Trwa ładowanie...

Miejscowe leczenie grzybicy

Miejscowe leczenie grzybicy
Miejscowe leczenie grzybicy

Sposób leczenia grzybicy uzależniony jest zarówno od rodzaju wywołującego ją patogenu, umiejscowienia zmian chorobowych jak i stanu odporności immunologicznej chorego organizmu. Długość leczenia zależy od lokalizacji zmian i ciężkości zakażenia. Przeciętnie leczenie grzybicy skóry gładkiej i fałdów skórnych trwa około 2-4 tygodni. Kiedy można stosować miejscowe leczenie grzybicy?

spis treści

1. Historia leczenia miejscowego grzybic

Dawniej w leczeniu grzybicy na skórze wykorzystywano:

  • Pigmentum Castellani (silnie barwiący preparat zawierający fenol, rezorcynę, aceton, fuksynę i kwas borowy),
  • preparaty rezorcyny z kwasem salicylowym i mlekowym,
  • kwas undecylenowy,
  • preparaty siarki, rtęci i rtęciowo-siarkowe,
  • fiolet goryczki,
  • zieleń brylantową,
  • maść Whitfielda (kwas benzoesowy i salicylowy na podłożu lanolinowo-wazelinowym),
  • dziegieć sosnowy,
  • smołę z węgla kamiennego.
Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czym jest ból?"

Żadna z tych substancji nie działała jednak ściśle przyczynowo.

2. Leczenie miejscowe grzybic skóry gładkiej

Stosowanie leków działających ogólnoustrojowo, mimo ich korzystnego działania, stanowi w przypadku grzybic skóry gładkiej jedynie leczenie pomocnicze. Nie jest ono w stanie zastąpić leczenia miejscowego, które okazuje się skuteczne wobec powierzchownych ognisk, nawet jeśli są one bardzo liczne.

Wśród składników aktywnych stosowanych miejscowo znajdują się:

  • klotrimazol,
  • mikonazol,
  • izokonazol,
  • ekonazol,
  • bifonazol,
  • flutrimazol,
  • ketokonazol,
  • terbinafina,
  • cyklopiroks,
  • naftifina,
  • chlormidazol.

W leczeniu grzybicy skóry gładkiej jednym z zaleceń jest, aby leki stosowane miejscowo aplikowane były również na otaczającą niezmienioną skórę z około 3 cm marginesem, a stosowanie leku zalecane jest jeszcze przez 2 tygodnie po ustąpieniu zmian chorobowych.

Wyboru konkretnego leku powinien dokonać lekarz na podstawie:

  • znajomości wrażliwości patogenów na środki przeciwgrzybicze,
  • znajomości uczuleń pacjenta,
  • przeciwwskazań lub wskazań dodatkowych.

Ponadto stosowane są różne środki odkażające.

3. Drożdżaki Candida albicans

Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż około 15 procent Candida albicans to drobnoustroje niepodatne na leczenie najczęściej stosowanymi imidazolami, takimi jak klotrimazol czy mikonazol. Niektóre szczepy Candida albicans hodowane in vitro są zdecydowanie bardziej podatne na triazole takie jak flukonazol czy terkonazol, niż na imidazole. Nie zawsze jednak wrażliwość stwierdzana in vitro dobrze koreluje ze skutecznością kliniczną, a różnorodność metod badawczych powoduje, że ich wyniki są czasem trudne do porównania.

Kolejną przyczyną niepowodzeń leczenia drożdżycy, oprócz oporności, jest fakt, że u około 15 procent kobiet utrzymuje się rezerwuar drożdży w przewodzie pokarmowym. Istotne klinicznie jest zatem łączenie leczenia ogólnego i miejscowego w przypadku częstych nawrotów, celem usunięcia zakażenia w obrębie przewodu pokarmowego. W tych przypadkach wskazane jest podawanie doustne nystatyny lub pimafucinu. Zalecana jest także modyfikacja nawyków żywieniowych i codzienne spożywanie kefiru lub jogurtu zawierającego żywe kultury bakteryjne.

4. Leczenie drożdżycy

Drożdżyca w każdej swojej postaci daje dość przykre dolegliwości i niedostatecznie lub źle leczona wykazuje tendencje do szerzenia się i nawrotów. Leczenie drożdżycy fałdów skórnych opiera się przede wszystkim na stosowaniu środków odkażających – barwników, takich jak zieleń brylantowa, jodyna czy eozyna. Ponadto leczenie polega na przyjmowaniu przez chorego dużych dawek witamin z grupy B. W przypadku, gdy zmiany chorobowe ulegają nadkażeniu bakteryjnemu stosuje się okłady.

Pomocne w leczeniu drożdżyc są także antybiotyki lub inne leki przeciwgrzybicze, takie jak natamycyna czy nystatyna. W przypadku rozległych zakażeń, kiedy leczenie miejscowe nie jest wystarczająco skuteczne, stosowane są także ogólnoustrojowo leki przeciwgrzybicze z grupy triazoli, takie jak flukonazol, worikonazol i czasem ketokonazol. Trzeba jednak wspomnieć, że dwa pierwsze działają znacznie lepiej i mają zdecydowanie mniej działań niepożądanych. Leczenie powinno zostać ustalone na podstawie wrażliwości patogenu oraz cech osobniczych chorego pacjenta. Szczególne znaczenie w leczeniu drożdżycy ma prawidłowa higiena.

5. Zalecenia dodatkowe podczas leczenia grzybicy

Niektórzy badacze wskazują, że w ramach terapii zadowalające efekty przynoszą dodatkowe zalecenia, takie jak:

  • zmiana diety,
  • odnawianie niezbędnej flory bakteryjnej,
  • wyciąg z pestek owoców cytrusowych,
  • kwas caprylicowy,
  • zioła,
  • ćwiczenia fizyczne,
  • ćwiczenia relaksacyjne,
  • unikanie alkoholu,
  • odrzucenie picia herbaty, kawy, Coca-Coli i podobnych,
  • unikanie cukru i słodyczy,
  • jedzenie warzyw uprawianych bez środków chemicznych,
  • sprawdzenie i wyleczenie tarczycy,
  • sprawdzenie i wyleczenie nadnerczy i/lub przyjmowanie DHEA,
  • sprawdzenie i wyleczenie innych organów, których praca została upośledzona,
  • dodatki żywieniowe takie jak: Q10, witaminy C, B i inne,
  • suplementacja minerałów i antyoksydantów,
  • wymiana wypełnień amalgamatowych.

6. Profilaktyka grzybicy

Sposoby zapobiegania grzybicy fałdów skórnych:

  • w miarę możliwości utrzymanie suchej skóry w fałdach skórnych,
  • dokładne wycieranie fałdów skórnych po kąpieli,
  • w przypadku grzybicy okolicy podpiersiowej, należy nosić bieliznę zapobiegającą bliskiej styczności skóry,
  • stosowanie środków ochronnych (kremy, maści lub roztwory), które działają osuszająco na skórę fałdów skórnych.

Skuteczność leczenia grzybicy warto zwiększyć za pomocą dobrych nawyków (dieta, higiena itp.).

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.

Następny artykuł: Miejscowe środki przeciwgrzybicze
Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze