprawdzanie stężenia tej substancji, szczególnie w trakcie zwiększania dawki.
Ampicylina lub amoksycylina zwiększają ryzyko wystąpienia wysypek skórnych, zaleca się zmianę antybiotyków na inne. Milurit oraz cyklofosfamid, doksorubicyna, bleomycyna, prokarbazyna lub chlormetyna może nasilać hamowanie czynności szpiku kostnego w przypadku nowotworów.
Lek może zwiększać ilość cyklosporyny w osoczu i nasilać jej toksyczne działanie. W przypadku konieczności stosowania allopurynolu i dydandozy lekarz powinien zmniejszyć dawkę dydanozyny.
6. Dawkowanie
Milurit jest dostępny w formie tabletek, przeznaczonych do stosowania doustnego. Należy połykać je w całości, popijając niewielką ilością wody.
Nigdy nie należy przekraczać ustalonych przez lekarza dawek, bo może to zagrozić zdrowiu. Preparat najlepiej zażywać po posiłkach, a w trakcie leczenia nie wolno zapominać o piciu dużej ilości płynów.
Dawkowanie Miluritu dla dorosłych zwykle wynosi 100 mg raz na dobę. Jeżeli będzie taka konieczność, lekarz będzie stopniowo zwiększał dawkę leku co 1-3 tygodnie o 100 mg, aż do uzyskania odpowiedniego stężenia kwasu moczowego we krwi.
Maksymalna dawka Miluritu to 800 mg na dobę, a dawka podtrzymująca z reguły wynosi 200-600 mg na dobę. W przypadku chemioterapii i radioterapii zażywanie preparatu rozpoczyna się 1-2 dni przed leczeniem przeciwnowotworowym.
Najczęściej pacjent stosuje 600-800 mg przez 2-3 dni. Dawka podtrzymująca jest ustalana przez lekarza w zależności od zmian stężenia kwasu moczowego we krwi.
Dawkowanie Miluritu dla dzieci do 15. roku życia zwykle wynosi 10-20 mg/kg masy ciała. Maksymalnie pacjent może przyjąć 400 mg leku na dobę.
W leczeniu chorób z intensywnym obrotem moczanowym (choroby nowotworowe, zespół Lescha i Nyhana) zalecane jest stosowanie małych dawek. W regularnych odstępach czasu konieczne jest monitorowanie stężenia kwasu moczowego we krwi i w moczu.
Osoby w podeszłym wieku powinny być leczone najmniejszymi możliwymi dawkami. Chorzy z zaburzeniami czynności nerek powinny znajdować się pod opieką lekarza.
W przypadku ciężkiej niewydolności nerek stosuje się zwykle do 100 mg na dobę lub wydłuża się odstęp pomiędzy dawkami. Indywidualny schemat leczenia jest wymagany u osób poddawanych dializom oraz w przypadku zaburzeń czynności wątroby.
Często pacjent przed wdrożeniem preparatu musi wykonać testy czynnościowe wątroby. Milurit dla dzieci jest zalecany jedynie w wyjątkowych sytuacjach.
Aby leczenie było skuteczne wymagane jest przestrzeganie zaleceń lekarza. Przed zażyciem preparatu należy sprawdzić datę ważności, znajdującą się na opakowaniu.
Lek powinien być przechowywany w zamkniętym opakowaniu, w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie można przekazywać go innym osobom i zalecać rozpoczęcie leczenia bez konsultacji ze specjalistą.
Dawkę dobową przekraczającą 300 mg w przypadku objawów nietolerancji przewodu pokarmowego można podzielić i przyjmować kilka razy dziennie.
7. Skutki uboczne
Każdy lek może spowodować skutki uboczne, ale nie występują one u każdego pacjenta. Możliwe działania niepożądane po zażyciu Miluritu to:
- wysypka na ciele,
- nudności i wymioty,
- złe samopoczucie,
- osłabienie,
- gorączka,
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,
- zapalenie wątroby,
- czyraczność,
- agranulocytoza,
- niedokrwistość aplastyczna,
- małopłytkowość,
- leukopenia,
- eozynofilia,
- angioimmunoblastyczny chłoniak z komórek T,
- cukrzyca,
- hiperlipidemia,
- depresja,
- śpiączka,
- porażenie,
- ataksja,
- neuropatia,
- parestezje,
- nadmierna senność,
- ból głowy,
- zaburzenia smaku,
- zaćma,
- zaburzenia widzenia,
- zmiany w obszarze plamki żółtej,
- zawroty głowy,
- choroba niedokrwienna serca,
- zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia),
- nadciśnienie tętnicze,
- nawracające krwawe wymioty,
- biegunki tłuszczowe,
- zapalenie błony śluzowej jamy ustnej,
- zmiana częstości wypróżnień,
- obrzęk naczynioruchowy,
- rumień trwały,
- łysienie,
- odbarwienie włosów,
- krwiomocz,
- mocznica,
- niepłodność u mężczyzn,
- zaburzenia erekcji,
- ginekomastia,
- obrzęki,
- zwiększenie częstotliwości napadów dny moczanowej.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.
