Rodzicielstwo bliskości
Rodzicielstwo bliskości jest pewnym stylem troszczenia się o dziecko. Styl ten ma na celu wydobycie tego, co najlepsze w dziecku i jego rodzicach. Istnieje siedem podstawowych zasad rodzicielstwa bliskości, które nazywa się siedmioma narzędziami bliskości, są to: więź uczuciowa podczas narodzin, karmienie piersią, noszenie dziecka, spanie blisko dziecka, wiara, że płacz maleństwa to sposób komunikacji, wystrzeganie się dziecięcych treserów oraz równowaga.
1. Więź uczuciowa podczas narodzin
Więzi uczuciowe między dzieckiem a rodzicami rozpoczynają się przy narodzinach i w czasie pierwszych wspólnych dni i tygodni. To czas, kiedy dziecko w sposób naturalny odczuwa silną potrzebę bliskości z rodzicami, a matka intuicyjnie pragnie się nim opiekować. Niekiedy ten czas może być zakłócony z powodu komplikacji medycznych, gdy dziecko lub matka potrzebują intensywnej opieki lekarskiej.
Budowanie wspólnej więzi należy rozpocząć jak najszybciej będzie to możliwe. Wydaje się, że okres pierwszych tygodni życia dziecka jest czasem, kiedy to matka intensywnie opiekuje się maleństwem. Ojciec jednak również powinien zabiegać o kontakt z dzieckiem, troszczyć się o nie i pielęgnować je.
Naturalne karmienie dziecka pozwala matce na odczytywanie mowy ciała jej dziecka. Rodzicielstwo bliskości zakłada, że karmienie piersią to mądry początek wspólnego życia. Kobieta powinna mieć świadomość, że mleko z jej piersi zawiera wyjątkowe składniki pokarmowe, których nie można wyprodukować ani kupić. Karmienie piersią powoduje, że w organizmie matki produkowane są dwa hormony: prolaktyna i oksytocyna – hormony matczynych uczuć.
Noworodki i niemowlaki warto nosić w swoich ramionach – są wtedy mniej kapryśne i znajdują się w stanie czujnego spokoju. Poza tym uczą się ufności do swoich rodziców, a rodzice bardziej poznają swoje dziecko.
Rodzicielstwo bliskości zaleca wspólne spanie dziecka z rodzicami. Niemowlaki często boją się nocy, potrzebują bliskości i dotyku. Uczą się także, że sen jest przyjemnym i bezpiecznym stanem.
2. Wystrzeganie się dziecięcych treserów
Płacz dziecka to sposób komunikacji. Rodzice zawsze powinni troskliwie reagować na płacz dziecka, ponieważ w ten sposób pokazują dziecku, że reagują na jego sygnały i budują jego zaufanie do nich. Rodzice zaczynają być coraz pewniejsi swoich umiejętności i zauważają, że potrafią sprostać potrzebom dziecka. Wszystkie dzieci płaczą po to, aby coś przekazać swoim rodzicom, a nie po to, aby nimi manipulować.
Rodzicielstwo bliskości przeciwstawia się surowym i radykalnym formom wychowania, które głównie opierają się na teorii, a nie praktyce. Takie sposoby postępowania niszczą wspólne relacje i nie przynoszą długotrwałych efektów. Między dzieckiem a rodzicami powstaje dystans, który może utrzymywać się przez długie lata. Rodzice powinni zawsze pamiętać, że oni najlepiej znają swoje dziecko i wiedzą, jak zaspokoić jego potrzeby.
Dbanie o dziecko, pielęgnacja i budowanie wspólnej więzi musi iść w parze z dbaniem o relacje małżeńskie. Rodzice powinni reagować na sygnały dziecka i wiedzieć, w jakim czasie mówić „tak”, a w jakim „nie”.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.