Diagnostyka żylaków
Diagnostyka żylaków jest kluczowa dla rozpoczęcia leczenia. Żylaki są nieestetyczne i niebezpieczne. Spędzają sen z powiek wielu ludziom niezależnie od płci, choć znacznie częściej paniom niż panom. Szansa na ich powstanie zwiększa się wraz z wiekiem. Oczywiście jak zawsze, tak i w tym przypadku sprawdza się przysłowie, że lepiej zapobiegać niż leczyć, ale na szczęście diagnostyka żylaków jest coraz bardziej zaawansowana, a leczenie coraz bardziej skuteczne. Należy pamiętać, że żylaki nie są jedynie problemem estetycznym. Jest to poważne schorzenie, które należy jak najszybciej leczyć.
1. Co to są żylaki?
Żylaki to poszerzenia żył powierzchniowych. Sznury, kłęby, sploty, balonowate uwypuklenia – tak określa się ich wygląd. Rozległe zmiany ma od 5 do 15% społeczeństwa. Są to przede wszystkim osoby po 30. roku życia. Choć nie udowodniono ostatecznie, że powstawanie żylaków ma podłoże genetyczne to uważa się, że ma to duże znaczenie. Prawdopodobieństwo ich pojawienia się u dziecka, którego oboje rodzice mają żylaki wynosi aż 90 %.
2. Diagnozowanie żylaków
Leczenie żylaków nie byłoby możliwe bez ich odpowiedniego zdiagnozowania. Diagnostykę żylaków przeprowadza się na dwa sposoby.
Badanie ultrasonograficzne – nazywane jest inaczej USG metodą Dopplera, ponieważ właśnie efekt Dopplera wykorzystuje. Specjalna głowica wysyła falę dźwiękową, która przemierza ciało i odbija się od ośrodka będącego w ruchu. Zmiany częstotliwości fali rejestrowane są przez aparat ultrasonograficzny i przedstawiane na monitorze. Dzięki dopplerowskiej przystawce do aparatu USG możliwe jest zmierzenie przepływu krwi przez naczynia. Pozwala to ocenić wydolność żył i tętnic.
USG Dopplera nie należy się bać, ponieważ jest nieinwazyjne, bezbolesne i nie ma konieczności przygotowywanie się do niego. Ultrasonografia może być przeprowadzana także u dzieci i wielokrotnie powtarzana. Badaniu Dopplera towarzyszy szum przepływającej w żyłach krwi, z którego lekarz również może wysunąć pewne wnioski.
2.1. Jak wygląda USG żył?
Jest podobne do zwykłego USG. Należy odsłonić badaną część ciała i pozwolić na posmarowanie jej specjalnym żelem. Ułatwia on przenikanie fali dźwiękowej i poruszanie głowicą. Obraz jest przekazywany na monitor. Lekarz opisuje zmiany natychmiast po badaniu. Dodatkowo wręcza wykres lub kolorowy rysunek, które je ilustruje.
Flebografia to zupełnie inny rodzaj badania żył. To przede wszystkim badanie radiologiczne i inwazyjne. Przeprowadza się je wtedy, gdy ultrasonografia nie daje jednoznacznego wyniku lub w przypadku zamiaru zoperowania pacjenta. Dokładny obraz naczyń żylnych jest wtedy niezbędny, a można go zyskać podając środek kontrastowy do żyły udowej, stopy lub żył ramiennych.
Flebografia wstępująca pozwala na zdiagnozowanie zakrzepicy żył głębokich. Aby uwidocznić te właśnie żyły nie tylko wstrzykuje się kontrast, ale także zakład opaskę uciskową.
Flebografia zstępująca umożliwia zdiagnozowanie wewnętrznych żył biodrowych oraz żył wewnętrznych uda, na co flebografia wstępująca nie pozwalała. To badanie żył wymaga specjalnego ułożenia pacjenta. Leży on na stole ustawionym prawie pionowo. Lekarz wstrzykuje środek cieniujący przez specjalną igłę, którą wbija w żyłę ramienną, udową lub podkolanową.
3. Zapobieganie żylakom
Wizyty u lekarza i badania, nawet jeśli są bezbolesne, rzadko należą do przyjemności. Dlatego warto dbać o swoje ciało, by żylaki nóg się nie pojawiły. Zapobieganie żylakom polega przede wszystkim na higienicznym trybie życia. Należy często spacerować, gimnastykować się, pływać czy jeździć na rowerze. Nasze żyły najbardziej nie lubią natomiast siedzącego trybu życia, długotrwałego przebywania na słońcu i w wysokiej temperaturze, na przykład w saunie.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.