Dysgrafia - przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie
Dla większości osób pisanie jest czymś całkowicie naturalnym i prostym – zwykła czynność dnia codziennego. To stosunkowo prosta czynność, która wymaga jednak właściwej koordynacji ruchowej, poprawnej integracji ośrodkowego układu nerwowego z mięśniami, oraz pracy mózgu i zdolności do przetwarzania informacji. Jednak w medycynie występują pewne sytuacje w których dochodzi na zaburzeń na tym tle. Takie zaburzenia określone są jako dysgrafia.
1. Dysgrafia – przyczyny
Dysgrafia może mieć wiele przyczyn. Na pierwszy plan wysuwają się przyczyny dysgrafii neurologiczne oraz genetyczne. Mówiąc o przyczynach neurologicznych dysgrafii, w dużej mierze chodzi oczywiście o uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Dysgrafia często wynika też np. z udaru mózgu, który niestety w naszej populacji występuje często. Ale to nie jedyne przyczyny dysgrafii.
Należy wspomnieć także, dysgrafia może także pojawiać się na skutek niedopilnowania właściwego procesu edukacji, a także zaburzeń powstających na skutek nieprawidłowości związanych z procesem zaburzeń rozwoju umysłowego.
Symptomy dysgrafii mogą pojawiać się zatem już w okresie szkolnym. Kolejną przyczyną dysgrafii może być niewłaściwe napięcie mięśni ręki, przez co pisanie jest znacznie utrudnione. Dysgrafia może towarzyszyć także takim chorobom, jak ADHD czy też autyzm.
2. Dysgrafia – objawy
Objawy dysgrafii w dużej mierze zależą od typu dysgrafii, który występuje u danej osoby. Najczęstsze typy dysgrafii to dysgrafia przestrzenna, dysgrafia dyslektyczna i dysgrafia motoryczna.
Dysgrafia przestrzenna polega na tym, że zaburzona jest orientacja przestrzenna pisma. Dysgrafia dyslektyczna objawia się głównie nadmiernymi błędami w piśmie. Z kolei dysgrafia motoryczna polega na zmianie kształtu liter. Pismo u osoby z dysgrafią jest nieczytelne lub po prostu nieestetyczne. Osoby z dysgrafią często piszą „tak jak słyszą”.
3. Dysgrafia – diagnostyka
Dla doświadczonej osoby, diagnostyka dysgrafii nie powinna stanowić trudności. Głównym elementem diagnostycznym jest wywiad i obserwacja chorego.
4. Dysgrafia – leczenie
Leczenie dysgrafii w dużym stopniu zależy od przyczyny, która jest odpowiedzialna za jej wystąpienie. Niestety przy uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego niejednokrotnie możliwości leczenia dysgrafii są mocno ograniczone i opierają się głównie na rehabilitacji chorego.
Ważnym elementem jest ćwiczenie pisania. W niektórych przypadkach może okazać się konieczne po prostu obniżenie wymagań co do jakości pisania u chorego.
Dysgrafia może być poważnym zaburzeniem, które w znaczący sposób może obniżać zdolności edukacyjne, szczególnie dzieci. Z tego względu przy zauważeniu tego typu nieprawidłowości, należy jak najszybciej interweniować i wprowadzić odpowiednią terapię. Dysgrafia może być także symptomem innych chorób, z tego powodu, diagnostyka może okazać się znacznie szersza niż pierwotnie zakładano.
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
