Epilepsja - przyczyny, napad, diagnostyka, leczenie
Epilepsja (padaczka) to określenie całej grupy zaburzeń neurologicznych, mających charakter przewlekły. Najczęściej objawiają się napadami padaczkowymi, czyli chwilowymi zaburzeniami w funkcjonowaniu mózgu. Charakterystyczne jest dla nich gwałtowne, samorzutne pojawianie się nadmiernych wyładowań bioelektrycznych, mających miejsce w komórkach nerwowych.
Szacuje się, że 1% polskiego społeczeństwa choruje na padaczkę. Ta neurologiczna choroba kojarzy nam się najczęściej z człowiekiem, który traci przytomność, a jego ciało wpada w drgawki. N
ie zawsze jednak epilepsja objawia się w ten sam sposób. Według specjalistów rozróżniamy nawet 70 odmian tej choroby, każda z nich może objawiać się w inny sposób. Jakie są przyczyny epilepsji i czy można ją wyleczyć?
1. Przyczyny epilepsji
Epilepsja, znana też jako padaczka, to choroba neurologiczna, której rozwój opiera się na zaburzeniu funkcji grupy neuronów, znajdujących się w ognisku padaczkowym umieszczonym w określonym miejscu w mózgu.
Następstwem takiego chwilowego zastoju pracy neuronów jest atak padaczki. Do pojawienia się pierwszych objawów epilepsji dochodzi zazwyczaj przed ukończeniem przez chorego 20. roku życia.
Epilepsja nie jest zależna od płci – w niemal jednakowym stopniu dotyka kobiety i mężczyzn.
Niestety nie u wszystkich chorych na epilepsję lekarze są w stanie określić dokładną przyczynę rozwoju tej neurologicznej choroby. Najczęściej jednak uznaje się, że jest ona skutkiem poważnych urazów głowy spowodowanych np. wypadkiem samochodowym, ale może wynikać także z nieprawidłowo przeprowadzonego porodu, zapalenia mózgu, chorób naczyniowych czy z uwarunkowań genetycznych.
Wszystkie te choroby i urazy powodują zaburzenie struktury tkanek w mózgu. Miejsce, w którym pojawiła się taka zmiana strukturalna jest najlepszym podłożem do rozwoju ogniska padaczkorodnego.
Zobacz także:
2. Napady epilepsji
Praca neuronów znajdujących się w mózgu polega na przekazywaniu między nimi informacji dzięki impulsom elektrycznym. Kiedy jednak dochodzi do nadmiernego pobudzenia komórek nerwowych, mają miejsce zaburzenia w przekazywaniu impulsów elektrycznych, których następstwem są wyładowania. W ten sposób dochodzi do napadu epilepsji.
Co ciekawe, neurony, których praca jest zaburzona niczym nie różnią się w budowie od neuronów zdrowych. Ich skupiska powstają najczęściej w płacie czołowym lub skroniowym w mózgu, a najrzadziej w płacie potylicznym i ciemieniowym.
2.1. Objawy epilepsji
Nie wszystkie napady epilepsji objawiają się w ten sam sposób – są jednak objawy, które występują u większości chorych. Zaliczamy do nich m.in. utratę przytomności i sztywnienie ciała, w trakcie którego chory na epilepsję mocno odgina głowę do tyłu oraz wypręża nogi i ręce, nie mając możliwości ich zgiąć.
Podczas ataku epilepsji pacjent ma także często problemy z oddychaniem, po kilku chwilach pojawiają się drgawki, w trakcie których jest zazwyczaj nieświadomy.
Jeden napad epilepsji trwa zazwyczaj do 5 minut, a po jego zakończeniu epileptyk odczuwa dużą senność i rozkojarzenie.
2.2. Objawy niestandardowe epilepsji
U niektórych dorosłych chorujących na epilepsję pojawiają się niestandardowe objawy.
Nie pojawiają się żadne drgawki, utrata świadomości czy upadek. Może jednak dojść do chwilowego „wyłączenia się” chorego. Najczęściej dochodzi do niego podczas wykonywania pewnej czynności. W jej trakcie osoba chora na epilepsję nagle traci kontakt z otoczeniem – zaczyna patrzeć w jeden punkt lub „zamyśla się”.
Kiedy atak się skończy zazwyczaj wraca do wykonywania niedokończonej czynności, nie zdając sobie sprawy z chwilowego braku świadomości.
3. Diagnostyka
Jeden atak padaczki nie wystarczy do tego, aby określić charakterystykę epilepsji. Dopiero jeśli napady regularnie się powtarzają, jest konieczna wizyta u neurologa.
Oprócz standardowego wywiadu dotyczącego napadów epilepsji, lekarz z pewnością zleci wykonanie badań neurologicznych, w tym badania EEG, które umożliwia zobrazowanie nieodpowiedniej pracy bioelektrycznej mózgu.
Rekomendowane przez naszych ekspertów
Pomocne we właściwej diagnostyce epilepsji może być także wykonanie tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego.
4. Jak leczyć tę przypadłość?
Leczenie epilepsji jest bardzo trudne, ponieważ jest chorobą nieprzewidywalną – nigdy nie wiadomo, kiedy pojawi się kolejny atak. Przypuszcza się jednak, że jego pojawienie mogą potęgować pewne czynniki takie jak przemęczenie, długotrwały brak snu, ciągły stres, a także intensywny wysiłek fizyczny, picie alkoholu i zażywanie narkotyków oraz wahania hormonalne.
Chorzy na epilepsję powinni wystrzegać się tych sytuacji i przez całe życie kontynuować leczenie.
Nieleczona epilepsja może doprowadzić nie tylko do nieodwracalnych zmian w mózgu, ale nawet do śmierci. Biorąc pod uwagę wiek, przebieg oraz przyczyny choroby neurolog powinien ustalić odpowiednią terapię epilepsji.
Za podstawową metodę leczenia epilepsji uznaje się farmakoterapię, która pozwala opanować intensywność i częstotliwość napadów padaczki. Niektórzy pacjenci nie reagują jednak na leczenie farmakologiczne – w ich przypadku lekarze proponują operację, która pozwoli na usunięcie ogniska padaczkowego lub nacięcie dróg nerwowych między półkulami, które pomoże zmniejszyć ilość napadów.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.