Na logopedę nigdy nie jest zbyt późno
Im wcześniej rozpoczniemy leczenie u logopedy, tym krócej terapia będzie trwać. Dlatego też nie warto z tym zwlekać, kiedy tylko zauważymy problemy z mówieniem u naszego dziecka, powinniśmy udać się do specjalisty. O tym, jak pomóc dziecku w prawidłwym mówieniu opowiada aktorka i logopeda Anna Powierza.
sadze ze dziecko im bedzie starsze to bedzie bardzej rozumialo Pani intencje. proponuje stosowac dotychczasowe zasady.
Myślę, że w ostatecznym podjęciu decyzji - jaką przyjąć postawę "wychowawczą" wobec dziecka - należałoby uwzględnić także czynnik psychologiczny, w sensie:
- włożenia większego wysiłku w "zrozumienie" świata wewnętrznego córeczki, w kontekście przeżywanych przez nią konfliktów tożsamościowych: "Jaką mam być: taką jak mama, czy taką jak rówieśnicy?", "Kto jest mi bliższy: mama czy dzieci z podwórka/przedszkola?", "Kim jestem: Polką jak mama, czy Szkotką, jak koledzy i koleżanki?" , "Czy mam być bliżej domu, czy może przedszkola?"
- zrozumienia własnej "problematyki", tj. przenoszenia na córkę swoich konfliktów i rozterek związanych z podjętą decyzją o separacji od "rodziny" pierwotnej (biologicznej ale i w sensie symbolicznym - ojczyzny) i wejściu w nową - w znaczeniu rodziny własnej (stworzonej z partnerem) i nowej "rodziny - ojczyzny".
Pani wewnętrzne dylematy (co wybrać: starą czy nową rodzinę, starą czy nową ojczyznę, symbiozę z córką czy wspieranie ją w kierunku autonomii?) mogą utrudniać dziecku naturalne odseparowanie się od Pani (mamy - Polki) i związanie z rówieśnikami z przedszkola (Szkotami) . A Pani z kolei samodzielnie podjąć decyzję, jaki zastosować wobec dziecka "model wychowawczy": naciskać na nie, by perfekcyjnie władało oboma językami (z przechyleniem w kierunku języka mamy), czy dać mu możliwość dokonania samodzielnego wyboru, w kierunku własnej tożsamości (w szerokim tego słowa znaczeniu)?
Optowałabym za tym, by samodzielnie Pani podjęła decyzję o przyjętym "modelu wychowawczym", z jednoczesną świadomością jego roli w formowaniu osobowości córki: w kierunku autonomicznej, bądź niesamodzielnej i zależnej.
dzieci dwujęzyczne trudniej nabywają kompetencje językowe, warto skonsultować się z logopedą
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Czy 2,5-letnie dziecko jest gotowe iść do przedszkola? – odpowiada Mgr Izabela Sukniewicz
- W jakim wieku posłać dziecko do przedszkola – odpowiada Mgr Anna Mochnaczewska
- Lęk przed posłaniem dziecka do przedszkola – odpowiada Dr Bartosz Piasecki
- Jak przekonać 3-letnie dziecko do spania w przedszkolu? – odpowiada Mgr Joanna Pacuła-Kargol
- Rozwój seksualności u dziecka – odpowiada Mgr Anna Ingarden
- Nerwowość u dziecka przed pójściem do przedszkola – odpowiada Mgr Sylwia Wiśniewska
- Niechęć czterolatka do przedszkola – odpowiada Mgr Adam Horak
- Jak przekonać dziecko do chodzenia do przedszkola? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Płaczliwość u dziecko po rozpoczęciu uczęszczania do przedszkola – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka
- Niegrzeczne zachowanie u 2-latka – odpowiada Mgr Ewelina Balcerowska-Mróz