Kał - rotawirusy
Badanie kału w kierunku zakażeń rotawirusowych jest podstawową metodą w celu wykrycia rotawirusów, które są jedną z najczęstszych przyczyn biegunek zakaźnych wśród dzieci. Pomimo dużego rozpowszechnienia infekcji rotawirusowych i dość burzliwych objawów chorobowych, na ogół trwają one stosunkowo krótko i ustępują samoistnie, wymagając jedynie leczenia objawowego. Z tego względu diagnostyka rzadko jest konieczna i rzadko wykonywana. Jednak jeśli decydujemy się na badanie należy w tym celu pobrać niewielką próbkę kału. Pobranie kału jest proste i bezbolesne, nie należy także w żaden szczególny sposób się do niego przygotowywać. Można ją pobrać na wiele sposobów, na przykład poprzez rozciągnięcie nad toaletą plastikowej folii i przygniecenie jej deską. Stolec wpada do folii, skąd łatwo pobrać próbkę i umieścić ją w czystym pojemniku. Natomiast samo wykrywanie rotawirusów w laboratoriach jest już badaniem dużo bardziej skomplikowanym i wymaga zastosowania różnych metod immunologicznych.
1. Objawy infekcji rotawirusowych
Rotawirusy przenoszą się głównie drogą fekalno-oralną (choroba brudnych rąk, zakażenia wodne i żywnościowe, a także poprzez drogę oddechową). Epidemie obserwuje się przede wszystkim u dzieci od 6. miesiąca do 3. roku życia głównie w miesiącach zimowych. Często zdarza się, że infekcje rotawirusowe nie dają żadnych objawów klinicznych.
Do objawów sugerujących wystąpienie zakażenia rotawirusowego należą:
W ciężkich postaciach objawy te mogą prowadzić do odwodnienia i zaburzeń metabolicznych. Rotawirusy zakażają komórki nabłonka jelita cienkiego (enterocyty), co prowadzi do ich uszkodzenia, a w efekcie zaburzeń trawienia, wchłaniania i wystąpienia obfitej biegunki. Czasem może także dochodzić do zaburzeń funkcji wątroby. Zakażenie u osób dorosłych oraz starszych dzieci zwykle przebiega dość łagodnie, a nawet bezobjawowo. Jednak u małych dzieci i osób z upośledzoną odpornością przebieg infekcji może być ciężki.
2. Sposób pobrania materiału i metody oznaczania rotawirusów w kale
Jeśli badaniu kału mają być poddane dzieci, które korzystają jeszcze z pieluch, należy wyłożyć pieluchę plastikową folią, aby zapobiec wymieszaniu się moczu i stolca. Próbka powinna być pobrana w ostrej fazie infekcji, gdy pojawia się biegunka. Próbka zostaje następnie przekazana do laboratorium.
W celu wykrycia rotawirusa można badać kał w mikroskopie elektronowym i w ten sposób poszukiwać wirionów, jednak obecnie stosuje się raczej metody immunologiczne, takie jak testy lateksowo-aglutynacyjne lub testy immunoenzymatyczne (EIA), które służą wykrywaniu antygenu rotawirusa w kale. Ponadto rotawirusy ludzkie wykrywa się poprzez wykazanie materiału genetycznego wirusa w próbce kału z zastosowaniem reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Do diagnostyki jest także wykorzystywane oznaczanie obecności swoistych przeciwciał w klasie IgA, IgM, IgG w surowicy krwi.
Oczywiście w prawidłowych warunkach nie stwierdza się obecności rotawirusów bez względu na to, którą metodę oznaczania zastosowaliśmy. Natomiast wykazanie ich obecności świadczy o trwającej infekcji rotawirusowej. Warto pamiętać o tym, że rotawirusy są łatwo przenoszone z człowieka na człowieka, dlatego bardzo istotne jest zachowanie zasad higieny w kontaktach z chorymi osobami. Po każdym kontakcie z osobą, która jest zainfekowana rotawirusami, należy umyć dokładnie ręce i zdezynfekować każdą powierzchnię, która miała kontakt ze stolcem zakażonej osoby. W miarę możliwości należy jednak unikać kontaktu z osobami z biegunką rotawirusową, co jest najlepszą metodą na uniknięcie zachorowania.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.