Johimbina - właściwości, leczenie impotencji, dawkowanie, skutki uboczne
Johimbina jest związkiem pochodzenia naturalnego, który może być pomocny w leczeniu zaburzeń erekcji. Impotencja jest chorobą dotykającą mężczyzn głównie po 50. roku życia, jednak może występować ona u panów w każdym wieku. Co warto wiedzieć o johimbinie, czy naprawdę jest skuteczna?
1. Czym jest johimbina?
Johimbina (C21H26O3N2) to alkaloid otrzymywany głównie z kory lub liści Pausinystalia yohimbe oraz Corynathe yohimbe, rośliny rosnącej w Afryce (głównie w Kamerunie), zwanej drzewem miłości lub potencji.
Zawierają go także: kora zachodnioafrykańskiego drzewa niando (Alchornea floribunda), rozmaite rodzaje korzeni (Rauwolfia serpentina, Rauwolfia volkensii), rosnące w Ameryce Południowej białe drzewo quebracho (Aspidosperma quebrachoblanco) i Mitragyna stipulose.
W postaci czystej tworzy kryształki w kształcie igieł. Johimbina jest rozpuszczalna w alkoholu, chloroformie i eterze, natomiast nie ulega rozpuszczeniu w wodzie. Od wieków środek ten był stosowany jako afrodyzjak, początkowo używano go podczas biesiad weselnych i rytualnych orgii, pozwalał on także wodzom plamienia udowodnić ich męskość.
Nazwa johimbina funkcjonuje od 1896 roku, kiedy nadał ją niemiecki badacz Spiegl. Kora P. yohimbe zawiera około 6% alkaloidów, z czego 10-15% stanowi johimbina. Pierwszy syntetyczny odpowiednik tego alkaloidu powstał w latach 50. XX wieku.
Duże zainteresowanie johimbiną spowodowało, że na rynku pojawiają się preparaty zanieczyszczone oraz zawierające "nieprawdziwy" składnik. W preparatach handlowych występuje ona jako chlorowodorek johimbiny.
2. Właściwości johimbiny
Johimbina to wielopierścieniowy związek, zawierający w swojej budowie motyw tryptaminy. Substancja ta jest antagonistą presynaptycznych receptorów α-2 adrenergicznych. Związek ten wywołuje:
- podniesienie poziomu noradrenaliny (wzmożone jej wydzielanie w układzie sympatycznym),
- wzrost wydzielania epinefryny przez gruczoły nadnerczy,
- rozkurcz i rozszerzenie naczyń krwionośnych (działanie wazopresyjne).
Alkaloid pobudza ośrodek erekcji w rdzeniu kręgowym, powodując wzwód prącia oraz ośrodek ejakulacji, przyśpieszając i wzmagając wytrysk nasienia. Zażycie kropli na 30-45 minut przed stosunkiem powoduje zwiększony napływ krwi do narządów płciowych, a co się z tym wiąże erekcję.
Dzięki temu johimbina umożliwia odbycie stosunku seksualnego. U niektórych osób dodatkowo powoduje ona podniesienie nastroju, pojawienie się wesołości oraz wzrost libido.
Zgłaszano również uwrażliwienie skóry na bodźce dotykowe, co wzmocniło odczuwanie doznań seksualnych. Działanie johimbiny utrzymuje się od dwóch do czterech godzin.
3. Johimbina w leczeniu impotencji
Środek ten jest testowany w badaniach klinicznych jako potencjalny lek na potencję. W badaniach przeprowadzonych w 1997 roku podawano 30 mg johimbiny przez 4 tygodnie mężczyznom zdrowym i panom z zaburzeniami potencji.
W pierwszej grupie środek nie dawał żadnego działania, natomiast w drugiej zaobserwowano nieznaczną poprawę. Podobne badanie przeprowadzono rok później używając większej dawki alkaloidu - 100 mg. W tym przypadku zaobserwowano poprawę sprawności seksualnej u 86% pacjentów mających wcześniej problemy z erekcją.
Badania z 2007 roku prowadzone w londyńskiej klinice urologii i nefrologii również przemawiają za skutecznością johimbiny jako preparatu w leczeniu zaburzeń i dysfunkcji seksualnych.
W badaniu brało udział 29 pacjentów, z których każdy otrzymywał 20 mg alkaloidu, panowie mogli w domu zwiększyć sobie dawkę preparatu. Spośród badanych mężczyzn 19 osiągnęło orgazm, 2 zostało ojcem, a 3 uznano za wyleczonych. Niektóre badania wskazują, że johimbina wywołuje potrójnie wzmożoną erekcję i orgazm.
4. Wskazania do zażywania johimbiny
Preparaty zawierające johimbinę zaleca się mężczyznom, u których występują zaburzenia erekcji o podłożu psychicznym (impotencja psychogenna), jak również te wywołane lekami przeciwdepresyjnymi (wenlafaksyna, swoiste inhibitory wychwytu serotoniny).
Dodatkowe wskazanie do stosowania johimbiny to: zaburzenia wytrysku i słabo odczuwane orgazmy. Johimbina nie przynosi rezultatów przy całkowitej, organicznej impotencji. Preparat Johimbina można stosować również u kobiet z osłabionym czuciem pochwy.
5. Dawkowanie johimbiny
Badania nie dały jednoznacznej odpowiedzi, jaka dawka może zostać uznana za bezpieczną, a jaka spowoduje już działania niepożądane. W badaniach klinicznych stosowano johimbinę w ilości 20-100 mg, a najczęściej 50 mg na dobę, takie stosowanie Johambiny nie wywoływało objawów ubocznych.
Wiele preparatów mających na celu działanie stymulujące zawiera poniżej 10 mg chlorku johimbiny, co nie powinno powodować groźnych dla życia powikłań. Lekarze zalecają jednak w leczeniu impotencji stosowanie około 18 mg johimbiny w trzech dawkach podzielonych.
6. Skutki uboczne johimbiny
Stosowanie johimbiny wymaga ostrożności, musi być zalecone przez lekarza i może wywoływać wiele skutków ubocznych. Objawy niepożądane Johimbiny to:
- silne pobudzenie psychoruchowe,
- niepokój,
- drażliwość,
- drżenie mięśni,
- wzrost ciśnienia krwi,
- uczucie kołatania serca,
- bóle głowy,
- zawroty głowy,
- zaczerwienienie skóry,
- pocenie się,
- poliuria,
- nudności i wymioty.
Dodatkowo johimbina powoduje rozszerzenie źrenic, a w większych dawkach halucynacje. Najczęściej powyższe objawy pojawiały się przy jednoczesnym spożywaniu produktów zawierających tyraminę (sery pleśniowe), leków przeciwkaszlowych i adrenilitycznych oraz środków, zawierających fenylopropanolaminę.
Dlatego przyjmując johimbinę należy stosować rygorystyczną dietę pozbawioną powyższych substancji. Johimbiny nie należy stosować w przypadku występowania:
- jaskry,
- choroby wieńcowej,
- w zaburzeniach rytmu serca,
- nadciśnieniu,
- w zaburzeniach oddychania,
- w chorobach psychicznych,
- w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy.
U osób z zespołem lęku napadowego obserwuje się występowanie wzmożonego lęku i zwyżki ciśnienia po zażyciu johimbiny.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.