Ostre zapalenie prostaty
Ostre zapalenie gruczołu krokowego to choroba wywoływana zwykle przez te same zarazki, które wywołują infekcje dróg moczowych. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym jest E.coli, S.aureus, Proteus spp, Klebsiella spp., enterokoki. Ostre zapalenie prostaty to choroba dosyć ciężka, obejmująca często swoim zakresem cały organizm. Chorobotwórcze drobnoustroje infekujące gruczoł krokowy oraz układ moczowy mogą przedostać się do krwi, powodując bakteriemię, a nawet sepsę.
1. Objawy ostrego zapalenia prostaty
U chorego mężczyzny stwierdza się objawy typowe dla zakażenia dróg moczowych, takie jak częste i bolesne oddawanie moczu, uczucie parcia na mocz (chęć oddania moczu, chociaż niedawno się to zrobiło). Ponadto chory uskarża się na ból okolicy krzyżowej, krocza, prącia i czasami ból odbytnicy. Są to objawy wynikające z zajęcia prostaty. W przebiegu zapalenia może dojść (i często dochodzi) do przedostania się bakterii z układu moczowego i chorego gruczołu do krwi, co powoduje gorączkę, dreszcze i dolegliwości w postaci bólu stawów i mięśni. Podczas badania przez kiszkę stolcową (per rectum) dotknięcie gruczołu (palpacja) zazwyczaj wywołuje silne dolegliwości bólowe. Chory narząd może mieć zmienioną konsystencję i być obrzęknięty oraz napięty. Nieleczone ostre zapalenie prostaty może doprowadzić do zatrzymania moczu – niemożności oddania moczu wskutek zaciśnięcia cewki moczowej przez obejmujący ją, obrzęknięty gruczoł. Zaniedbanie takiego stanu może skutkować w najgorszym przypadku uszkodzeniem nerek.
2. Diagnostyka ostrego zapalenia gruczołu krokowego
W diagnostyce ostrego zapalenia prostaty wykorzystuje się badanie próbki moczu ze środkowego strumienia moczu (testy paskowe, posiew, antybiogram) oraz posiewy krwi. U mężczyzn z ostrym zapaleniem stercza nie wykonuje się raczej masażu gruczołu w celu uzyskaniu wydzieliny do badania. Zabieg taki podczas ostrego zapalenia gruczołu krokowego byłby bardzo bolesny oraz mógłby przyczynić się do uwolnienia zarazków ze stercza do krwi. Poza tym bakterie odpowiedzialne za chorobę można prawie zawsze odnaleźć i zidentyfikować także w moczu i nie ma potrzeby wykonywania bolesnego zabiegu.
3. Leczenie ostrego zapalenia prostaty
Ostre zapalenie prostaty jest poważną, dosyć ciężką chorobą i z tego względu należy jak najszybciej rozpocząć leczenie antybiotykiem. W lżejszych przypadkach chory może być leczony ambulatoryjnie (nie w szpitalu) i przyjmować leki doustnie. Jeśli leczenie nie przynosi skutków lub stan mężczyzny pogarsza się, konieczne jest szybkie przyjęcie do szpitala i dożylne podanie antybiotyków. Po stwierdzeniu poprawy stanu zdrowia można powrócić do leczenia doustnego. Antybiotykoterapia trwa zwykle około 28 dni. W przypadku nagłego zatrzymania moczu konieczne może być wykonanie zabiegu nadłonowego nakłucia pęcherza moczowego i odprowadzenie zalegającego moczu w celu uniknięcia groźnego powikłania, jakim jest uszkodzenie nerek. Poza intensywną antybiotykoterapią w przypadku wystąpienia ostrego zapalenia prostaty zalecane jest także spożywanie dużej ilości płynów (odpowiednie nawodnienie) i odpoczynek. W celu zwalczenia bólu można stosować niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. ibuprofenum, ketoprofenum, paracetamol). Leczenie partnerki (partnera) seksualnego mężczyzny chorego na ostre zapalenie prostaty nie jest konieczne o ile nie wykryje się u niego infekcji przenoszonych droga płciową.
4. Ropień prostaty
Jeśli, pomimo prawidłowego leczenia, objawy nie ustąpiły, należy rozważyć możliwość powstania ropnia w miąższu prostaty - uwidocznić go można przy pomocy przezodbytniczego badania USG lub tomografii komputerowej. W tej sytuacji konieczny może być drenaż w celu usunięcia treści ropnej (drenaż poprzez krocze lub przez cewkę moczową).
W przypadku prawidłowego leczenia ostrego zapalenia gruczołu krokowego rokowanie jest dobre i większość chorych może liczyć na wyleczenie. Ważna jest dosyć długa, przynajmniej 28-dniowa antybiotykoterapia w celu uniknięcia przejścia krótkotrwałego stanu zapalnego w zapalenie przewlekłe, w którym rokowanie nie jest już tak pomyślne. Po wyleczeniu mężczyzna powinien być poddany badaniom diagnostycznym tak, aby wykluczyć nieprawidłowości w budowie anatomicznej układu moczowego, która mogłaby być przyczyną zakażenia.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.