Neurolog dziecięcy - czym się zajmuje i co leczy?
Neurolog dziecięcy to specjalista zajmujący się chorobami i zaburzeniami w obrębie układu nerwowego u dzieci i młodzieży. W zakresie jego kompetencji leżą różne choroby i zaburzenia, takie jak padaczka, ADHD czy mózgowe porażenie dziecięce, ale także obniżone napięcie mięśniowe czy migreny. Z jakimi dolegliwościami udać się do neurologa? Jak wygląda badanie?
1. Kto to neurolog dziecięcy?
Neurolog dziecięcy jest specjalistą medycyny, który zajmuje się diagnostyką, leczeniem oraz profilaktyką chorób neurologicznych u dzieci i młodzieży. Neurologia to rozległa dziedzina, która zajmuje się schorzeniami obwodowego oraz ośrodkowego układu nerwowego. Obejmuje zarówno choroby układu nerwowego, jak i wiele innych zaburzeń.
W procesie leczenia schorzeń układu nerwowego neurolog dziecięcy bardzo często współpracuje ze specjalistami innych dziedzin, na przykład pediatrą, gastroenterologiem, onkologiem, laryngologiem, rehabilitantem, neurochirurgiem, ale także psychiatrą, psychologiem, psychoterapeutą czy logopedą.
Rekomendowane przez naszych ekspertów
2. Co leczy neurolog dziecięcy?
Neurolog dziecięcy zajmuje się nieprawidłowościami rozwoju i pracy układu nerwowego dzieci i młodzieży. Koncentruje się na wszelkich nieprawidłowościach w funkcjonowaniu mózgu, rdzenia kręgowego oraz nerwów, które odpowiadają za prawidłowy przekaz informacji do mięśni i narządów wewnętrznych.
Schorzenia, którymi zajmuje się neurologia dziecięca, to na przykład:
- mózgowe porażenie dziecięce,
- padaczka, zaburzenia napadowe niepadaczkowe, drżenie i skurcze mięśni,
- migreny i bóle głowy wady układu nerwowego,
- zaburzenia neurometaboliczne,
- choroby nerwowo-mięśniowe np. miopatie, miastenia, dystrofie mięśniowe, zaburzenia czucia,
- bóle i urazy kręgosłupa,
- choroby nowotworowe układu nerwowego,
- choroby obwodowego układu nerwowego,
- choroby demielinizacyjne ośrodkowego układu nerwowego,
- zaburzenia czynności ruchowych, problemy z koordynacją ruchową i zaburzenia równowagi,
- omdlenia i powtarzające się utraty przytomności,
- zaburzenia i problemy z mową,
- problemy ze snem,
- problemy z koncentracją i pamięcią, trudności w nauce,
- triki, ruchy mimowolne, zespół Tourette’a,
- ADHD,
- upośledzenie umysłowe,
- choroby zapalne układu nerwowego, takie jak borelioza, neuroinfekcje.
Neurolog dziecięcy dokonuje między innymi oceny neurologicznej rozwoju dzieci.
3. Z jakimi dolegliwościami do neurologa dziecięcego?
Na konsultacje neurologiczne dziecko zostaje skierowane najczęściej przez pediatrę, często jednak taką potrzebę widzą również rodzice. Powodem wizyty u specjalisty są różne objawy, które mogą wskazywać na choroby czy nieprawidłowości.
Niepokojące są zarówno wyraźne symptomy choroby neurologicznej (drgawki, tiki, zaburzenia czucia), jak i objawy niespecyficzne, takie jak problemy z mową, brak oczekiwanej reakcji na bodźce, nieradzenie sobie z trzymaniem przedmiotów, bóle głowy, opóźnienia w rozwoju takich umiejętności, jak siadanie, chodzenie czy mówienie, problem z rozluźnieniem mięśni, nadpobudliwość, problemy z koncentracją czy snem.
4. Jakie badania przeprowadza neurolog dziecięcy?
Neurolog dziecięcy stawia diagnozę na podstawie wnikliwego wywiadu lekarskiego, jak i badań, zarówno prostych, wykonywanych w gabinecie, jak i bardziej skomplikowanych, przeprowadzanych z zastosowaniem zaawansowanej aparatury.
Lekarz bada na przykład odruchy bezwarunkowe dziecka oraz podstawowe funkcje układu nerwowego. Ocenia także siłę mięśni kończyn górnych i dolnych, odruchy ścięgniste i skórne, czucie powierzchowne i głębokie, koordynację ruchową, obecność objawów oponowych i korzeniowych. Sprawdza także reakcje na bodźce bólowe, pozycje lub ruchy.
Podczas badania w gabinecie neurolog może poprosić na przykład, by dziecko stanęło na palcach stóp, dotknęło palcem dłoni czubka własnego nosa czy wykonywało naprzemienne ruchy rękoma. Może zastosować także młotek neurologiczny, którego uderzenie nie bolesne, choć odczuwalne.
Neurolog dziecięcy może zlecić wykonanie szczegółowych badań diagnostycznych, które umożliwia postawienie prawidłowego rozpoznania. To na przykład rezonans magnetyczny (RM, MRI), tomografia komputerowa (TK, CT), elektromiografia (EMG), elektroencefalografia (EEG), elektroneurografia (ENG), angiografia, RTG czaszki i kręgosłupa, badanie dna oka, spektroskopia, biopsja, iniekcja, punkcja. Pomocne są także różne badania laboratoryjne. Może również skierować pacjenta na konsultację do innego specjalisty, a także wystawić skierowanie do szpitala.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.