Seksomnia (zespół Morfeusza) - przyczyny, objawy, leczenie
Seksomnia to jedno z zaburzeń snu, które polegają na nadmiernej aktywności seksualnej w nocy. Pacjent zaczyna się dotykać, imitować ruchy seksualne i wydawać głośne dźwięki. Nazajutrz nie pamięta nocnych wydarzeń i trudno jest mu w nie uwierzyć. Co warto wiedzieć o seksomnii?
1. Co to jest seksomnia?
Seksomnia (zespół Morfeusza) to forma parasomnii, czyli zaburzenie snu, polegające na przejawianiu niewłaściwej aktywności w trakcie głębokiego snu.
W przypadku seksomnii ma miejsce pobudzenie seksualne i aktywacja układu, odpowiedzialnego za doznania seksualne. W efekcie dochodzi do nawilżenia pochwy u kobiet i wystąpienia erekcji u mężczyzn, nierzadko doznania te prowadzą do orgazmu.
Seksomnia może polegać na poruszaniu się w charakterystyczny sposób i wydawaniu dźwięków, ale istnieją również przypadki połączenia zaburzenia z lunatykowaniem, w efekcie czego może dojść do prób odbycia stosunku z domownikiem wbrew jego woli. Seksomnia to schorzenie znane od 1996 roku, po raz pierwszy zostało opisane w 2003 roku w Canadian Journal of Psychiatry.
2. Przyczyny seksomnii
Seksomnia to zaburzenie o nieznanym pochodzeniu, obecnie badacze są zdania że wywołują ją podobne przyczyny co lunatyzm, czyli zakłócenia powstające w trakcie głębokiego snu. Czynniki, które zwiększają ryzyko wystąpienia seksomnii to:
- brak snu,
- ekstremalne wyczerpanie,
- zażywanie narkotyków,
- picie alkoholu,
- przewlekły niepokój,
- głęboki stres,
- spanie w nieprawidłowych warunkach,
- problemy ze snem,
- praca zmianowa w połączeniu z dużym obciążeniem psychicznym,
- obturacyjny bezdech senny.
Zobacz także:
3. Objawy seksomnii
Seksomnia to zaburzenie rozpoznawane u stosunkowo niewielkiej ilości ludzi. Zwykle mijają lata, zanim pacjent zdecyduje się, by udać się po pomoc, ze względu na odczucie wstydu.
Seksomnia sprawia, że śpiąca osoba zaczyna wykonywać ruchy seksualne, dotykać się i ocierać. Jednocześnie wydaje charakterystyczne dźwięki, głośno i szybko oddycha.
Może również inicjować grę wstępną z osobą śpiącą obok, a nawet doświadczyć orgazmu. W czasie trwania zaburzenia pacjent ma zamknięte oczy lub puste, szkliste spojrzenie, erekcję lub nawilżoną pochwę, a także nie jest w stanie się obudzić. Następnego dnia nie pamięta nocnych wydarzeń i w nie nie wierzy.
Seksomnia może współwystępować z lunatykowaniem czy mówieniem przez sen, może też prowadzić do niebezpiecznych sytuacji z pogranicza molestowania seksualnego i gwałtu.
4. Leczenie seksomnii
Seksomnia jest uznawana za zaburzenie snu, w związku z czym podlega leczeniu podobnie jak inne parasomnie. W czasie trwania schorzenia rozpoznaje się podwyższoną aktywność fal mózgowych, co przekłada się na nietypowe zachowania.
Leczenie w głównej mierze polega na unikaniu czynników wyzwalających, niektórzy pacjenci muszą odstawić alkohol, zrezygnować z pracy zmianowej lub nauczyć się panować nad stresem.
Seksomnia może być również skutkiem ubocznym niektórych leków, wówczas konieczne jest odstawienie preparatów i zastąpienie ich innymi.
Często w trakcie terapii pacjent przyjmuje dodatkowo leki przeciwlękowe i przeciwdepresyjne, a także korzysta z pomocy psychiatry lub psychologa.
Większość chorych odczuwa wstyd, który utrudnia mówienie o zaburzeniu, a także odczuwa ciężar, związany z ryzykiem nieświadomego wyrządzenia krzywdy dla któregoś z domowników.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.
