Więzadło Treitza – budowa i rola

Więzadło Treitza to mięsień dochodzący do zgięcia dwunastniczo-czczego (flexura duodenojejunalis). Nazwa struktury nawiązuje do nazwiska czeskiego lekarza patologa, profesora anatomii patologicznej w Krakowie i w Pradze Václava Treitza. Co to takiego? Mięsień Treitza to mięsień dochodzący do zgięcia dwunastniczo-czczego. Gdzie jest zlokalizowany? Jak przebiega? Jego włókna mięśniowe:

• biegną od lewej odnogi przepony,
• dochodzą do górnego obwodu zgięcia, rozbieżnie do tyłu od trzustki,
• przechodzą w mięśniówkę dwunastnicy (w końcowym odcinku dwunastnica przyczepia się do jamy brzusznej przez strukturę zwaną więzadłem Treitza).

Więzadło Treitza znane jako także jako mięsień Treitza, mięsień wieszadłowy dwunastnicy (łac. musculus suspensorius duodeni).

Jaką funkcję pełni więzadło Treitza? Podczas skurczu mięsień wieszadłowy dwunastnicy poszerza kąt zagięcia, co umożliwia dalszy pasaż treści jelitowej. To jednak nie wszystko. Więzadło Treitza to struktura, która jest ważnym punktem orientacyjnym w chirurgii przewodu pokarmowego. Uznaje się ją za umowną granicę między górnym a dolnym odcinkiem przewodu pokarmowego. Jest tym samym ważnym znakiem anatomicznym zagięcia dwunastniczo-czczego.

Ma to duże znaczenie podczas lokalizowania chorób i patologii w obrębie układu pokarmowego (np. w przypadku krwawienia z przewodu pokarmowego powyżej więzadła Treitza mówi się o wymiotach z domieszką krwi, a poniżej mięśnia wieszadłowego dwunastnicy - o stolcu z domieszką krwi) czy wykonywania operacji i zabiegów chirurgicznych.

Górny odcinek przewodu pokarmowego znajduje się proksymalnie do więzadła Treitza, zaś dolny odcinek przewodu pokarmowego - dystalnie do więzadła Treitza. Co to dokładnie znaczy?

Ludzki przewód pokarmowy człowieka składa się z jamy ustnej, gardła, przełyku, żołądka, jelita cienkiego oraz jelita grubego. Dzieli się go na dwie części:

• nadprzeponową, w skład której wchodzą: jama ustna, gardło, przełyk, • podprzeponową, która składa się z: żołądka, jelita cienkiego, jelita grubego i gruczołów trawiennych. Układ pokarmowy to około 7-8 metrowa cewa wysłana nabłonkiem od jamy ustnej aż do kanału odbytu. Zalicza się do niego: jamę ustną, której rolą jest pobieranie pożywienia, gryzienie, żucie i mieszanie pokarmu ze śliną. Tworzy ją przedsionek jamy ustnej (przestrzeń między wargami i policzkami oraz zębami i dziąsłami oraz jama ustna właściwa (podniebienie twarde i miękkie), zęby, dziąsła, ślinianki oraz język, gardło, którego funkcją tego mięśniowo-błoniastego przewodu jest transport pokarmów i powietrza (naprzemiennie pokarm zstępuje do przełyku, a powietrze kieruje się z jamy nosowej do krtani). Gardło jest przestrzenią ciągnącą się od góry od podstawy czaszki, na dole dochodzi do krtani i przechodzi dalej w przełyk, przełyk, którego rolą jest transportowanie pokarmu. Ma około 23-25 cm długości i około 2 cm średnicy. Łączy gardło z żołądkiem, żołądek. To worek mięśniowy o hakowatym kształcie. Jego ściany zbudowane są z kilku warstw tkanki mięśniowej gładkiej, przebiegającej w różnych kierunkach. Ma długość około 25-30 cm, szerokość około 12-14 cm, a pojemność 1000-3000 ml. Jest bardzo elastyczną strukturą. Funkcją żołądka są procesy fizjologiczne zachodzące w środowisku soku żołądkowego, takie jak rozdrabnianie pokarmu, wyjaławianie pokarmu, trawienie cukrów przez mylazę ślinową, trawienie białek i zapoczątkowywanie trawienia tłuszczów przez lipazę żołądkową, jelito cienkie, które stanowi najdłuższy odcinek przewodu pokarmowego. Jego długość całkowita wynosi średnio około 6 metrów. Rozpoczyna się położoną zewnątrzotrzewnowo dwunastnicą. Do funkcji jelita należy wydzielanie soku jelitowego, przesuwanie treści pokarmowej w stronę odbytu za pomocą ruchów perystaltycznych i wchłanianie substancji odżywczych jelito grube, które leży na obrzeżach pętli jelita cienkiego oraz w obrębie jamy miednicy. Jego zadaniem jest wstępne trawienie białek, wchłanianie wody i soli mineralnych, witamin (K, B12, biotyna, kwas foliowy, kwas pantotenowy i kwas nikotynowy). Jelito grube dzieli się na: kątnicę z wyrostkiem robaczkowym, okrężnicę wstępującą (wstępnicę), poprzeczną (poprzecznicę), zstępującą (zstępnicę) oraz odbytnicę, kanał odbytu, gruczoły przewodu pokarmowego: ślinianki, wątrobę i trzustkę.

Wątroba jest dużym narządem dodatkowym układu pokarmowego. Leży w nadbrzuszu, w prawym podżebrzu oraz nadpępczu, a także częściowo w lewym podżebrzu . Bierze udział w trawieniu oraz różnych przemianach metabolicznych organizmu. Jej główną jej funkcją jest odtruwanie organizmu. Produkuje żółć.

Trzustka to podłużny narząd dodatkowy układu pokarmowego o długości około 12-20 cm. Położona jest w górnej części jamy brzusznej, za żołądkiem. Składa się z głowy, trzonu i ogona.