Dientamoeba fragilis – skutki, objawy i leczenie zakażenia
Dientamoeba fragilis jest pasożytem, wiciowcem jelitowym, który odpowiada za rozwój dientamebozy. To choroba, która wywołuje różne objawy. Pełny cykl życia pierwotniaka nie jest do końca poznany. Zakażenie rozpoznaje się po stwierdzeniu obecności inwazyjnych form patogenów w stolcu. Jak można się nim zarazić? Na czym polega leczenie?
1. Co to jest Dientamoeba fragilis?
Dientamoeba fragilis jest wiciowcem jelitowym, uznawanym za jeden z mniejszych pierwotniaków pasożytujących w przewodzie pokarmowym człowieka. Jest przede wszystkim pasożytem ludzi. Bytuje głównie w jelicie grubym, nie przenosi się poza przewód pokarmowy do innych narządów. Występuje jedynie w formie trofozoitu, nie wytwarza cyst.
Trofozoit to struktura inwazyjna pełzakowatych. Jest większa od form przetrwalnikowych. Jest zbudowany z endoplazmy i organelli komórkowych oraz ektoplazmy, która może wytwarzać pseudopodia (co umożliwia ruchy ameboidalne).
2. Jak można się zarazić Dientamoeba fragilis?
Dientamoeba fragilis odpowiada za rozwój choroby, jaką jest dientameboza. Ta występuje na całym świecie, w krajach rozwiniętych, częściej w rejonach o dużym zagęszczeniu ludności.
Sposoby przenoszenia zakażenia pierwotniaka kałowego Dientamoeba fragilis nie zostały dokładnie poznane. Wiadomo, że w świetle jelita grubego żyją trofozoity, które dzielą się na dwa, a następnie są wydalane z kałem.
Patogen do organizmu człowieka dostają się drogą fekalno-oralną. Możliwe, że dochodzi do tego wskutek połknięcia pasożyta obecnego w:
- zanieczyszczonej odchodami zakażonych ludzi wodzie,
- skażonych, nieumytych i niepoddanych obróbce termicznej warzyw czy owoców.
Możliwy jest charakter odzwierzęcy choroby. Ponieważ Dientamoeba fragilis są wrażliwe i delikatne, przez co nie mogą przetrwać długo w środowisku, pojawiła się teoria, że jego rozprzestrzenianiu się sprzyja obecność jaj innych pasożytów, takich jak choćby owsik ludzki. Dientameboza często współwystępuje z zakażeniem owsikami.
Na zakażenie Dientamoeba fragilis najbardziej narażone są osoby, które:
- nie przestrzegają zasad higieny zarówno osobistej, jak i przygotowywania posiłków,
- przebywają w regionach o niskim stanie sanitarno-higienicznym,
- pływają w zbiornikach wodnych, tak jeziorach, jak i rzekach, które mogą być zanieczyszczone odchodami ludzkimi.
3. Objawy dientamebozy
Wydaje się, że specjaliści kwestionują zdolność Dientamoeba fragilis do wywoływania objawów chorobowych. Bezobjawowa kolonizacja ma miejsce u zdecydowanej większości, bo nawet w 85 proc. zakażonych osób. O ile u dorosłych zakażenie może przebiegać bezobjawowo, o tyle symptomy zarażenia występują u niemal każdego dziecka.
W przebiegu dientamebozy mogą pojawić się łagodne objawy, takie jak:
- biegunka,
- ból brzucha,
- nudności,
- brak apetytu,
- utrata wagi,
- zmęczenie,
- zmiana wyglądu stolca, który staje się brązowozielony, może w nim być obecny śluz.
Objawy ostrej infekcji utrzymują się 1-2 tygodnie. Objawem przewlekłej infekcji jest ból brzucha, który trwa kilka miesięcy. Obraz kliniczny choroby swoim przebiegiem może przypominać zapalenie jelita grubego, zapalenia wyrostka robaczkowego lub zespołu jelita drażliwego.
4. Diagnostyka i leczenie dientamebozy
Zakażenie Dientamoeba fragilis i dientamebozę rozpoznaje się po stwierdzeniu obecności trofozoitów w stolcu. Aby badanie było wiarygodne, analizie trzeba poddać kilka próbek kału przez kilka dni, ponieważ wydalanie pasożyta jest zmienne. Taka procedura zdecydowanie zwiększa szansę wykrycia patogenów.
Wyleczenie dientamebozy i pozbycie się pierwotniaków Dientamoeba fragilis z organizmu jest możliwe. Wystarczy poddać się leczeniu. Zastosowanie znajdują leki przeciwpasożytnicze lub antybiotyki. Lekiem z wyboru w leczeniu parazytozy wywołanej przez tego pasożyta jest jodochinol. Miesiąc po zakończeniu terapii trzeba wykonać badanie kału, co pozwala potwierdzić skuteczność terapii i wyeliminowanie pierwotniakiem.
5. Jak zapobiegać zakażeniu Dientamoeba fragilis
Aby zapobiegać infekcji związanej z zakażeniem Dientamoeba fragilis, bardzo ważne jest:
- mycie rąk po skorzystaniu z toalety i po dotykaniu pieluch, zawsze przed jedzeniem i po przyjściu do domu,
- mycie owoców i warzyw szczególnie dokładnie, jeśli mają być spożywane na surowo, bez poddawania ich obróbce termicznej,
- unikać jedzenia żywności lub picia wody, które mogą być zanieczyszczone ściekami.
Zakażenie wydaje się występować częściej u dzieci.
Rekomendowane przez naszych ekspertów
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.