Sposoby na żylaki. Nieleczone mogą prowadzić do powikłań
Żylaki to częsta choroba w dzisiejszych czasach. Wiele kobiet (zarówno młodych, jak i starszych) cierpi z ich powodu. Najczęściej żylaki dokuczają osobom, których praca wymaga długiego chodzenia, stania lub siedzenia. Szczególnie przeszkadza ich wygląd, gdyż szpecą skórę. Jednak dla naszego zdrowia są po prostu niebezpieczne. Nieleczone mogą doprowadzić do poważnych powikłań, dlatego warto wiedzieć, jakie są metody leczenia żylaków, by wybrać dla siebie najkorzystniejszą.
1. Diagnostyka żylaków
Przed wybraniem metody leczenia chirurg przeprowadza z pacjentem wywiad. Dokładnie ogląda nogi, oceniając żylaki i stan żył. Zwraca również uwagę na stan skóry, jej zabarwienie i wygląd. Ręką wodzi po żyłach z góry na dół, by wyczuć zgrubienia, stwardnienia, przepływającą krew. Dzięki temu dowiaduje się, czy zastawki są sprawne. Po takiej wstępnej ocenie może przeprowadzić dodatkowe proste testy w swoim gabinecie.
- Próba opaskowa
Próba ta polega na tym, że pacjent kładzie się z nogą podniesioną do góry. W tym czasie lekarz masuje jego nogę tak, by krew spłynęła w okolice brzucha. Wtedy zakłada opaskę uciskową wysoko na udzie i prosi chorego o wstanie. Na stojąco zwalnia powoli opaskę. Przed zwolnieniem noga jest gładka i nie widać żylaków. Gdy po zwolnieniu pojawią się, oznacza to, że zastawka jest niewydolna.
- Próba marszowa
Ta próba polega na założeniu pacjentowi opaski uciskowej wysoko na udzie. Pacjent powinien pospacerować w niej kilka minut. Wtedy krew z żył powierzchownych jest wyciskana do żył głębokich. Jeśli po spacerze żyły znikną, to oznacza, że żyły głębokie są wydolne.
- Badanie duplex-doppler
Innym badaniem jest USG. Jest ono bardzo dokładne. Lekarz głowicą aparatu wodzi po nodze pacjenta i widzi, czy w żyłach nie ma zakrzepów, a zastawki są zdrowe i sprawne. Ponadto ma możliwość sprawdzenia przepływu krwi – czy płynie bez przeszkód (kolor czerwony na monitorze), czy z przeszkodami (kolor niebieski).
Leczenie żylaków rozpoczyna się po zleceniu morfologii krwi i zbadaniu jej krzepliwości. Duże żylaki są usuwane operacyjnie, do mniejszych wstrzykuje się środek, który je zamyka, a te bardzo małe i pajączki można usunąć operacyjnie albo za pomocą metody photoderm. Zmienioną żyłę można usunąć w każdym momencie.
Przeciwwskazania do tej operacji to:
- niedrożność żył głębokich, gdyż to one powinny przejąć pracę po usunięciu żył powierzchownych,
- choroba zakrzepowo-zatorowa,
- zły ogólny stan zdrowia.
Zwykle chirurg wybiera jedną z czterech rodzajów operacji.
2. Metody leczenia żylaków
Inaczej nazywany metodą Babcocka. Polega na usunięciu głównego pnia żylnego i odchodzących od niego gałęzi żylnych. Chirurg robi dwa 5-centymetrowe nacięcia w miejscu, w którym usuwa żyłę. Do tej chorej żyły doprowadza stripper, czyli miękką, metalową linkę, którą zawiązuje na żyle i za pomocą szybkiego ruchu wydobywa na zewnątrz.
Podobnie usuwane są gałęzie żylne, z tym że nacięcia są mniejsze – około 2-centymetrowe. Na cięciach zakłada się szwy, które usuwa się po dziesięciu dniach. Niestety, czasami pozostają po nich blizny. Zabieg przeprowadza się zwykle w szpitalu pod znieczuleniem ogólnym. Zwykle już następnego dnia można chodzić, jednak w miejscach nacięcia ból jest odczuwalny, ponadto może pojawić się krwiak.
- Miniflebektomia
Inaczej nazywana jest metodą Millera i Varady'ego. Jest podobna do strippingu. Różnica polega na tym, że pień żylny usuwa się kawałkami za pomocą narzędzia podobnego do szydełka. Poza tym nie zakłada się szwów, tylko specjalne plastry w miejscu nacięć, które nie pozostawiają blizn. Stosuje się znieczulenie miejscowe i jeszcze tego samego dnia można wrócić do domu.
- Kriostripping
Inaczej metoda La Piverte'a. Polega ona na zrobieniu kilku 2–3-milimetrowych nacięć, przez które wprowadza się do żyły sondę. Jest ona połączona z aparatem, w którym znajduje się podtlenek azotu. Gdy sonda dotrze do wybranego miejsca, to jej końcówka zostaje schłodzona do minus 80–100°C. Kawałek żyły przykleja się do niej i zostaje wyciągnięty na zewnątrz. I tak po kolei usuwa się żyły oraz jej odgałęzienia. Zabieg trwa około godzinę, wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym. Po zabiegu pacjent wraca do domu i przez dwa tygodnie chodzi w opatrunku uciskowym albo specjalnych rajstopach.
Metoda ta polega na wstrzyknięciu do żyły specjalnego środka (czasami kilkakrotnie), który powoduje zrośnięcie jej ścian. Ściśnięta żyła zrasta się, a krew wybiera sobie inne żyły do krążenia. Jest to metoda nieoperacyjna, przeprowadzana przy małych żyłach albo pajączkach. Zabieg jest wykonywany w warunkach ambulatoryjnych i trwa około 10–30 minut. Po nim pacjent nosi opatrunek uciskowy do dwóch tygodni.
3. Skutki nieleczenia żylaków
Najczęstsze powikłania nieleczonych żylaków to:
- Choroba zakrzepowo-zatorowa (zapalenie żył, zakrzepica żylna). Zalegająca w żyłach krew tworzy zakrzepy, które powodują ból i obrzęk, a gdy są w żyle głębokiej i oderwą się od niej – mogą doprowadzić np. do zablokowania płuc.
- Krwotok. Gdy wzrasta ciśnienie w żyle, to może dojść do pęknięcia żylaka i delikatnej skóry nad nim. Taki krwotok jest bardzo niebezpieczny, gdyż trudno go opanować. Konieczne jest wezwanie lekarza.
- Owrzodzenia podudzi. Zalegająca w żyłach krew może powoli przesączać się do tkanki tłuszczowej, powodując krwawe wybroczyny. W ten sposób obumierają nasączone krwią tkanki i powstaje bolesne owrzodzenie.
U osób, które miały żylaki przypadłość ta może pojawić się ponownie. Aby zapobiec powstawaniu żylaków, można nosić specjalne podkolanówki, pończochy albo rajstopy. Rozmiar indywidualnie dobiera lekarz, a ich koszt to około 100 zł. Przy bólach nóg ulgę może przynieść ich masaż od kostek do pachwin żelem albo maścią. Pomagają również preparaty z wyciągu z kasztanowca, miłorzębu japońskiego, arniki, ruty i niektórych cytrusów.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.