Objawy impotencji
Objawy impotencji nie muszą od razu sygnalizować trwałych zaburzeń erekcji. Mogą być wynikiem stresu, przemęczenia, spożytego alkoholu. Jednak, gdy będą się przedłużać należy udać się po pomoc do lekarza specjalisty.
1. Definicja impotencji
Podstawowym i tak naprawdę jedynym objawem potencji jest nieprawidłowy wzwód prącia, uniemożliwiający odbycie normalnego stosunku płciowego. Może to się objawiać całkowitym brakiem erekcji, nieosiąganiem właściwej do odbycia stosunku siły wzwodu (miękka erekcja) albo ustępowaniem wzwodu w trakcie stosunku.
Oczywiście nie każda słaba erekcja to pierwsze objawy impotencji. Zwłaszcza dotyczy to jednorazowych osłabień erekcji. Każdemu mężczyźnie zdarza się raz na jakiś czas „nie dać rady”. Jest to wynikiem stresu w pracy, przemęczenia, niewyspania, wypicia zbyt dużej ilości alkoholu. Większość mężczyzn tłumaczy sobie wtedy: „pijany byłem”, „zmęczony byłem”. Następnym razem przystępuje do stosunku, jakby nigdy nic się nie stało i nie ma dalszych problemów.
Pamiętajmy. Gdy towarzyszy nam dużo stresu w pracy, mamy problemy rodzinne, czujemy się niepewnie w związku z dziewczyną, mamy słabą kondycję lub jesteśmy przemęczeni, niewyspani, to jak najbardziej mamy prawo „nie stanąć na wysokości zadania”. To normalne.
2. Przyczyny impotencji
Psychogenne tło erekcji należy podejrzewać, gdy
problemy ze wzwodem ujawniają się w młodym wieku, mają nagły początek zaburzeń, często w związku z jakimiś kłopotami, nasilają się w określonych sytuacjach, a mimo zaburzeń wzwodu pojawiają się poranne i spontaniczne erekcje oraz jest możliwa satysfakcja seksualna podczas masturbacji.
Za tłem organicznym przemawiają: starszy wiek mężczyzn, stopniowe powstawanie dysfunkcji, uogólniony brak potencji u osób poprzednio bez zaburzeń, brak rannych erekcji przy prawidłowych libido i ejakulacji.
Całkowity brak możliwości wystąpienia wzwodu sugeruje najczęściej związek zaburzeń potencji z uszkodzeniem układu nerwowego: mózgu (udar), rdzenia kręgowego (przerwanie w związku z urazem kręgosłupa) oraz obwodowego (uszkodzenia nerwów znajdujących się w miednicy i dochodzących do prącia).
3. Diagnostyka objawów impotencji
Istotny problem zaczyna się w momencie nawracania lub przedłużania się objawów impotencji. Jeżeli osłabienie erekcji wystąpiło nagle i od tego momentu nie może wrócić do poprzedniego stanu albo stopniowo narastało do momentu, w którym nie da się już normalnie współżyć, mamy do czynienia z zaburzeniami potencji. Warto wtedy rozważyć wizytę u seksuologa lub urologa.
Najważniejszym elementem badania lekarskiego jest rozmowa z lekarzem, czyli tzw. wywiad. Obejmuje ona zarówno wywiad somatyczny (czyli część poświęconą objawom), jak i wywiad psychoseksuologiczny (czyli aspektów dotyczących życia seksualnego). Wywiad ma na celu naprowadzić lekarza na prawdopodobną przyczynę zaburzeń. W tym celu zapyta on dokładnie zarówno o rozwój, charakter i czas trwania zaburzeń, jak i o zażywane leki, przebyte choroby, urazy, nałogi, choroby przewlekłe.
Wywiad jest głównym narzędziem wykrywania zaburzeń psychogennych. Lekarz może zapytać o sytuacje, takie jak: lęki, zaburzone relacje międzypartnerskie, brak poczucia własnej wartości, poczucie nudy w wieloletnich związkach, atrakcyjność partnerki, masturbacje w wieku młodzieńczym i inne. Typowe dla zaburzeń psychogennych są uzyskiwanie potencji w czasie masturbacji lub pieszczot oraz obecność spontanicznych i nocnych erekcji.
Badanie fizykalne wykonywane przez lekarza obejmuje, oprócz podstawowych elementów, ocenę II-rzędowych cech płciowych, badanie jąder, badanie per rectum (choroby prostaty), zmierzenie ciśnienia tętniczego, ocenę tętna na kończynach dolnych (choroby naczyń), badanie elektrokardiograficzne (choroby serca) oraz podstawowe badanie neurologiczne (w tym zbadanie odruchów mosznowych i opuszkowo-jamistych).
Zaleca się wykonanie badań laboratoryjnych mogących ułatwić odnalezienie przyczyny zaburzeń wzwodu. Badania te powinny obejmować morfologię, poziom stężenia glukozy we krwi (cukrzyca), kreatyniny, mocznika, transaminaz, lipidogram, poziomy hormonów: testosteronu i prolaktyny oraz badanie ogólne moczu. W szczególnych wypadkach lekarz może zalecić rozszerzenie tego zakresu badań.
W celu zdiagnozowania objawów impotencji lekarz może zalecić dodatkowe badania obejmujące:
- ocenę nocnych wzwodów prącia – mankiet założony wokół prącia mierzy różnice średnicy podczas erekcji, do których dochodzi w czasie snu REM. Prawidłowe powiększanie penisa o min. 11,5 mm kilkakrotnie w czasie snu świadczy o prawdopodobnym psychologicznym zaburzeniu erekcji;
- test farmakologiczny – polega na wstrzykiwaniu do ciała jamistego leku wazoaktywnego, którego działanie polega na rozszerzaniu naczyń, co powoduje napływ krwi do prącia i jego wzwód. Uzyskanie wzwodu już po minimalnej ilości leku świadczy o psychologicznym zaburzeniu erekcji;
- badanie przepływu krwi w ciałach jamistych – wykonuje się je za pomocą aparatu dopplerowskiego przed podaniem i po podaniu leku wazoaktywnego. Wyklucza obecność czynnika naczyniowego w rozwoju zaburzeń potencji.
Objawy impotencji wzbudzają niepokój u mężczyzn, ale problemy z erekcją mogą być tylko chwilowe. Jeśli stan ten przedłuża się, wskazana jest konsultacja z lekarzem.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.