Szczepienie na świnkę
Szczepienia na świnkę jest popularną formą zapobiegania chorobie. Szczepienie chroni przed chorobą w około 95% przypadków, natomiast u 5 % dzieci może dojść do wystąpienia objawów, które będą miały łagodny charakter. W państwach, w których wprowadzono masowe szczepienie przeciw śwince, roczne liczby zachorowań oraz zapadalność, zdecydowanie spadły. Według danych WHO, spośród 214 państw członkowskich, aż 82 kraje wprowadziły masowe szczepienia przeciw śwince. Jak sytuacja wygląda w Polsce?
1. Choroba świnka
Świnka, czyli nagminne zapalenie ślinianek przyusznych, jest chorobą wirusową. Przyczyną wystąpienia świnki jest wirus RNA (RNA-paramyksovirus), który namnaża się w cytoplazmie zakażonej komórki. Źródłem zakażenia jest chory na świnkę człowiek. Choroba szerzy się drogą kropelkową przez bezpośredni kontakt. Wirus świnki dostaje się do organizmu człowieka poprzez jamę ustną. Po namnożeniu się w błonach śluzowych, przenosi się z krwią do wrażliwych tkanek i narządów. Szczególnie podatne na zarażenie są ślinianki przyuszne. W przebiegu świnki mogą wystąpić powikłania związane z zajęciem wirusa przez konkretne narządy. W 10-15% dochodzi do świnkowego zapalenia opon mózgowych. Świnka u dorosłych i młodzieży może być przyczyną zapalenia jąder, co niekiedy powoduje bezpłodność. Jest to jednak rzadkość. U kobiet może prowadzić do zapalenia jajników, jednak nie prowadzi do bezpłodności.
Okres chorobowy wynosi 14-24 dni, średnio 17-18 dni. Zachorowania występują najczęściej w zimnych porach roku i dotyczą głównie dzieci w wieku 4-15 lat. Zapobieganie śwince uwzględnia izolację chorego przez okres utrzymywania się objawów.
2. Objawy świnki
Okres występowania objawów jest dość krótki, a ich porzebieg mało charakterystyczny:
- złe samopoczucie,
- ogólne rozbicie,
- utrata łaknienia,
- dreszcze,
- podwyższona temperatura ciała,
- wymioty,
- bóle brzucha,
- infekcje dróg oddechowych,
- obrzęk błony śluzowej w jamie ustnej,
- obrzmienie jednej lub obu ślinianek przyusznych,
- bolesny obrzęk nadaje twarzy „świnkowaty” kształt.
3. Szczepienia na świnkę w Polsce
Obecnie w Polsce dostępny jest jeden rodzaj szczepionek przeciwko śwince. Jest to szczepionka skojarzona, zawierająca żywe, atenuowane wirusy świnki (szczep Jeryl Lynn i jego pochodna RIT 4385), odry i różyczki (szczepionka MMR). Szczepienia dzieci mają na celu uodpornienie przed chorobą w wyniku pobudzenia produkcji przeciwciał chroniących przed zakażeniem wirusem świnki. Skuteczność tych szczepień jest wysoka i wynosi 95-96%.
3.1. Kalendarz szczepień
W Polsce szczepienia na świnkę są obowiązkowe. Wykonuje się skojarzoną szczepionkę MMR w następującym schemacie kalendarza szczepień:
- pierwotnego w 13-14 miesiącu życia,
- uzupełniającego w 10 roku życia.
Szczepienia na świnkę są zalecane dla:
- Młodych kobiet, które pracują z dziećmi, np. w przedszkolu, szkołach i szpitalach, aby zapobiec różyczce wrodzonej, szczególnie nieszczepionym w 13 roku życia lub jeżeli od szczepienia podstawowego, w 13 r. życia minęło więcej niż 10 lat.
- Osobom nieszczepionym przeciwko: odrze, śwince, różyczce, w ramach szczepień obowiązkowych, podaje się dwie dawki szczepionki w odstępie co najmniej 4 tygodni.
- Szczepionkę na świnkę należy podawać nie wcześniej niż w odstępie 4 tygodni od wyzdrowienia.
- Nie zaleca się szczepienia dla kobiet w ciąży, a przez 3 miesiące po szczepieniu nie powinno się zachodzić w ciążę.
Każdy powinien zdawać sobie sprawę jak ważne są szczepienia dzieci. Szczepienia ochronne, a wśród nich na świnkę, to takie, które każda matka w trosce o swoje dziecko powinna wykonać.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.