Przyczyny łysienia telogenowego
Przyczyny łysienia telogenowego obejmują liczne czynniki zarówno dziedziczne jak i środowiskowe, które zaburzają stan równowagi panujący w organizmie. Zaburzenia te powodują wydłużenie się fazy spoczynkowej włosa (zwanej telogenem), czego widoczne efekty można zaobserwować około 3 miesięcy po wystąpieniu przyczyny. W części przypadków, gdy działający czynnik był jednorazowy (np. silna sytuacja stresowa) lub jest odwracalny (np. niedobór hormonów tarczycy) wypadanie włosów ma charakter przejściowy i dochodzi do ich regeneracji.
1. Czynniki mogące sprowokować łysienie telogenowe
- Stany będące dużym obciążeniem dla organizmu: urazy, zabiegi operacyjne, poród;
- Czynniki psychogenne - stres, stan wzmożonego napięcia nerwowego;
- Niedobory żywieniowe np. drakońska dieta, niedobór żelaza;
- Przyjmowane leki: przeciwzakrzepowe (np. heparyna), retinoidy (np. acytretyna), przeciwpadaczkowe (np. karbamazepina), niektóre leki stosowane w chorobach krążenia (tzw. beta-blokery);
- Zaburzenia hormonalne: nad- i niedoczynność tarczycy, niedoczynność przysadki;
- Przewlekłe procesy zapalne, np. toczeń układowy,
- Choroby zakaźne: ostre infekcje, przewlekłe choroby np. zakażenie wirusem HIV;
- Zatrucia np. metalami ciężkimi.
2. Wpływ stresu na łysienie
Stresem dla organizmu jest nie tylko stan zwiększonego napięcia emocjonalnego ale także wszelkiego rodzaju obciążenia natury biologicznej jak np. choroba z gorączką, stan po urazie, zabieg operacyjny czy poród. Oznacza to, że sytuacje te będą miały negatywny wpływ na porost włosów i ich kondycję. W takich przypadkach dochodzi zazwyczaj do przerzedzenia włosów, ich wypadania i osłabienia, które obserwuje się ok. 3-6 miesięcy po przebytym urazie.
Łysienie telogenowe w związku ze stresem ma miejsce nie tylko w następstwie przypadków nagłych (np. stan zagrożenia życia) ale także w wyniku przewlekłego, wysokiego napięcia emocjonalnego. Stany takie u wielu pracujących osób nie należą do rzadkości, a powodują przestrojenie się organizmu i wydzielanie substancji mających negatywny wpływ na stan włosów. Co ciekawe, długotrwała sytuacja stresowa nasila także łysienie androgenowe. Warto zauważyć, że łysieniu na tle stresu można skutecznie zapobiegać poprzez zmianę trybu życia, wysypianie się i unikanie napięć emocjonalnych.
3. Niedobory żywieniowe a łysienie telogenowe
Warunkiem dobrego stanu włosów i paznokci jest prawidłowa, zrównoważona dieta. O ile w dzisiejszych czasach niedobory witaminowe spotyka się rzadko, należy zauważyć, że stosowanie drakońskich diet a także niedobory mikroelementów, takich jak żelazo czy cynk, odbija się na stanie włosów i paznokci. Jeżeli chodzi o mikroelementy, to wydaje się, że łysienie telogenowe może mieć związek zwłaszcza z niedoborem żelaza. Co ważne, niedobór tego pierwiastka może być spowodowany nie tylko jego niewystarczającą ilością w pożywieniu, ale także zaburzeniami wchłaniania lub obecnością źródła krwawienia w przewodzie pokarmowym. Stan taki, zwłaszcza u ludzi starszych, wymaga zweryfikowania przyczyny, gdyż może być objawem poważnej choroby.
4. Leki a łysienie telogenowe
Do leków będących najczęstszą przyczyną łysienia telogenowego należy heparyna - preparat przeciwkrzepliwy stosowany u osób unieruchomionych (np. po operacji). Udowodniono także związek między tą chorobą a stosowaniem leków z grupy tzw. retinoidów (środki przypominające witaminę A) - stosowanych np. w łuszczycy. Przypadki choroby odnotowano także po stosowaniu beta-blokerów (często stosowane w chorobach krążenia), niektórych leków przeciwpadaczkowych (np. karbamazepina) czy leków przeciwtarczycowych. Leki stosowane w chemioterapii nowotworów są częstą przyczyną łysienia, jednak nie jest to łysienie telogenowe ale łysienie anagenowe - włosy wypadają w fazie wzrostu.
5. Wpływ zaburzeń hormonalnych na wypadanie włosów
Zaburzenia hormonalne muszą być zawsze brane pod uwagę jako przyczyna przewlekłego łysienia telogenowego. Do najczęstszych zaburzeń tej grupy mających wpływ na włosy należą patologie tarczycy - zarówno nad- jak i niedoczynność tego gruczołu oraz nierównowaga hormonalna u pacjentek w okresie okołoporodowym.
6. Zatrucia metalami ciężkimi a łysienie
Metale ciężkie z powodu swoich właściwości odkładają się w organizmie człowieka upośledzając pracę wielu narządów (zwłaszcza układu nerwowego i krwiotwórczego). Typowymi substancjami mogącymi prowadzić do łysienia jest selen, arsen, tal i ołów. Zatruciu się tymi pierwiastkami towarzyszą częstokroć poważniejsze objawy niż tylko wypadanie włosów.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.